Isaak ‘Jacky’ Vanthomme reist de wereld rond met de mountainbike: “Ik wil niet vastroesten in een dagelijkse sleur”

De wereld is één groot dorp. Dit gezegde gaat zeker op voor Isaak ‘Jacky’ Vanthomme (32). De geboren en getogen Roeselarenaar reist al enkele jaren de wereld rond en heeft al Australië, Canada, Mexico en Europa doorkruist. Nu staat Afrika op het programma.

“Het is eigenlijk mijn bedoeling om ieder continent te doorkruisen, ofwel in beide richtingen ofwel er rond fietsen”, begint Isaak Vanthomme die bij zijn vrienden bekend staat als Jacky. “Iedereen noemt mij Jacky. Dat is als het ware mijn ‘artiestennaam’ en op die manier kan ik een beetje mijn privacy beschermen. Mijn reizen zijn trouwens ook te volgen op ‘WorldofJacky’ op Facebook, Instagram en YouTube.”

“In 2019-2020 heb ik 25.000 km met de fiets afgelegd tot ik in maart 2020 naar België ben teruggekeerd door corona. Ik ben van Toronto naar Nova Scotia gefietst en dan naar Vancouver om vervolgens tot in Mexico te fietsen. Toen het coronanieuws uit Europa ons bereikte, heb ik misschien een beetje te snel gehandeld. Er was lichte paniek in Mexico, de luchthaven zou gesloten worden, men vertelde dat buitenlanders misschien niet zo snel zouden geholpen worden als de epidemie daar zou uitbreken. Mijn pa en ma vonden het ook verstandig om naar huis te vliegen en betaalden zelfs mijn vliegtuigticket. Dat was ook een mooie trigger om mij over de streep te trekken (lacht). En eigenlijk was het op de luchthaven al paniek troef, want er waren honderden mensen die onmiddellijk het land wilden verlaten, maar geen vrije plaatsen op vluchten vonden. Ik slaagde erin om op een reservelijst van KLM te komen en ik kon relatief snel een vlucht naar Amsterdam nemen en vandaar met de trein naar huis. Ik was veilig in België, maar ik hoorde toen een Zwitserse vriend die daar twee maanden langer is gebleven en iedere dag naar het strand trok om er te surfen. En twee maanden later kon hij in alle rust naar Zwitserland vliegen.”

Drie minuten zwemmen

“In april 2021 ben ik opnieuw vertrokken en nu was het een rondje Europa. Ik ben langs de Rijn gefietst om vervolgens langs de Franse kanalen te fietsen tot in de Camargue. Ik ben in tien dagen van de Belgische grens tot de Middellandse Zee gefietst met ritten van 130 tot 170 km per dag. Ik wilde zo snel mogelijk in de Middellandse Zee zwemmen, maar was me dat een tegenvaller: het waaide enorm hard en het water was écht koud. Ik ben er maar drie minuten in geweest (lacht).”

“Vervolgens heb ik het Canal du Midi afgereden tot in Castelnaudary bij Toulouse en ging het richting Pyreneeën. De cols van de Ronde van Frankrijk stonden op mijn programma: de Tourmalet, de Aubisque… Eerlijk? Ik had het zwaarder verwacht. Dan vind ik de Sierra Madre in Mexico toch van een ander kaliber. Daar vertrek je op zeeniveau en klim je tot een hoogte van boven de 3.000 meter.”

“Na de cols ben ik naar Valencia in Spanje gefietst en ik heb dat gedaan door oude, niet-gebruikte spoorwegbedden met elkaar te verbinden. Sommige zijn veranderd in een fietspad, maar andere niet. Ook over die heb ik met mijn mountainbike gereden. Ik hou wel van een uitdaging, ja (lacht).”

In busje gewoond

“Weet je dat ik als klein kind eigenlijk nooit op reis wilde gaan? In oktober 2016 ben ik op aanraden van een vriend naar Australië gevlogen voor een ‘working holiday’ van een jaar. Ja, meteen een heftig begin, want de eerste zes maanden heb ik in een busje gewoond en heb ik gewerkt en gesurft. Ondertussen had ik een vriendin leren kennen en ben ik bij haar in Melbourne gaan wonen, maar dat is niet blijven duren. Vervolgens heb ik een half jaar op een farm gewerkt die een oppervlakte had van West- en Oost-Vlaanderen samen. Daar heb ik goed geld verdiend.”

“En dat is eigenlijk mijn motto geworden: een periode goed verdienen en daarna op reis gaan. Ik wil geen vaste job, maar een tijdelijke. Voor mij is dat belangrijk, ik wil niet vastroesten in een dagelijkse sleur. Ik ben nu al weer een aantal weken in België en ik voel dat het tijd is om te vertrekken.”

“Ik behielp me met Jommekesspaans: ik gebruikte Franse of Engelse woorden en kleefde er altijd -os aan. Hilarisch, maar het werkte”

“Op 17 augustus neem ik dus een bus naar Biarritz om mijn mountainbike op te halen bij een vriend en dan zal ik onder meer de zwaarste en hoogste cols van de Alpen oprijden met de fiets, in totaal zal ik 34.000 meter stijgen ofwel drie en een halve keer de Mount Everest. In twee maanden zal ik de Mont Ventoux, de Franse en Zwitserse Alpen, de Dolomieten in Italië, een stukje Oostenrijk, Slovenië, het Balatonmeer, de Zwarte Zee, Moldavië en Oekraïne gezien hebben. Een druk programma? Ja, misschien wel, maar afgezien van fietsen en slapen neem ik niet veel tijd om zaken te bezoeken. Soms bezoek ik een historisch gebouw, maar meestal geniet ik van de natuur als ik door nationale parken fiets.”

Ecologisch reizen

“In november zal ik dan de Middellandse Zee-kust afrijden om te eindigen in Gibraltar. Ik moet daar in januari of ten laatste in februari zijn om de oversteek naar Afrika te maken. Ik ga de Sahara niet doorkruisen in zomerse temperaturen.”

“Ik probeer zo ecologisch mogelijk te reizen. Mijn voornaamste vervoermiddel is natuurlijk mijn mountainbike die een beetje is aangepast: een goede voorvering, een uitstekend versnellingsapparaat en sterke, lichte wielen. Ook neem ik de bus wanneer mogelijk en pas in laatste instantie het vliegtuig. Ik probeer zo zelfvoorzienend mogelijk te zijn en leef op een budget van 350 euro per maand. Ik filter mijn eigen water, kook mijn eigen potje en kampeer en slaap in mijn hangmat. Met 2.000 euro kan ik dus een half jaar reizen. Sommige mensen verkiezen een super-de-luxe vierdaagse vakantie, maar ik hou meer van veel tijd om op reis te gaan.”

“Uiteraard heb ik al speciale zaken meegemaakt op mijn reizen. Zo werd ik in Laos eens gewekt door twee Laotianen die een Kalasjnikov over de schouder droegen. Het waren twee stropers die wilden weten wat ik aan het doen was op ‘hun terrein’. Toen ik alles had uitgelegd en ze zagen dat ik geen bedreiging voor hen vormde, waren ze supervriendelijk.”

Winnie de Poeh

“Of die keer in Mexico toen ik op een strand sliep. Ik werd wakker gemaakt door Mexicaanse politie-agenten en keek in de loop van een M16-geweer. Bleek dat ik een bekend drugsmokkelstrandje had uitgekozen om te slapen. Maar ook hier waren de agenten ontzettend vriendelijk toen ik alles had uitgelegd. Ze hebben dan zelfs nog een kwartiertje keiharde Mexicaanse muziek gespeeld door hun autoradio.”

“Je mag natuurlijk niet bang uitgevallen zijn en je moet altijd proberen te praten met de mensen. Op mijn eerste reizen was dat soms komisch, want ik sprak geen woord Spaans. Ik behielp me dan maar met Jommekesspaans: ik gebruikte Franse of Engelse woorden en kleefde er altijd -os aan. Hilarisch, maar in de meeste gevallen kon ik me verstaanbaar maken, echt waar.”

“Toen ik Canada doorfietste, heb ik ook de beren geteld die ik heb gezien: het waren er 24. En één kwam een beetje te dicht naar mijn zin. Ik kampeerde in een bos op zo’n twintig kilometer van de dichtstbijzijnde stad en had net een ontbijtmix van verschillende noten gemaakt. En een bepaalde notensoort was in honing gedrenkt en dat was geen goede zet. Ik had moeten weten dat beren verzot zijn op honing, want ik heb Winnie de Poeh gezien op televisie (lacht). Dus op een bepaald ogenblik hoor ik in de struiken vlakbij het gegrom van een beer die blijkbaar mee aan tafel wilde schuiven. Ik ben beginnen roepen, heb een zware tak opgeraapt en ben op bomen en struiken beginnen kloppen. De honger van die beer was blijkbaar niet zo groot, want hij of zij droop uiteindelijk af.”

“Een speciaal leven? Misschien voor veel mensen, maar ik ben gelukkig met mijn keuze: ik leef het leven zoals ik wil: ik ben vrij, heb ademruimte en leef aan het tempo dat ik graag heb.”