Om het kopje leeg te maken, doet Torhoutenaar Ulrich Develter veel aan hardlopen. Dan komen de creatiefste ideeën in hem op. En dat creatieve is hem heel dierbaar. “Kunst en cultuur liggen me na aan het hart. Zo kan ik ontsnappen aan de stress en de frustraties die eigen zijn aan onze tijd. En aan de drukte van elke dag.”
Ulrich heeft naar eigen zeggen last van FOMO: Fear Of Missing Out, de angst om iets te missen. Hij wil niets mislopen en overal bij zijn. “Ik wil van zoveel mogelijk dingen proeven. Ik ben een levensgenieter in al zijn facetten.”
Lopen als viswijven
“Iedereen die me kent, weet dat ik positief in het leven sta. Soms is het weleens moeilijk om die instelling te behouden, maar dan bedenk ik: morgen is er weer een dag. Het etiket realist past niet bij mij. Mocht je het aan Isabelle vragen, dan zou ze zeker zeggen dat ik veeleer een dromer ben.”
“Stress en frustraties zijn tegenwoordig haast onvermijdelijk. Het kopje leegmaken, is daarom erg belangrijk. Voor mij helpt daarvoor vooral hardlopen. Dan borrelen de ideeën in me op en kan ik bepaalde zaken mentaal voorbereiden. Een paar keer per week loop ik samen met vrienden en lijken we net viswijven. Geen moment valt het gesprek stil. Een hele tijd geleden hadden we het gekke idee om een jaar lang elke maand een halve marathon te lopen. Intussen zijn we bijna vier jaar verder en doen we dat nog altijd. Dan hebben we twee uur om te ventileren.” (lacht)
Sociaal zware periode
“Mijn liefde voor cultuur is gegroeid vanuit de negende kunst: stripverhalen. Van kindsbeen af heb ik strips verzameld en gelezen. Naarmate ik ouder werd, kwam daar enige literatuur bij. Alles wat met beelden te maken heeft, boeit me: schilderkunst, tekenen, fotografie, enzovoort.”
“Sinds zowat tien jaar volg ik via Vorming TIC Rembert tekenlessen bij Harry Vercaigne. Die lessenreeks mag dan Tekenen voor gevorderden heten, elke week ontdek ik nieuwe dingen, leer ik bij en probeer ik mijn grenzen te verleggen. In mijn vriendenkring is Ulrichs Monday Drawingschool een begrip geworden. Onder die noemer deel ik mijn tekeningen, foto’s en schilderijen via Facebook en Instagram.”
“Creatief bezig zijn, is niet altijd iets creëren, maar ook creatief omgaan met dagdagelijkse situaties, met ingewikkelde vraagstukken en noem maar op. Met het creatieve probeer ik andere mensen te inspireren. Niet per se om hen met de tekenpen of het penseel aan de slag te doen gaan, maar op de eerste plaats om hen met andere ogen en frisse ideeën om zich heen te laten kijken.”
“De coronacrisis vind ik op sociaal vlak een zware periode. Een handdruk, elkaar eens goed vastpakken, even snel afspreken op café: het spontane is er helemaal uit. De cultuursector staat daardoor onder enorme druk. Velen proberen zichzelf weliswaar opnieuw uit te vinden, maar het zal een hele tijd duren vooraleer iedereen daarin meegaat. We hopen dat alles weer als vroeger wordt, maar corona zal littekens nalaten en tegelijkertijd wellicht toch ook hier en daar voor wat opportuniteiten zorgen.”
Niet kortzichtig zijn
“Ik heb een grondige hekel aan negatieve mensen. Zij die anderen uitsluiten en kortzichtig zijn. En vooral diegenen die denken dat de evenaar door hun gat loopt. Iedereen start bij mij altijd op hetzelfde niveau. Respect en waardering moet je verdienen. Ik besef dat dit ook voor mij geldt. Sowieso zul je voor bepaalde personen toch een stuk meer moeite doen dan voor andere.”
“Ik kijk op naar mensen die me kunnen raken. Het klinkt cliché, maar dat zijn vooral mijn partner, mijn ouders en mijn grootouders, al zijn laatstgenoemden er niet meer. Ze zijn altijd inspirerend voor mij geweest. Idolen heb ik niet direct. Het kan wel voorvallen dat iemand iets zegt of doet, waarvan ik denk: super van jou!“
Megafoon op de Markt
“Ik volg de actualiteit op de voet. ‘s Ochtends is mijn eerste werk het lezen van de krant. Dat doe ik in het weekend samen met mijn zoon Mathisse. Dan maken we daar beiden onze kanttekeningen bij. Ik vind het belangrijk dat onze kinderen kritisch met de media leren omgaan. En met zichzelf. Dat ze zich in alle omstandigheden vragen durven te stellen over het hoe en het waarom.”
“De sociale media gebruik ik vooral om mijn hobby’s te delen met anderen. Ik post geregeld tekeningen en foto’s. Maar voor de rest ben ik voorzichtig op die kanalen. Ik laat me zeker niet in oeverloze discussies meeslepen. Ik maan onze kinderen aan om geen domme dingen te doen op dat vlak. Ik hou hen voor dat ze pas iets op de sociale media mogen zwieren als ze het door een megafoon op de Markt van Torhout zouden durven roepen. Te vaak zie ik kwetsende zaken passeren. Daar stoor ik me weleens aan, al kan ik die dingen anderzijds behoorlijk goed van me afzetten.”
Broodpudding en pasta
“Ik kook dikwijls en doe dat met plezier. Met een kookboek kom ik een heel eind ver. Ik eet graag en veel. Vandaar dat het hardlopen ook voor mijn lichaamsgewicht noodzakelijk is.” (lacht)
“Mijn grootste keukenspecialiteit is en blijft de broodpudding naar een recept van mijn grootmoeder. Dat lekkers kan ik uit het hoofd bereiden. Ook alles wat met pasta te maken heeft, ligt me.”
“Als we het over koken hebben, komt vaak het verhaal boven van mijn eerste stappen in het zelfstandig wonen. Ik startte aan de universiteit en ging op kot samen met mijn beste vriend. Ik wou de eerste dagen van ons gezamenlijk verblijf mijn culinaire kunsten tonen en voor de maaltijd zorgen. Met volle goesting ging ik aan het koken, maar na het eten voelde mijn vriend zich ongelofelijk misselijk. Zoiets heb ik sindsdien gelukkig nooit meer meegemaakt. Maar dat verhaal blijft me nu al jarenlang achtervolgen.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier