Twaalf jaar lang is Klaas Vantornout profveldrijder geweest, met bovenaan zijn palmares twee Belgische titels en vijf Superprestige-zeges. Twee en een half jaar geleden zette hij een punt achter zijn carrière, zeker niet bruusk, maar goed voorbereid op het nieuwe leven dat wenkte. “Ik mis de topsport totaal niet”, zegt hij. “Ik ben niet van het type dat er nood aan heeft om in de schijnwerpers te staan.”
Lange Klaas, zoals hij in het cyclocrosscircuit genoemd werd, is nog even rank en slank als toen hij als profrenner zijn successen bijeenfietste. Niet onlogisch, want hij blijft wekelijks intensief aan sport doen en neemt geregeld aan wedstrijden deel, vooral strandraces. Groot verschil met vroeger: niets moet, het plezier van het sporten komt op de eerste plaats. Al blijft een ex-prof sowieso de drang in zich meedragen om te winnen. Twee keer is Klaas bij de elite Belgische kampioen in het veldrijden geworden: in januari 2013 in Mol en in januari 2015 in Erpe-Mere. En evenveel keer stond Torhout de avond van zijn titels compleet op zijn kop.
Ook memorabel was zijn zilveren medaille op het WK cyclocross in het Tsjechische Tabor op 31 januari 2010, ruim tien jaar geleden intussen. Een kippenvelmoment.
Sporten is verslaving
“Sommige atleten kunnen na hun carrière de aandacht niet missen”, weet Klaas. “Vandaar de pogingen van een aantal topsporters om een comeback te maken. Ik ben absoluut niet zo. Ik heb altijd beseft dat er een tijd zou komen om plaats te maken voor de volgende generatie. Het is nu aan de jonge gasten om het waar te maken. Hoewel ik momenteel nog nauwelijks iets met cyclocross te maken heb, volg ik het reilen en zeilen in die sport wel op de voet. Maar een terugkeer in het veld moet je bij mij zeker niet verwachten.”
“Niettemin sport ik nog veel. Het is een verslaving. Ik vrees dat ik depressief zou worden mocht ik geen conditie meer hebben of een buikje krijgen. Af en toe rij ik een mountainbikewedstrijdje. Ik ben aangesloten bij het Laeremans Cyclingteam voor amateursporters, een leuke club. Vooral de strandraces doe ik heel graag. Puur voor het plezier, al won ik vorige winter drie van de vijf wedstrijden die ik gereden heb. Winnen hoeft totaal niet meer, maar het blijft natuurlijk aangenaam om vooraan mee te strijden.”
Altijd realist geweest
“Ik probeer nu op de eerste plaats te genieten van het leven. Ik heb als topsporter druk en stress genoeg gekend, vooral mijn laatste twee jaar in de cross. Sinds ik gestopt ben, probeer ik enkel het positieve te laten bovendrijven. Zonder te zweven, hoor, want ik ben altijd al een realist geweest. Met beide voetjes stevig op de grond. Het resultaat van de degelijke opvoeding die ik van mijn ouders heb gekregen.”
“Corona is voor niemand leuk. Ik heb er geen problemen mee om me aan de regels te houden, al vind ik sommige zaken vervelend en kan ik maar niet wennen aan die mondmaskers. Iedereen met zo’n kapje op zijn neus en mond, het is een beangstigende aanblik. Heel irritant ook om mensen te herkennen. Maar als we ons aan de regels houden, komt er wel een eind aan dat vieze beestje.”
Geen negatief gedoe
“Ik kan me enorm storen aan alle geklaag en gezaag dat ik tegenwoordig hoor. Ik snap niet hoe negatief sommige mensen kunnen zijn. Neem nu die Facebook-groep Torhoutse klap. Al die azijn! Ik heb me na een week snel weer uit de groep verwijderd. Ik was de klaagzang binnen de kortste keren beu. Ik kan me écht druk maken over zoiets. Op het moment dat de sociale media een beerput worden, schuif ik ze aan de kant. Al dat negatieve gedoe is nergens goed voor en draagt nergens aan bij. Veel mensen kunnen niets meer van elkaar verdragen.”
“Mocht iedereen voor zijn eigen deur vegen, dan zou de wereld er meteen een stuk beter uitzien. Gelukkig ontmoet ik toch nog een pak positieve mensen. Ik hou vooral van wie recht voor de raap is. Ik apprecieer zij die hun mening onomwonden verkondigen en niet rond de pot draaien. Als veldrijder heb ik mij consequent op die manier gedragen, maar niet iedereen was fan.” (lacht)
“Ik volg de actualiteit in bescheiden mate via mijn smartphone. Maar zeker niet constant. Ik beperk de nieuwsstroom en laat me er niet snel door beïnvloeden. Ik neem liever mijn fiets om met een stevig tempo een grote toer te maken. Daar beleef ik veel meer deugd aan. Het is beter voor zowel mijn lichaam als mijn geest. Iedereen zou intussen moeten beseffen dat voldoende beweging heilzaam is voor de mens.”
Huisje, tuintje en zon
“Grote behoefte om te reizen, voel ik niet. Tijdens de voorbije maanden, die door corona overheerst werden, zijn we hoofdzakelijk thuisgebleven. Met mooi weer en geenszins tegen mijn goesting. Wat moet je meer hebben dan huisje, tuintje en zon? Ik kan daar oprecht van genieten. Buiten relaxed in de lounge zitten, het kabbelende water van de vijver op de achtergrond horen en van de barbecue proeven. Heerlijk toch? Tussen kerst en Nieuwjaar gaan we dan het betere weer opzoeken in Spanje. We zien wel of we als gevolg van Covid-19 zullen kunnen vertrekken. We wachten de maand december af.”
Ook goed stuk vlees
“Een keukenwonder ben ik niet, maar ik ken de basis van het koken wel. Vraag mij echter niet om ingewikkelde gerechten of een uitgebreid menu te bereiden.”
“We eten nog altijd veel deegwaren, net als in mijn jaren als profrenner. Zopas heb ik weer een grote kom spaghettisaus klaargemaakt. We proberen gezond te eten, maar al bij al komt hier de normale kost op tafel. Daar horen groenten en vis bij, maar ook een goed stuk vlees kan smaken. Op de barbecue nog het best.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier