Interne Keuken: An Meirsman vindt mentale rust dankzij het vrijduiken

An Meirsman bij het semi-professionele gasfornuis in haar keuken: "Ik kook bijna elke dag en nooit tegen mijn zin." © foto JS
Johan Sabbe

Zonder trainen kun je het maar beter niet proberen. De Torhoutse An Meirsman blijft 4 minuten en 25 seconden onder water zonder extra zuurstof. Ze doet namelijk aan freediving of vrijduiken. Die ademloze prestaties geven haar drive en mentale rust tegelijk. “Dit is de sport van mijn leven.”

An is uit hartje Gent afkomstig, wat aan haar tongval te merken valt. Al hebben zich al aardig wat West-Vlaamse klanken in het debat gemengd. Ze leerde haar man Kristof, een geboren en getogen Torhoutenaar, via de duiksport kennen. Als ervaren duiker mét perslucht is hij instructeur en voorzitter van het lokale Blue Dolphin Diving Team.

Van Gent naar Torhout

“Ik woon intussen dertien jaar in Torhout en zou er niet meer weg willen. Maar ik geef toe dat de verhuizing vanuit het vertrouwde Gent me veel moeite heeft gekost. In zo’n grote stad zijn de bewoners gemiddeld meer open-minded. Wildvreemden babbelen er met elkaar. In een stadje als Torhout ligt dat anders. Je moet eerst het vertrouwen winnen. Maar nu ik me hier thuis voel, wil ik hier blijven. Ik heb hier mijn gezin, mijn sociaal leven, mijn job.”

BIO


Privé: 37 jaar, woont met haar man Kristof Verschaeve (46) en hun kinderen Daan (8) en Merel (6) in de Doornstraat op de wijk Don Bosco

Loopbaan: werkt als kraamverzorgende bij Familiehulp, gaat bij de jonge moeders aan huis.

Vrije tijd: doet aan freediving of vrijduiken met een grote waaier aan disciplines, de rode draad is dat je zonder extra zuurstof onder water bent, ze vestigde recent in een zwembad in Spanje haar persoonlijke record ‘static apnea’, ze bleef 4 minuten en 25 seconden met het gezicht onder water, ze doet ook aan joggen, stretchen, yoga en meditatie, in het Sportcentrum The Move volgt ze zumba

Droog trainen op bed

“Ik doe sinds een jaar of vijf aan vrijduiken. Raar, maar waar: pas op mijn 10de kon ik zwemmen. Ik was gewoon bang van het water (lacht). Dat is op een gegeven moment totaal omgeslagen en als twintiger leerde ik duiken. De volgende stap was freediving. Ik beoefen mijn sport zowel in zee, als in het zwembad. Trainen doe ik nu in het zwembad van Doornik. Vier avonden in de week, intensief dus. Vorig jaar heb ik in Egypte het Belgisch record freediving befins bij de vrouwen gebroken. Dankzij een duik in zee van 40 meter diep zonder perslucht en met twee grote vinnen aan de voeten. Welgeteld 1 minuut en 35 seconden onder water.”

“Recent kon ik in een zwembad nabij het Spaanse Barcelona mijn persoonlijke record static apnea scherper stellen. Dan blijf je zolang mogelijk roerloos met je gezicht onder water liggen. Ik heb dat 4 minuten en 25 seconden volgehouden. Door nog meer te trainen, hoop ik die chrono ooit op vijf minuten te brengen. Zoiets is mentaal erg lastig. Je moet je dissociëren, wat betekent dat je je aandacht voor de omgeving verliest en je psychisch volledig afsluit. Dan denk ik ergens aan zonder dat voor te bereiden. Het kan zijn dat mijn gedachten naar een wandeling uitgaan. Of dat er een mantra opborrelt. Vooraf onrustig zijn, is de doodsteek in mijn sport. Dan krijg je een te hoge hartslag en mag je elke goede prestatie vergeten. De ultieme training is die op bed. Dat zogenoemde droog trainen is heel zwaar. Het betekent dat je liggend zolang mogelijk je adem inhoudt. Totdat het pijn begint te doen. Zo verleg je je grenzen.”

“In mijn sport mag je absoluut niet vooraf bezig zijn met welke tijd je wilt halen, anders gaat het gegarandeerd mis. Soms voel ik me nog te snel gespannen, zelfs op weg naar een training. Maar eenmaal mijn teen het water raakt, is die druk helemaal weg.”

Panikeren afgeleerd

“Ik kan me voorstellen dat sommige mensen dit soort sport maar niets vinden. En dat ze denken dat ik overdrijf of ongezond bezig ben. Niets daarvan. Alles heeft met training te maken. En dan zijn de risico’s beperkt. Dit mag dan een nichesport zijn, je moet er veel voor overhebben. En je krijgt er veel voor terug. Vroeger was ik een enorme perfectionist, maar intussen heb ik geleerd dat niet alles perfect hoeft te zijn. Dankzij het vrijduiken heb ik mentale rust gevonden, wat een weelde is. Al ben ik evenmin iemand die de boel plat relativeert. Iedereen heeft zijn zorgen, ook ik. Ik probeer de gulden middenweg te vinden tussen drive en rust. Ik heb dankzij freediving sowieso afgeleerd om te panikeren. Als je de paniek kunt weerstaan van een lichaam dat per se wil ademen, dan kun je ook andere panische situaties gemakkelijker aan.” (lacht)

Het nieuws niet volgen

“De grootste stress in mijn leven heb ik ervaren in de periode waarin ik kinderen kreeg. Dat zijn drie zware jaren geweest. Ik sliep te weinig, voelde me moe, deed nauwelijks aan sport, had geen tijd voor mezelf en voelde een verschroeiende verantwoordelijkheid ten aanzien van mijn zoon en dochter. Ik zie beiden doodgraag en wil al het mogelijke voor hen doen. Toen de oudste 3 was, heb ik de draad van de vrijetijdsbesteding weer opgenomen en ben ik met het vrijduiken gestart. Geleidelijk aan ben ik alles beginnen uitpluizen om beter in mijn sport te worden. En dat heeft resultaat opgeleverd. Nu heb ik het juiste evenwicht gevonden tussen gezin, job en vrije tijd.”

“Tv-kijken vind ik tijdverspilling. Ik kijk geen journaal, volg het nieuws zelden, al vormt de huidige coronacrisis daar een uitzondering op. De actualiteit aan me laten voorbijgaan, geeft me gemoedsrust. Dan kan ik me er niet over opwinden, wat ik anders gegarandeerd zou doen.”

Frietjes op vrijdag

“Ik kook graag en doe dat nooit tegen mijn zin. Ik heb in onze keuken een semi-professioneel gasfornuis. Bijna elke dag maak ik een vers gerecht klaar. Ik kook zo gevarieerd mogelijk, vooral ovenschotels. Met veel groenten. Elke week las ik een visdag in en ook een vegetarische dag.”

“Brood of taart bakken, doe ik nooit. Zoiets kan een professionele bakker veel beter en daar hebben we er genoeg van in Torhout. Op vrijdag is het frietjesavond. We gaan die halen in Friethuis De Watertorre in de Bruggestraat. Ze zijn er super lekker. Frietjes zijn niet ideaal voor mijn conditie, maar een mens moet ook al eens kunnen zondigen, hé.” (lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier