Ivan is de übervrijwilliger tijdens West-Vlaanderens Mooiste in Roeselare

Ivan Bonte is een van de vele vaste vrijwilligers voor West-Vlaanderens Mooiste. (foto SB) © (foto SB)
Redactie KW

Een paar jaar nadat hij zijn slagerij op de Tassche had verlaten, vond Ivan Bonte (75) een nieuwe roeping als vrijwilliger. “Ik doe het met hart en ziel en haal er enorm veel voldoening uit”, klinkt het oprecht.

We kunnen deze bezige bij, die al 53 jaar getrouwd is met Marie-José Boutens, strikken voor een babbel terwijl hij – hoe kan het ook anders – een deel van het parcours van West-Vlaanderens Mooiste aan het uitlinten is. “Toen ik een paar jaar met pensioen was, hielp ik toevallig als signalisatiegever/motard mee tijdens een Ardooise wielerwedstrijd”, vertelt deze trotse vader van drie zonen en opa van zes kleinkinderen. “Terwijl ik aan het tanken was, kwam Björn Leenknegt naar me toe en vroeg me op de man af of ik soms zin had om mee te helpen met hun organisatie. Ik heb me direct geëngageerd.”

Verantwoordelijke

“De eerste drie jaar controleerde ik – de uren voor de fietsers van start gaan – het parcours, of de pijlen nog juist hingen. Dat was niet mijn favoriete bezigheid. Daarna hebben ze mij tot verantwoordelijke van de bar gebombardeerd. Dat doe ik nu al vijf jaar met heel veel plezier. Tijdens deze vierdaagse ben ik elke morgen om 6.30 uur aanwezig om koffie te maken. Ik blijf er tot rond 19.30 uur. Ik coördineer een team van ongeveer zestien medewerkers. Zes personen achter de toog. Vier mensen nemen de bestellingen op en geven de drank door en dan lopen er nog een stuk of vijf rond om lege glazen op te halen. Mijn taak bestaat erin de boel draaiende te houden. Ik ben een beetje manusje van alles en spring bij waar het nodig is. Ik heb zeker het gevoel dat de organisatie ons respecteert. We krijgen af en toe een schouderklopje en dan steek je automatisch nog een tandje bij.” Tijdens de voorbije jaren is er een warme vriendschapsband gegroeid tussen hem en twee andere diehard-vrijwilligers; Joris Crombez en Frans Dufoort. “Er was van in het begin een klik tussen ons. We begrijpen elkaar zonder woorden. De lijfspreuk van Frans is: ‘We zijn goed, maar geen speelgoed.’ In die spreuk zit veel waarheid. Ze mogen niet profiteren van onze inzet.”

Eigen keuze

Dergelijke evenementen zijn onmogelijk te organiseren zonder vrijwilligers. “Vrijwilliger zijn, is iets waar je zelf voor kiest. Het moet niet, maar het mag en dat is een hemelsbreed verschil tussen werken met personeel. Dan is terug van moeten. Alles is hier ook uitstekend georganiseerd en dat maakt het nog aangenamer.” Naast West-Vlaanderens Mooiste helpt Ivan samen met zijn boezemvrienden mee aan de Roeselaarse CrossCup.

We krijgen af en toe een schouderklopje en dan steek je automatisch nog een tandje bij

“Die zondag sta ik ook in de bar maar vanaf de dinsdag ervoor bouwen we het parcours uit. Paaltjes slaan, linten hangen en op maandag moet alles vanzelfsprekend terug afgebroken worden. Ons team doet dit trouwens tijdens alle zes CrossCupmanches in België. Die organisatoren weten dat ze op ons kunnen rekenen. Ze vertrouwen op onze West-Vlaamse werkkracht. We werken ook mee aan de Jempi Monseréprijs en aan de oefencrossen van de jeugd op zondagvoormiddag.” Ivan is een vaste medewerker tijdens het Dovy Natourcriterium en ook lid van de Roeselaarse seingevers. Ik hielp vorige week trouwens mee tijdens het Belgisch Kampioenschap kwarttriatlon in Izegem. We zijn traditioneel van de partij op de cyclocross van Ruddervoorde.”

Niet blijven plakken

Hoe deze duizendpoot dat allemaal weet te combineren is voor velen een raadsel. “Ik ben 42 jaar zelfstandig slager geweest en had toen helemaal geen agenda nodig. Tegenwoordig kan ik niet meer zonder”, glimlacht hij. “Niet onbelangrijk. Achter elke vrijwilliger staat een begripvolle vrouw”, klinkt het. “Anders houd je dit ook niet vol. Achteraf wordt er dan samen met alle medewerkers iets gegeten. We blijven natuurlijk niet plakken tot een gat in de nacht want de volgende morgen moet je fit zijn om aan de afbraak te beginnen. Tussendoor plagen we elkaar wel eens”, lacht Ivan. “Tijdens het opbouwen, gooien we dan eens een schop met zand naar elkaar. Je kent dat wel. We hebben veel leute en plezier.” Een goeie vrijwilliger ziet volgens Ivan uit zichzelf waar hij kan bijspringen. “Je moet flexibel zijn. Het komt voor dat het parcours juist voor de start nog aangepast moet worden, omdat de quad van de televisie bijvoorbeeld niet kan passeren. Je mag je niet vlug uit je lood laten slaan en over een paar stalen zenuwen beschikken, is een pluspunt. “Mijn ultieme droom is meehelpen aan het wereldkampioenschap cyclocross van 2021 in Oostende”, verklapt deze übervrijwilliger. “Dan nader ik de tachtig en wordt het stilletjes aan tijd om mij favoriete bezigheid af te bouwen.” (KK)

Alle info over het evenement: www.westvlaanderensmooiste.be.