De Torhoutse Liesbet Werbrouck ergert zich niet snel, zegt ze, maar ze kan zich wél storen aan criticasters. “Ik heb geen boontje voor wie voortdurend op alles en iedereen kritiek heeft. Mensen met een zekere zuurtegraad mijd ik liever. Met jaloezie, arrogantie en het laatste woord willen hebben, scoor je niet bij mij.”
“Sinds corona is uitgebroken, reageren nogal wat mensen negatief op de manier waarop de overheid de zaken aanpakt. Oké, de communicatie kon vaak helderder en de aanpak efficiënter, maar kritiek om de kritiek heeft geen zin. Geef toe, als Belgen zijn we meesters in het zoeken naar achterpoortjes en het interpreteren van de regels in ons eigen voordeel. Gedisciplineerd de richtlijnen volgen, zit niet echt in ons DNA.”
Huidhonger hebben
“Of ik een optimist ben? Ik ben niet de superpositivo. Ik heb weleens een baaldag, maar dat is menselijk, toch? Als het niet goed gaat met diegenen om mij heen die me het meest dierbaar zijn, kan ik me zorgen maken, ook al doe ik mijn best om zoveel mogelijk te relativeren. Sowieso word ik van de coronacrisis niet gelukkiger. Ik doe wat moet en geniet van wat mag. Er zijn veel kleine dingen die ik mis. Ik heb een zekere huidhonger: een knuffel, een kus als ik met iemand afspreek, de hand die de jongens komen geven bij een volleybaltraining, samen rondspringen na een overwinning: het is er momenteel allemaal niet meer bij. Er is een heel stuk spontaniteit en gezelligheid verloren gegaan. De vrijheid om te gaan en te staan waar je wilt. Je dient tegenwoordig al bijna te plannen in welk bos je gaat wandelen om de grote drukte te kunnen vermijden.”
“Voor een groep spreken met een mondmasker op vind ik erg vermoeiend. Je moet luider praten, meer articuleren en er is totaal geen expressie meer mogelijk. Je kunt nog nauwelijks iets van een gezicht aflezen. Ik weet het, dramatisch is dat allemaal niet en het blijft leefbaar, maar ik snak naar het normale. Terugplooien op een heel kleine bubbel brengt weliswaar wat rust, maar soms is het gewoon saai. Ik verlang naar familiefeestjes, uitstapjes, de gewone werking van onze volleybalclub en noem maar op.”
Gretig boeken lezen
“Ik ben ervan overtuigd dat we ons lichaam alle eer aandoen door gezonde voeding, voldoende beweging en niet te veel te piekeren. Ik voel me fitter en heb meer energie als ik genoeg beweeg. Dat hoeft niet altijd sporten te zijn. Een halfuurtje wandelen of tien minuutjes yoga kunnen ook ontspannen. Ik probeer drie keer per week te lopen, tussen de 7 en de 12 kilometer. Ik wandel ook vaak en trek er af en toe op uit met de koersfiets. Dankzij het sporten maak ik mijn hoofd leeg.”
“Ik doe mijn job graag, al amuseer ik me evengoed thuis. Ik verveel me niet snel. Ik lees gretig: van de Scandinavische thrillers over de biografie van Michelle Obama tot de echte vrouwenboeken. Ik durf me weleens te laten vangen aan een nachtje bingewatchen – marathonkijken naar tv. Ook zonder wekker wakker worden en zien wat de dag brengt, lukt aardig. Op reis hou ik enorm van de bergen en de zee. Dan kan ik aan een bergmeer of op een rotsje zitten niksen en een beetje mijmeren.”
Goed zijn zoals je bent
“Ik heb geen grote helden of idolen, maar ik kijk op naar mensen met charisma en authenticiteit. Zoals de Obama’s. Wat ik tot nu toe hoorde van Kamala Harris, de nieuwe vicepresident van de Verenigde Staten, was bevlogen. Ik hing aan haar lippen. Ik kijk voorts op naar sporters die door een muur zouden gaan en voluit leven voor hun sport. Vooral zij die straffe resultaten neerzetten en toch down to earth blijven. Types zoals Wout van Aert. Schrijvers en televisiemakers met creatief talent bewonder ik evenzeer. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Eric Goens en Martin Heylen.”
“Eigenschappen die ik erg waardeer, zijn écht luisteren, vriendelijkheid en iedereen in zijn waarde laten. Zij die laten blijken dat je goed bent zoals je bent.”
De showbizznieuwtjes
“Ik volg de actualiteit. ‘s Morgens bij het ontbijt lees ik digitaal de krant. Al is scannen misschien een beter woord. Het komt neer op doorbladeren en hier en daar een artikel lezen. Bij de sportactua en de showbizznieuwtjes blijf ik vaak hangen. Onderweg van en naar mijn werk hoor ik het nieuws op de radio. En in het kader van mijn job krijg ik in de loop van de dag nieuwsoverzichten binnen.”
“De sociale media? Zowel voor mijn werk als privé scrol ik dagelijks door de posts en verhalen. Professioneel post ik een aantal dingen per week, privé hangt dat er sterk vanaf. Soms een periode veel, dan weer een periode quasi niets. De goesting is er niet altijd.”
De Voedselzandloper
“Koken is voor mij geen hobby. Het vergt organisatie om elke dag lekkere en verse maaltijden op tafel te toveren. Wat gaan we nu weer eten, daarna boodschappen doen, alles klaarmaken en de boel netjes opruimen. We proberen ‘s middags warm te eten, maar dat lukt zeker niet altijd.”
“We willen het liefst samen eten, maar als gevolg van onze verschillende bezigheden is de tafel ‘s avonds meer dan eens van 18 tot 20.30 uur gedekt. Er zijn de sporttrainingen, de muziekacademie, werkdagen die uitlopen… Voor veel gezinnen herkenbaar, hé.”
“We eten gezond. Met kleinere hoeveelheden vlees. Nog nauwelijks varkens- en rundvlees, wel gevogelte, vis, schaaldieren en vleesvervangers. Sinds we het bekende boek De Voedselzandloper van Kris Verburgh in huis hebben, eten we nog bewuster: met onder andere sojaproducten, ‘s morgens een havermoutpapje en flink wat groenten en fruit. Op vrijdagavond gaan we dan toch vaak uit de bocht: lekker aperitieven en meestal zelfgemaakte pizza.”
“Toegegeven, vooral onze twee jongens eten nog graag echte boerenkost, zoals hamburger met puree en appelmoes. Ook mij zijn de vieze goesten niet vreemd. Ik eindig de dag dikwijls in de zetel met een stukje oude kaas en wat mosterd. En ik kan snakken naar frisdrank. Of ik speel net voor het slapengaan nog snel een aantal snoepen naar binnen.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier