Opa Noël Coddens en oma Cécile Reybrouck, hun zoon Kris Coddens en zijn vrouw Lies Decroubele en intussen ook de kleinkinderen Jasper en Emma: allen hebben sportbloed in de aderen. Jasper is als 7-jarige zopas tweede geworden op de provinciale kampioenschappen veldlopen bij de eerstejaars benjamins.
Noël (70) en Cécile (68), die in de August Vermeylenlaan wonen, hebben als master lichamelijke opvoeding hun hele loopbaan lesgegeven aan het Torhoutse Sint-Vincentiusinstituut. Ze hebben elkaar destijds in het zogenoemde sportkot aan de Leuvense universiteit leren kennen. En zie: zoon Kris (38) en schoondochter Lies (38) hebben het hen nagedaan. Ook zij leerden elkaar in het sportkot kennen, werden master in de lichamelijke opvoeding en zijn leerkracht LO in Sivi. Kris heeft overigens nog twee oudere broers, Peter (42) en Bart (40), en een jongere zus, Els (37).
Sinds 1976 HAC-trainer
Opa Noël, die uit het verre Overijse afkomstig is, belandde in 1975 na zijn huwelijk met Cécile in Torhout, waar hij aan Sivi ging lesgeven. “Aanvankelijk smeedde ik plannen om hier met een zwemclub te starten, maar Walter Vanhoutte, die vorige week overleden is, kwam me overtuigen om me voor Houtland Atletiekclub in te zetten. Zo ben ik in 1976 bij HAC terechtgekomen. Ik ben er na 44 jaar nog altijd trainer. Houtland was medio jaren 70 een succesrijke jongensclub met amper… twee meisjes in de rangen. Als leraar LO in een meisjesschool was ik uitstekend geplaatst om de meisjesatletiek bij HAC op de rails te zetten. De afspraak was: Walter trekpaard bij de jongens, ik bij de meisjes.”
“Zo is het lang gebleven. En met succes, onder meer in het hoogspringen dankzij Kristien Sinnaeve en huidige voorzitter Greet Meulemeester. Toen in 1984 Dimitri Maenhoudt zich als talentrijke hoogspringer bij de club aansloot, liet ik me ertoe verleiden om ook jongens te trainen. Dimitri werd met 2,22 meter Belgisch recordhouder, een prestatie die pas in 2019 verbeterd werd.”
Noël kreeg als trainer aanbiedingen van andere clubs, maar bleef Houtland altijd trouw, ook als het de vereniging minder voor de wind ging. “Vooral met jeugdatleten hebben we op Belgisch niveau gescoord”, zegt hij. “Bij de senioren is dat moeilijker, omdat de atleten op die leeftijd veelal hogere studies aanvatten. Ze zoeken dan trainingsmogelijkheden in de universiteitssteden, waar ze over indooraccommodatie beschikken. Maar hoe dan ook strijden we met onze dames in de jaarlijkse interclubcompetitie al vijf jaar op het hoogste nationale niveau. En de gouden medaille van Maité Beernaert in het verspringen op de jeugdolympiade in Buenos Aires galmt nog altijd na.”
“Ik ben nu trainer voor spurt, horden, verspringen, hinkstapspringen en hoogspringen voor de atleten vanaf scholier. Ik geef zes keer training per week en hoop dat nog lang te doen. Als mijn gezondheid het toelaat uiteraard. Vanzelfsprekend ben ik blij met de tweede plaats van kleinzoontje Jasper op het PK veldlopen, maar toch staat het presteren niet voorop. Ook los van de resultaten ben ik overtuigd van het belang van sport. Jongeren die sporten, zijn doorgaans gemotiveerd op school en dragen zorg voor hun lichaam door gezond te eten, niet te roken en alcohol en drugs te weren.”
“Atletiek hoeft niet per se op de eerste plaats te staan. Elke sport is prima, zolang die bijdraagt aan de fysieke en mentale gezondheid. Competitie kan een drijfveer zijn. Door training jezelf verbeteren, is een overwinning op zich. Ik hoop dat de ouders beseffen hoe belangrijk sport voor hun kroost is. En dat ze bereid zijn om zich in te zetten voor de werking van een club. Er is nood aan verjonging.”
Aan de top in Xterra
Zoon Kris, die met zijn gezin in de Zwevezelestraat woont, heeft in zijn jeugdjaren tal van sporten beoefend. Van voetbal en zwemmen over turnen en volleybal tot atletiek. En evenzo skateboarden, skeeleren, fietsen, windsurfen, skiën en snowboarden. “Toen ik in Leuven studeerde, leerde ik de duatlon kennen en belandde ik in een sterke Belgische lichting met profatleten zoals de Torhoutse broers Vansteelant. Ik mocht geregeld mee naar het EK en WK. Uiteindelijk schakelde ik over op triatlon. Vanuit mijn liefde voor de natuur en het mountainbiken verloor ik mijn hart aan de Xterra, offroadtriatlons. Ik was de eerste Belg die een Xterra kon winnen en heb nu op mijn palmares vier Xterra-zeges, vier Belgische titels en twee Europese titels.”
“Vrij recent raakte ik op de sukkel met mijn gezondheid. Zo leerde ik om mindere prestaties niet aan mijn hart te laten komen. Ik probeer Jasper duidelijk te maken dat het jammer zou zijn als enkel de eerste in een wedstrijd zich tevreden voelt. Hij heeft de winnersmentaliteit en dus is het goed om wat te relativeren. We pushen hem zeker niet. We willen dat hij op de eerste plaats plezier vindt in het sporten. Hij voetbalt ook en doet net als ons dochtertje Emma (6) aan zwemmen en basketbal.” (JS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier