Isabelle en Lieven bevorderen veeteelt in het land van de Heilige Koe

Isabelle Degezelle (35) en Lieven Verhaeghe (56) trokken samen met nog enkele Vives-collega’s twee weken naar India. Daar gaven ze aan de plaatselijke bevolking onderricht over hoe ze de landbouw ter plekke kunnen verbeteren.

“We waren met zes mensen van Vives die twee weken lang actief waren in Tamil Nadu, in de omgeving van de stad Karur in India. Wij werkten rond landbouw; dit sluit volledig aan bij het ‘We are all connected’-project van Wereldsolidariteit en het krijgt de steun van de Provincie West-Vlaanderen”, legt Isabelle Degezelle uit.

Dripirrigatie

In het team zaten twee mensen van Zwevegem. Naast Isabelle was ook Lieven Verhaeghe, van de groenteboerderij Freezebeeze en tevens docent aan Vives, mee afgereisd. “Ik moest daar het probleem met de irrigatie aanpakken. Een goede bevloeiing van de groenten kent men daar niet“, legt Isabelle uit. “Als er veel water is, zal men de planten ook overvloedig water geven. Indien het een droge periode is, kan men niet efficiënt bevloeien omdat men gewoonweg te weinig water heeft. Ik heb hen het systeem van ‘dripirrigatie’ uitgelegd, waarbij men het water opvangt en dan stelselmatig via een eenvoudig buizenstelsel, naar de juiste plaats brengt. Op die manier kan men ook in drogere periodes de groenten van het nodige water voorzien.”

Voeding

De taak van Isabelle was vooral de plaatselijke bevolking aanleren hoe men de veevoeding kan verbeteren. “Men geeft er al jarenlang droge rijstbladeren als voedsel aan het vee. Wanneer men een betere melkproductie wil, moet men er ook voor zorgen dat het vee een betere voeding krijgt. Er moet een evenwicht zijn tussen de energie en de eiwitten in de voeding. Anderzijds kennen ze daar ook geen gestandaardiseerde waarden, zoals het begrip ‘kilogram’. Ik heb dan een systeem uitgedokterd om hen toch te leren de juiste verhouding te gebruiken wanneer men een bepaalde voeding samenstelt.”

Het leek ons een beetje vreemd dat men de veeteelt wil verbeteren in het land van de Heilige Koe. “Enkel het plaatselijke ras Zeebu is er heilig, hoewel deze koe uiteraard ook moet gemolken worden of als trekdier van dienst is. Daarnaast zijn er bepaalde rassen die een stuk minder of helemaal niet als heilig beschouwd worden. Precies met de teelt van deze rassen wil men met het project bevorderen.” Dat de koe daar echt wel voorrang heeft, hebben de Vlamingen soms kunnen ervaren. Zo gebeurde het meermaals dat koeien op de weg lagen te rusten, en dan was het langzaam aanschuiven om voorbij te kunnen of gewoon even wachten.

Rijst en nog eens rijst

Isabelle, Lieven en hun collega’s werkten nog andere projecten uit. “Zo kweekt men daar tomaten, maar is de productie van afgeleide producten er niet bekend. Heeft men in het seizoen te veel tomaten, dat ging men ze weggooien, terwijl de mensen dan in een winkel een flesje ketchup gaan kopen. Een collega leerde de plaatselijke bevolking het teveel aan tomaten te verwerken tot bijvoorbeeld ketchup.”

Voor het gezelschap was deze ervaring allerminst een snoepreisje. “We verbleven bij de lokale mensen thuis, zonder luxe, zelfs geen comfortabele wc. ‘s Morgens, ‘s middags en ‘s avonds stond er rijst op het menu, weliswaar telkens op een andere wijze klaargemaakt, maar ik heb er nu toch wel een tijdje genoeg van. We aten ook met onze handen, zoals het er gebruikelijk is”, vertelt Isabelle.

En dan was er nog het taalprobleem. “We waren er op uitnodiging van een verantwoordelijke van de ngo Areds. Die man heeft een dochter die in Amsterdam woont, spreekt Engels en komt twee keer per jaar naar Vives. Hij zorgde in India voor een tolk zodat de communicatie alvast gemakkelijker verliep.”

Vanuit Vives zorgt men ook voor opvolging. Zo gaan eind januari enkele studenten, samen met twee docenten, naar India om te zien of alles goed loopt en om eventueel bij te sturen.

Toerisme

Niettegenstaande de reis best wel vermoeiend was en weinig comfort bood, heeft men er wel goede herinneringen aan overgehouden. “Vooreerst mogen we ons gelukkig prijzen dat ons wiegje hier stond. Anderzijds heb ik er mensen gezien die het met veel minder moeten doen, maar toch gelukkig zijn. Daar zijn het ook vooral de vrouwen die werken.”

Naast het onderricht was er ook even tijd voor toerisme. Tijdens het weekend deed men een trektocht doorheen een natuurgebied en bezocht men er een tempel en museum. Men ging ook een kijkje nemen bij enkele andere projecten waaraan Vives-studenten meewerken. (Geert Vanhessche)