Jan Simons(34), hoteluitbater van Belle Dune in Middelkerke, sluit tijdelijk de deuren van zijn zaak in de Louis Logierlaan. Toch laat hij de schouders niet hangen: Jan gaat aan de slag in het ziekenhuis Sint-Trudo in het Limburgse Sint-Truiden. “Het ziekenhuis kan alle hulp gebruiken”, vertelt de hotelier, die in het verleden aan de slag was als verpleegkundige.
De coronacrisis heeft de horeca – en de kusthoreca in het bijzonder – al flink wat pijn gedaan. Zo ook bij Jan Simons, die tijdelijk alle acht kamers van zijn Hotel Belle Dune en bijhorende bistro moet sluiten. “De afgelopen tijd kreeg ik een pak annulaties binnen. De maand mei loopt leeg, ook voor juni moet ik steeds meer reservaties schrappen. Om nog maar te zwijgen over de maanden juli en augustus. Ook in deze periode vallen alle boekingen weg. Nederlanders, Fransen, Duitsers en Engelsen die normaal gezien voor een volle week naar Middelkerke zouden komen, annuleren hun vakantie. Ik weet niet hoe we dit gaan te boven komen. De afgelopen jaren hebben we namelijk flink geïnvesteerd in het oude pand waarin ons mooie hotel gevestigd is.”
Terug naar ziekenhuis
Toch blijft Jan niet bij de pakken zitten. Om dat te duiden, keren we even terug in de tijd. “Na mijn middelbare hotelschoolopleiding, volgde ik hogere studies verpleegkunde”, duidt Jan, die opgegroeid is in Landen, een Vlaams-Brabantse stad vlak naast Limburg. “Vervolgens werkte ik zes jaar in het Sint-Trudoziekenhuis in Sint-Truiden als verpleger en daarna nog eens zes jaar in het ziekenhuis van Zottegem. Pas drie jaar geleden opende ik het hotel in Middelkerke. Omdat ik nog heel wat contact had met de ex-collega’s in Sint-Truiden, zoals artsen en verplegers, besloot ik me op te geven als vrijwilliger om in deze moeilijke tijden te gaan helpen. Dit ziekenhuis is namelijk één van de zwaarst getroffen van ons land.” Uiteindelijk wordt Jan betaald voor zijn diensten, waardoor er ondanks zijn gesloten hotel toch brood op de plank komt. Om de verre verplaatsing tussen de kust en Limburg te overbruggen, krijgt hij een hotelkamer aangeboden. “Ik help bij de mobiele equipe en kan zowel op de spoed, het operatiekwartier als de afdeling geriatrie ingeschakeld worden. Mijn taken variëren van het toedienen van medicatie tot het afnemen van bloed en andere verzorgende taken. Ja, die technieken heb ik toch nog in de vingers, hoor. Het is ten slotte máár drie jaar geleden dat ik was gestopt met verpleegkunde. Tussendoor bleef ik altijd op de hoogte van de ontwikkelingen in de sector via bijvoorbeeld boeken en magazines. De interesse in het vakgebied was nooit ver weg.”
Geen schrik
“Of ik schrik heb om besmet te geraken in het ziekenhuis? Nee, niet echt”, is Jan vastberaden. “De maatregelen en voorzorgen in ziekenhuizen zijn zó streng. Ik ben eerder bang om naar de supermarkt te gaan, als ik eerlijk mag zijn. De voorzorgen die ze daar nemen, zijn mijn inziens niet genoeg.” Wat de toekomst brengt, is voor Jan nog onduidelijk. Over het moment van heropenen of het opnieuw aannemen van reservaties is nog niks bekend. “De horecasector was de eerste die tijdens de coronacrisis moest sluiten en zal ook de laatste zijn die terug mag heropstarten. Om nog maar te zwijgen over de nasleep van die heropstart. Ik heb er al aan gedacht om mijn hotel een jaar te sluiten en die tijd in de zorg actief te blijven, maar daar ben ik nog lang niet aan uit.” (TVA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier