Ieperse dakloze overwinterde in volkstuintje

“Die mens moet hulp krijgen.” Dat zeggen Steve Salomez en Tweggy Sohie, nadat een dakloze de hele winter in het tuinhuisje van hun volkstuintje op de Ieperse Vestingen leefde.

Steve Salomez en Tweggy Sohie baten hengelsportwinkel De Wedstrijdvisser in de Dikkebusseweg uit en wonen in een appartement zonder tuin. Om toch te kunnen genieten van een eigen tuintje kochten ze een tiental jaar geleden een van de volkstuintjes aan de Vestingen bij het vroegere groenpark.

Toen Steve deze winter langsging, deed hij een akelige ontdekking. “Toen ik de deur van het tuinhuis wilde opendoen, zag ik dat ze geforceerd was. Er is ingebroken, dacht ik aanvankelijk. Maar groot was mijn verbazing toen ik zag dat het kotje vol lag met kartonnen dozen van de voedselbedeling. Opeens zag ik dat er iemand op de grond lag, helemaal gewikkeld in karton en zwarte isolatiematten.”

Haar in klitten

“Het was een man van tussen de vijftig en zestig, schat ik. Hij had een heel onverzorgd voorkomen: een lange baard, lang haar in klitten en vuile kleren. Bleek dat het om een dakloze kraker ging. Hij verbleef er blijkbaar al van november. De man beloofde dat hij enkel van plan was om de winter door te brengen in ons tuinhuisje en dat hij niets ging kapotmaken. Daarom heb ik het aanvankelijk door de vingers gezien. In de winter komen we toch bijna nooit in onze tuin.”

“Toen het in januari stevig begon te vriezen, maakten we ons toch zorgen. In ons tuinhuisje is er geen verwarming, water of elektriciteit. Wanneer het ‘s nachts vroor, lagen we er wakker van. We hebben dan toch de politie gebeld. Niet meteen omdat we hem uit ons tuinhuisje wilden, wel omdat we vonden dat hij geholpen moest worden. De politie heeft hem dan opgepakt, maar ze legden uit dat ze hem maar voor 48 uur konden vasthouden. En inderdaad, twee dagen later was hij er terug. Ik belde naar het OCMW om te vragen of ze hem niet konden helpen. Daar kenden ze hem wel, maar zeiden ze dat hij niet geholpen wíl worden. Blijkbaar is het iemand die op zijn vrijheid is gesteld. We hoorden ook dat hij eerdere winters al in een tuintje van een particulier op de Vestingen gewoond had.”

“Voor mij hoeft het niet meer. Ik ga mijn volkstuintje verkopen”

De man beloofde Steve opnieuw dat hij in maart zou vertrekken. “Overlast veroorzaakte hij niet en de politie vertelde dat hij niet aan de drugs of de drank zat, maar voor ons was het overduidelijk dat hij geholpen moest worden. Wie laat er nu toe dat iemand overwintert in de vrieskou? Maar blijkbaar hadden ze hem al eens proberen op te nemen in psychiatrisch ziekenhuis Heilig Hart en is hij daar ontsnapt.”

Flessen met urine

Zondag besloot Steve echter dat de maat vol was. Hij belde opnieuw de politie om de man buiten te zetten. “Ik liet dat ook weten aan de man, maar toen de politie maandag kwam, bleek hij al vertrokken. Dinsdagmorgen ben ik dan maar alles gaan opruimen. Geen leuk karweitje: behalve heel wat kartonnen dozen, melkflessen en isolatiematten vond ik er ook flessen met urine en uitwerpselen. Hoewel er veel rommel lag, was alles toch georganiseerd. Ik trof er ook menselijke figuren die hij gemaakt had van karton en ander afval. Een hele voormiddag ben ik kokhalzend bezig geweest om het kotje leeg te maken. De rommel heb ik buiten langs het pad van de Vestingen gezet. Ik belde de technische dienst die me beloofde om het afval mee te nemen.”

Toen Steve woensdag terugging stelde hij echter vast dat alles in het vestingwater was gekieperd. “Is hij teruggekeerd en was hij kwaad dat alles uit het kotje gehaald was? Ik weet het niet. Een kussen dat tussen de rommel lag, vond ik weer in het tuinhuisje. Ik vermoed dat hij er de nacht van dinsdag op woensdag geslapen heeft. Erger is dat ook mijn kleine serre helemaal vernield is. Met glasscherven en een zaag heeft hij het plastiek aan flarden gesneden. Voor mij hoeft het dan ook niet meer. Ik ben van plan om het tuintje te verkopen.”