Jana Philibert (22) en Célien Quintens (20), laatstejaarsstudenten vroedkunde aan Hogeschool Vives, vertrekken over enkele weken op stage naar Kenia. Hun avonturen zijn te volgen via de Facebookpagina ‘vroedjes in Nakuru’.
Nakuru, de plek waar Jana en Célien straks stage zullen lopen, is een stad in het westen van Kenia. Ze gaan er drie maanden meedraaien op het verloskwartier van Bondeni Maternity. “We kijken er allebei naar uit om bij te leren want Afrika is altijd een beetje back to basics. Je bent daar als stagiair dus ook veel meer op jezelf aangewezen”, zeggen de dames. Jana trok in het laatste jaar van haar verpleegkunde-opleiding al op stage naar Zambia, voor Célien wordt de Afrika-ervaring helemaal nieuw. “En of ik nieuwsgierig ben. Onze gastmoeder, Nelly heet ze, is al van alles aan het plannen. Ze schijnt al vergeten te zijn dat we daar op stage komen en niet op vakantie”, glimlacht Célien.
Cultuurschok
“De mensen zijn daar inderdaad heel open en warm”, springt Jana in. “Toen ik thuiskwam van mijn stage in Zambia, was de cultuurschok hier groter. Ik miste de Afrikaanse gastvrijheid en had moeite met de ‘ieder-voor-zich-mentaliteit’ die in België heerst.”
Célien kocht ondertussen al een woordenboekje Nederlands-Swahili. “We moeten toch de basis kennen hé: ‘persen maar’. Of ‘proficiat, ‘t is een meisje’“, lacht ze. “In België krijg je tijdens de opleiding nog niet zoveel verantwoordelijkheid, waardoor je je soms een beetje ondergewaardeerd voelt. En je moet hier ook vechten om tijdens je verlosstages aan je 40 bevallingen te komen.”
“We trekken de brousse in om mama’s te sensibiliseren”
Volgens Jana was dat in Zambia wel anders. “Daar maak je echt deel uit van het verlosteam. De babysterfte ligt er wel een pak hoger natuurlijk, maar daar kunnen we ons mentaal op voorbereiden. Célien en ik hebben elkaar om op terug te vallen.” “We staan nu ook samen op stage in het AZ Sint-Jan. Blij dat ik met Jana naar Afrika mag want het klikt echt goed tussen ons”, glimlacht Célien. Jana knikt. “We hebben hetzelfde karakter, dezelfde ideeën. Al zal het af en toe ook wel eens moeilijk zijn, denk ik. Een nachtshift duurt er 14 uur, we zullen er dus constant op elkaars lip zitten.”
Jana en Célien mogen ook een paar dagen mee met Mama Na Watoto, een vzw die zich richt op kwetsbare groepen in kwetsbare gebieden. “Die organisatie werd opgericht door Ilse Driesse, een Belgische vroedvrouw. Mama Na Watoto betekent letterlijk ‘moeder en kind’. We trekken mee de brousse in om jonge mama’s te sensibiliseren.”
De dames zamelden zelf ook 500 euro in voor de organisatie. “We dragen Afrika nu al een warm hart toe. Deze zomer ben ik opnieuw jobstudent bij speelpleinwerking De Ploeters en ik heb al laten weten dat ze zich dan aan een workshop Afrikaanse dans mogen verwachten”, knipoogt Célien.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier