Imker Daniël De Rycker, wiens honing zowel op Vlaams als West-Vlaams niveau erkend is, heeft een winter en lente vol pech achter de rug. Om nog onduidelijke redenen verloor hij maar liefst dertien van zijn 24 bijenvolken en is er dit voorjaar geen honing om te verkopen. “Het zal even duren vooraleer de volken hersteld zijn, maar hier kunnen we sterker uitkomen.” Voor wie hoopt op een potje zomerhoning is er wél goed nieuws.
Daniël is al acht jaar imker en ook secretaris van de succesvolle imkervereniging De Kustbie. Zijn honing kreeg vorig jaar nog het label 100% West-Vlaams, het jaar daarvoor werd hij zelfs erkend als Vlaams Streekproduct – twee titels die kunnen tellen. Maar 2020 is vooralsnog een jaar om snel te vergeten.
Mysterieuze sterfte
“Ik had in totaal 24 bijenvolken verspreid over verschillende locaties in de streek. Om een nog onbekende reden stierven maar liefst dertien van de 24 bijenvolken. Ik heb het raden naar de oorzaak. Werden er in de omgeving te veel pesticiden gebruikt? Hield een parasiet, zoals de gevreesde varroamijt, lelijk huis? Zowel in het Praatbos in Vladslo, het arboretum in Koekelare als in het landelijke Roksem, bij mijn zoon thuis, vielen er slachtoffers. De drie volken bij de bijenhal in Gistel, vlakbij de bibliotheek, zijn volledig uitgestorven”, klinkt het.
Het houden van bijen is geen exacte wetenschap
“De bijtjes waren nochtans goed gevoed: hun buikjes zaten nog bomvol suikerwater, wat we in de winter altijd aan de bijen geven. Ook bij onze Kustbie-voorzitter, die al veertig jaar ervaring heeft, stierven zes van de 24 volken. Een soortgelijk verhaal hoor ik bij andere ervaren collega’s uit de regio. Een volk bestaat in de winter uit ongeveer 10.000 bijen. Dan kun je nagaan hoeveel er gestorven zijn.” De reden zal allicht nooit gevonden worden.
Vandalisme
Daarnaast was er ook een incident in Koekelare, waar enkele jongeren drie van de vier bijenkasten omver hadden gegooid. “We hadden geluk dat het niet regende of waaide tussen het moment van de feiten en het tijdstip van de vaststelling. De bijtjes bleven zich vastklampen aan de honingraten, terwijl ze bij slecht weer zouden zijn weggevlogen. Nu, het incident werd vlot afgehandeld. De ouders van de tieners hebben de schade vergoed en ik zal hen ter plaatse tonen hoe cruciaal bijen zijn.”
Toch eindigt de pech van Danny niet. Hij kon een tijdlang niet bij alle bijenkasten in natuurgebieden, die omwille van het coronavirus waren afgesloten voor publiek. En door de dorpskernvernieuwing in zijn thuisgemeente Snaaskerke kan hij niet met alle (zwaar) materiaal naar iedere bijenkast trekken.
Zomerhoning
“Er is dit voorjaar geen honing om te verkopen”, zucht de imker. “Terwijl we normaal gezien over zo’n 100 kilogram per voorjaar beschikken, heb ik er nu amper 20. De honing die in de kasten zat, was nog niet klaar voor consumptie. Intussen werken we volop voort om de overlevende populaties aan te sterken. Dat kan door er een zwerm aan toe te voegen of een nieuwe koningin te introduceren. Een werkelijk prachtig gebaar kwam van een imker uit Tienen, die helemaal uit Vlaams-Brabant naar hier was gekomen met een mooie groep bijtjes. Herstel vraagt tijd. Tegelijk komen we hier misschien sterker uit. De allersterkste bijen hebben alle heibel overleefd en kunnen een stevige basis vormen voor de toekomst. Zo zie je maar: het houden van bijen is geen exacte wetenschap, maar een proces van vallen en opstaan.”
Het respect voor deze stiel is er daarom niet minder op. Bijen vormen een essentieel onderdeel in de teelt van groenten en fruit. Daniël volgt ook een cursus tot ‘gezondheidsagent’, om medische kennis over de diertjes binnen de vereniging en met het Federaal Voedselagentschap te delen. En voor de zomer is er goed nieuws: “In augustus hoop ik weer potjes streekhoning te kunnen aanbieden.”
(TVA)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier