Interieurarchitect André Vancandelaere vereeuwigt Roeselaarse gevels

"Omdat de reacties zo positief zijn, blijf ik hiermee doorgaan", zegt André Vandecandelaere. (foto SB) © Stefaan Beel
Redactie KW

Een reis naar het Italiaanse Bologna bracht interieurarchitect André Vancandelaere (70) op het idee om bekende Roeselaarse gevels op een originele manier in beeld te brengen. Zijn onmiskenbaar tekentalent zorgt voor een zalige reeks portretten van onze Rodenbachstad.

Toen deze volbloed Roeselarenaar en hartstochtelijke lezer van De Weekbode vijf jaar geleden met pensioen ging, gooide hij zich met volle overgave op zijn tekenpassie. “Tekenen was van kindsbeen af mijn uitlaatklep”, vertelt André, die 48 jaar gehuwd is met Dian Brouckaert. Samen zetten ze met Steven en Lieve, twee getalenteerde zonen op de wereld en die zorgden op hun beurt voor zes geweldige kleinkinderen.

Tekeningen verkocht

“Als kind was ik er al rotsvast van overtuigd dat ik later tekenaar zou worden. Op de Brugse academie leerde ik de techniek om een perfecte tekening te maken. Mijn oudste kleindochter Aude verfijnt daar nu trouwens ook haar gave. Alhoewel ik bouwkunde studeerde, zochten we vaak de buitenlucht op en leerde ik tekenen met de vrije hand. Werken in houtskool of aquarelverf maakten deel uit van de opleiding. Ik heb allerlei stijlen beoefend, maar tekenen is altijd mijn passie gebleven”, zegt André nog.

Zijn klas kreeg ooit de opdracht ergens in de stad te gaan schetsen. De helft deed wat gevraagd werd en de andere helft ging pintelieren. “Ik maakte vier tekeningen, hield de mooiste voor mezelf en verkocht de andere drie voor vijf frank aan mijn klasgenoten. Zo konden zij toch een tekening indienen”, lacht André. ‘s Avonds, na schooltijd, volgde André zelfs nog meubeltekenen en later keramiek in de stedelijke academie van Roeselare.

Geen deadlines

“Toen ik Interieurburo Vandecandelaere na 28 jaar doorgaf aan Steven, kwam de rust terug in mijn leven”, bekent André, die in zijn jeugdjaren nog bij de Roeselaarse band The Distels heeft gezongen. “Geen deadlines meer. Genieten van een fietstochtje met Dian, een reisje of gewoon complexloos wat tekeningen op papier zetten”, somt André op.

“Tekenen was van kindsbeen af mijn uitlaatklep”

Het idee om iets met Roeselare te doen, zat al lang in het hoofd van deze spraakwaterval, die zijn thuisstad zonder twijfel in zijn hart draagt. “Ik voel mij verbonden met mijn stad”, klinkt het oprecht. “Vorig jaar gingen we op familiebezoek naar Bologna, waar enkele nichtjes in de buurt wonen. Een zalige stad met honderden gaanderijen. Toen we in een typische gelateria een ijsje aten, zag ik een tekening aan de muur hangen. Dat beeld heeft mij niet meer losgelaten. Door mijn fotografisch geheugen tekende ik dat werk thuis onmiddellijk na. Ik gebruikte het idee en ging de uitdaging aan om bekende straatbeelden in mijn eigen stijl weer te geven. Roeselare is een commercestad. Bij elke tekening herken je op de achtergrond een gevel van een bekende commerçant. Huizen van vooraan, midden of helemaal op het einde van de straat bracht ik samen in één beeld. Je vindt er ook telkens een rode en een gele paraplu met twee gekleurde ventjes op terug. Dat maakt het zo herkenbaar. Soms teken ik met de vrije hand en af en toe gebruik ik een lat.”

Aluminiumplaat

Voorlopig heeft André er al een vijftiental gecreëerd. “Dat gaat over de gevels van de Grote Markt met alle zijstraten. Van De Ooievaar, Coiffeur Philip tot Museum KOERS of de kop van de vaart met Maselis en De Hanekop.” Maar ook Brouwerij Rodenbach, een beeld waarmee hij de geur van zijn kinderjaren kan oproepen, werd op die manier vereeuwigd. “Ik zou ze ter plekke kunnen schetsen en thuis afwerken zoals ik tijdens mijn Brugse opleiding deed, maar de mensen zijn het niet gewoon om zoiets hier te zien. Telkens een tekening af is, neem ik er een foto van en stuur die naar de handelaar in kwestie. Er zitten grote en kleinere formaten tussen. Alle tekeningen worden door mijn zoon Lieven professioneel vastgelegd op foto. Hij zorgt voor reproducties op aluminiumplaat. De verkochte papieren exemplaren kunnen op die manier ook bij andere geïnteresseerden terechtkomen. Omdat de reacties zo positief zijn, blijf ik hiermee doorgaan en hoop op het einde van dit jaar een expositie te kunnen geven.” Wordt dus zeker vervolgd. (KK)