Ingrid Vincent (63) zorgt voor tekeningen voor de kinderen en voldoende beren om te tellen in haar tuin. Daarnaast woont haar 90-jarige mama bij haar in en geniet ze zo van de beweging vooraan het huis. “Mama geniet ervan om de kinderen aan het raam te zien staan”, lacht Ingrid.
Ingrid Vincent uit de Ruitingenstraat in de Oostendse Vuurtorenwijk ging een tijdje geleden met pensioen na een loopbaan als kleuterjuffrouw in een school in Oostduinkerke. Na haar pensioen ging ze aan de slag als vrijwilliger. “Ik geef momenteel Nederlandse les aan anderstalige kinderen in de school”, vertelt ze. “Daarnaast ben ik ook actief als vrijwilliger in het Visserijmuseum in Oostduinkerke, waar ik uitleg geef op het niveau van de kinderen die een rondleiding krijgen in het museum en ik geef er ook workshops. In de bibliotheek in Koksijde lees ik dan weer voor. Ik heb er een loopbaan van 40 jaar in de klas opzitten. Zo gemakkelijk laat je dat niet los. Nu ik met pensioen ben, mis ik de kinderen enorm. Ik heb ooit van mijn hobby mijn beroep gemaakt en na mijn pensioen maak ik van mijn job weer mijn hobby.”
Tijdens de hele coronacrisis probeert Ingrid op haar manier de kinderen uit de buurt te entertainen. “Nadat ik gehoor kreeg van de berenactie, waarbij kinderen de pluchen beren moeten tellen in hun buurt, besloot ik om mee te doen. Zo plaatste ik enkele beren in mijn tuin en achter het raam. Ik plaats de beren in de tuin nu en dan in een verschillende opstelling: de ene keer met een winkelkar, de andere keer gewoon op een bankje. Zo zien de kinderen niet altijd hetzelfde als ze hier langs lopen”, lacht Ingrid.
Ook een tekening
Naast de beren kunnen kinderen ook een tekening meenemen naar huis om te kleuren. “Het zijn, zeker voor kinderen, lastige tijden”, zucht Ingrid. “Ik dacht er een tekening bij te hangen om in te kleuren om de kinderen een bezigheid te geven. Vrijdagmorgen om 8.30 uur stond er al een kindje te wachten op zijn tekening. ‘s Avonds haal ik de beren en de tekeningen binnen voor de eventuele regen en voor de wind. Het is leuk om zo wat interactie voor de deur te zien.”
Yvonne Legein, de moeder van Ingrid, woont op 90-jarige leeftijd bij haar in. “Ik mag momenteel niet buiten, hé”, vertelt Yvonne als ze het raam opent. “Het is veel te gevaarlijk. Ik wil nog een tijdje meegaan en dat virus is slecht nieuws voor mensen op mijn leeftijd. Maar mij krijgt het niet te pakken. Ik blijf lekker binnen.”
Zwaaien
“Het raam van mijn mama’s kamer grenst aan de plaats waar de beren opgesteld staan. Als kinderen langskomen om de beren te tellen of ze komen hun tekening halen, dan trekt mama prompt het gordijn open en zwaait ze. Het is fijn om haar dan bezig te zien. Het zijn ook voor haar eenzame dagen. Gelukkig woont ze bij ons in en heeft ze zo toch iemand om haar heen. Er zijn mensen die in een veel vervelendere situatie zitten momenteel. Ik ben blij dat ik mijn mama dicht bij me heb tijdens de hele crisis”, besluit Ingrid.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier