Jaren aan een stuk elke dag drie keer frieten eten is Anna’s geheim om honderd te worden

Anna Verbrugghe. © (Foto EDB)
Redactie KW

De dag voor bezoek binnen in het woonzorgcentrum op afspraak en onder bepaalde voorwaarden weer toegelaten wordt, vierde Anna Verbrugghe haar 100ste verjaardag in woonzorgcentrum Biezenheem in Bissegem.

De kinderen en kleinkinderen van Anna waren allemaal aanwezig om Anna’s verjaardag te vieren. Ook haar buren van vroeger voor wie Anna veel gezorgd heeft waren op de afspraak, net als directeur Kris Vermael en Schepen van Welzijn Philippe De Coene. De familie liet witte hartjesballonnen op voor Anna’s verjaardag en Marino Punk kwam een vrolijke noot brengen met zijn accordeon.

Harde tijd in een weeshuis

Het wiegje van Anna stond in Oekene. Tijdens de bevalling van Anna had haar moeder complicaties opgelopen, waaraan ze bezweek toen Anna 3 jaar oud was. Anna heeft dus geen herinneringen meer aan haar moeder. Haar vader werkte hard in het vlas en Anna verbleef vele jaren in een weeshuis in Lendelede. Daar kende ze een harde tijd. “Als ze daar nu nog aan denkt zou ze zelfs nog wenen”, vertelt haar zoon Jean-Marie Vandendriessche die in Wevelgem woont. Toen Anna en haar broer en zus een bepaalde leeftijd bereikt hadden mochten ze thuis blijven terwijl hun vader ging werken. Ze woonden in een huisje met een dak van stro waar nog geen vloer in lag en de drie kinderen aten toen elke dag frieten, zowel ‘s morgens, ‘s middags als ‘s avonds. Anna verloor ook haar broer op jonge leeftijd.

Getrouwd met ‘Bèrke van ‘t Puppekot’

Op haar 18de trok Anna naar Oostenrijk waar ze ging werken bij een Weense advocatenfamilie. Ze amuseerde zich daar en wou er eigenlijk blijven, maar kreeg geen toelating om langer dan 5 jaar op Oostenrijkse grond te leven. Anna onderhield nog goede contacten met de familie, die haar later – zelfs toen Anna al getrouwd was – nog kwam bezoeken. Toen Anna terug in België was ging ze in dienst bij een gezin in Bissegem, waar ze voor de zieke vrouw van het gezin kwam zorgen. In Bissegem leerde Anna haar man Albert Vandendriessche kennen. Albert was gekend als ‘Bèrke van ‘t Puppekot’, wat verwees naar zijn werk in poppenfabriek Unica. Hij was de jongste zoon van café De Klokke in Bissegem. Albert en Anna trouwden toen Anna 34 jaar was. Het koppel woonde na het huwelijk een tijd mee bij familie en bouwde na vier jaar een huis in de toenmalige Kerkstraat, nu de Driekerkenstraat. Ze woonden in de ‘Maragarinereke’. De huizen kregen die naam doordat er gesproken werd over huizen die gebouwd werden, dat de mensen zich zouden moeten in de schulden steken en geen boter meer maar enkel nog margarine zouden kunnen eten. Albert werkte dag en nacht, en zo had Anna de vrijheid om thuis te blijven. “Ze was de steun van de hele straat”, aldus Jean-Marie. “Als iemand in de straat een kindje kreeg, dan zou ‘Annaatje’ er wel voor zorgen. Ze ging ook met de kinderen uit de hele buurt wandelen langs de Leie en we gingen picknicken in de bommenputten. ‘Met Annaatje naar de bommenput gaan’ was dan ook altijd een feest! Omgekeerd waren ook mijn twee zussen en ik overal welkom.”

De moed niet laten zakken

Anna en Albert kregen drie kinderen. In 1951 is Marie-Rose geboren, in 1953 Jean-Marie en in 1955 Marie-Paule. Ronny Malysse is de weduwnaar van Marie-Rose, Jean-Marie woont in Wevelgem en is getrouwd met Marijke D’Haene en Marie-Paule die getrouwd is met Rudy Overbergh woont in Bissegem. Er zijn vijf kleinkinderen onder wie er één overleden is en er zijn acht achterkleinkinderen.

Verdriet heeft een grote impact gehad op Anna. In nog geen twee jaar tijd verloor ze haar dochter Marie-Rose aan een hersenbloeding, haar kleinzoontje Jelle die 1,5 jaar oud was en haar man die overleden is van verdriet. Ze was toen nog maar rond de 70. Daarna brak er een betere periode aan in haar leven. Ze vond opnieuw de liefde bij Henri met wie ze 4 à 5 jaar samen was. Ook hij overleed.

Toch liet Anna de moed niet zakken. Met haar man trok Anna graag naar Spanje, en ze ging ook na zijn overlijden mee met de bus. Dan ging haar zoon mee. Naast Spanje bezocht Anna ook Hongarije en Slovenië. Anna was op de bus altijd de eerste die de micro vooraan in handen nam. Het was altijd ambiance met haar. “Toen ze eens naar La Palma ging in Gits mocht ze aan het rad van fortuin draaien. Ze draaide zodanig hard dat ze samen met rad van het podium viel”, lacht Jean-Marie.

Benidorm

Anna bleef met de auto rijden tot ze 87 jaar was. Ze had jaren haar vaste dagen waar ze koffie ging drinken. Anna bleef in de Driekerkenstraat wonen. Tegen haar zin trok ze tien jaar geleden naar een assistentiewoning in Bissegem maar ze amuseerde zich daar erg. Ze kookte in het begin nog zelf. Vijf jaar geleden verhuisde ze naar woonzorgcentrum Biezenheem. Ze gaat nog graag mee om enkele dagen in Middelkerke te vertoeven en drie jaar geleden ging ze nog met het woonzorgcentrum naar Benidorm. “Ze heeft er veel plezier gemaakt en gezongen, en na haar thuiskomst heeft ze twee weken lang veel geslapen, maar ze krabbelt telkens terug. Ze wil zeker nog eens opnieuw naar Benidorm. “In Biezenheem wordt ze met de allerbeste zorgen omringd. Niets is teveel, ook tijdens de coronaperiode deed men er in het woonzorgcentrum alles aan om het mama naar haar zin te maken, en om de familie te betrekken. De verzorging moet wel goed zijn”, stelt Jean-Marie. “Er wonen nu drie vrouwen van honderd of meer op haar verdieping!”

https://www.youtube.com/watch?v=-FdaZ662X2Q

(EDB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier