Ieperse coronahelden treden voor één keer uit de schaduw

Het Fonds Van Wonterghem-De Brabandere bekroont elk jaar een verdienstelijke persoon of groep uit de Ieperse regio, maar kiest er dit jaar voor om maar liefst twintig mensen in de bloemetjes te zetten die zich de voorbije maanden nog meer dan anders hebben ingezet voor hun medemensen. Wij stellen ze hieronder aan u voor. Eén iemand koos ervoor om in de schaduw te blijven.

Ann Catteau organiseerde noodopvang voor kinderen in een moeilijke thuissituatie en ondersteunde hen om hun schoolachterstand niet te hoog te laten oplopen. Ze is (pleeg)moeder van acht kinderen en werkt deeltijds als leerkracht voor anderstalige nieuwkomers in VBS Immaculata. “Ik deed gewoon mijn werk”, vertelt Ann, die ook insprong als vrijwilliger bij Kind & Gezin. “Ik zal mijn prijs integraal doorstorten aan organisaties die zich het lot aantrekken van vluchtelingen of kwetsbare mensen.”

Algemeen directeur Bart Man van wzc Wintershove en Huize Zonnelied hielp vele woonzorgcentra met zijn volledig uitgewerkte idee voor het inrichten van bezoekersloges. “Ik vond het belangrijk om het isolement van de bewoners te doorbreken door tijdens de lockdown al bezoek te organiseren. Het is een eer om deze prijs te winnen, omdat ik mevrouw Van Wonterghem nog als docent heb gehad. Ik maakte tijdens haar laatste levensfase ook deel uit van de nachtopvang bij haar thuis.”

Marianne Deygers (63) is sinds 1 juli met pensioen na een loopbaan van 41 jaar in de ouderenzorg. “Omdat ik als ontvanger van een transplantnier tot de risicogroep behoorde, mocht ik tijdens de lockdown niet meer werken binnen Wintershove. Een zeer zware dobber”, vertelt Marianne. “Maar gauw verzamelde ik nieuwe moed. Als het niet binnen kon, dan maar buiten. Een verzetje is voor de bewoners ontzettend belangrijk. Mensen putten er moed uit om door te gaan.”

Luc Verbanck (57) is anesthesist in het Jan Yperman Ziekenhuis en coördineerde de verdeling van oude laptops naar de scholen. Daarnaast speelde hij een grote rol in de snelle realisatie van het initiatief van Rotary Club Ieper om met het VTI 1.600 faceshields te maken. Voor de woonzorgcentra kocht hij via een fundraising 40 iPads aan. “Ik ben heel vereerd, maar verdien deze prijs niet alleen. Ik was slechts een schakel in de ketting. Heel veel Rotaryvrienden hebben dit mee gerealiseerd.”

Kelly Rollé (29) is getrouwd met Ben Desender en mama van Renée en Maité. Ze werkt als diensthoofd Zorg in wzc Huize Sint-Jozef in Ieper, dat in het voorjaar zwaar getroffen werd door het coronavirus. Ze gaf het beste van zichzelf, ondanks het feit dat ze zelf positief testte. “Ik had milde symptomen en kon dus mijn werk verderzetten, ook al was het een totaal andere setting. Ik ben oprecht trots op de samenwerking en solidariteit die op werkvloer aanwezig was in die bijzondere periode.”

Henri Menheere (44) kwam samen met zijn vrouw en vier kinderen zeven jaar geleden in Ieper wonen. In 2014 begon hij een buurtproject Be You voor jongeren. “Tijdens de lockdown viel alles ineens stil. Ik zocht naar manieren om de jongeren te blijven ondersteunen Dankzij een initiatief uit het buitenland kon ik pakketjes samenstellen met snacks en een gezelschapsspel. Die bracht ik rond bij de jongeren en zo kon ik ook eens live een babbel slaan én vaak ook de ouders ontmoeten.”

Katrien Durnez is al vijf jaar vrijwilliger in Op ‘t Spoor, de voedselbedeling in Ieper. In een vorig leven was ze actief in de onderwijswereld. Samen met enkele andere vrijwilligers zorgde ze ervoor dat de voedselbedeling ook in de lockdown kon openblijven. “Om het coronaveilig te houden, gebeurt de bedeling nu buiten”, vertelt Katrien. “Ik dacht dat deze situatie zou duren tot half mei, maar dat was verkeerd ingeschat. Maar we slagen er nog elke week in om alles georganiseerd te krijgen.”

Dankzij de technische kennis van Bruno Titeca (46) kon de geloofsgemeenschap van de pastorale eenheid O.L.V. Van Vrede via livestream vieringen volgen vanuit de kathedraal van Ieper. “Ook voor mij was het de eerste keer dat ik livestreaming deed, maar hoe kon ik neen zeggen als je weet dat je daarmee honderden mensen vertroosting kan bieden”, vertelt Bruno. “Er kroop zeer veel tijd in de voorbereidingen, maar ik denk dat de gelovigen zo meer konden meeleven met het geheel.”

Bij voedselbedeling Op ‘t Spoor is Marleen Coutigny (67) de coördinator. “In maart hebben we even getwijfeld of we wel verder gingen doen met de voedselbedeling”, vertelt Marleen. “Het waren de mensen van de serviceclub die zeiden: ‘Marleen, je mag niet stoppen. Het is nu net dat die kwetsbare mensen je hulp nodig hebben. Wij willen tijdelijk instaan voor het vervoer.’ Uiteindelijk zijn we nooit gesloten geweest. Gelukkig maar, want er kloppen nu 50 à 60 mensen extra aan bij ons.”

Olivier Bonte werkt halftijds als kinesist in het woonzorgcentrum Sint-Jozef in Ieper en halftijds als zelfstandige. Hij wordt beschreven als ‘topgast’ en ‘zeer sociaal met het hart op de juiste plaats’. In het woonzorgcentrum, dat zeer hard werd getroffen door corona met zestien overlijdens stond hij ook klaar voor allerlei andere taken. “Ik heb een zoon met een beperking die in Gits zit. Wellicht zal ik met het geld daar een project steunen. Een deeltje is ook voorzien voor de collega’s.”

Christophe Ghesquière werd recent tot priester gewijd en ging ook aan de slag in Home Vrijzicht. “Dat was een zegen voor mij, dat ik in deze moeilijke tijd iets kon betekenen voor de mensen van het woonzorgcentrum. Het was voor iedereen een heel zware tijd. Ook voor de familie van de inwoners. Ik vind het een grote eer om de Prijs Van Wonterghem-De Brabandere te winnen en ben er zeer trots op. Het is een erkenning van mijn pastoraal bezig zijn waarin ik mijn volle vreugde vind.”

Voor de collega’s van het operatiekwartier is Martine al langer ‘moetje’, en dit bewees ze opnieuw. En waar nodig gaat ze verder: zo zocht Martine voor een collega met een gehoorstoornis meteen uit hoe ze mondmaskers kon maken met een doorzichtige wand. “Ik maakte 2.200 maskers en naaide ook zo’n 400 operatiemutsen. De dagen dat ik niet moest gaan werken, naaide ik 12 tot 14 uur op een dag. Ik was blij dat ik met mijn hobby collega’s en vrienden uit de nood kon helpen.”

Bart De Wispelaere (36) is alleenstaande papa en was werkloos tijdens de coronacrisis. Hij maakte zich verdienstelijk door laptops, pc’s en smartphones te herstellen, zodat ze gebruikt konden worden in gezinnen van kansarmen met kinderen. “Het ging meestal om gedoneerde computers die ik herstelde en in orde zette met de laatste versie van Windows. Uiteindelijk heb ik zo bijna 800 computers klaargestoomd. Voor mij is dat een hobby en ik vind het leuk dat ik zo mensen kon helpen.”

Francine Goudeseune d’Hulster (63) woont al ruim 36 jaar in Ieper. Naast haar vertrouwde vrijwilligerswerk bij dagverzorgingscentrum Zonnegloed en Kind & Gezin naaide ze in de coronatijd meer dan 300 mondmaskers die vanuit De Kersecorf werden verdeeld. “Mijn grootste hobby is naaien”, vertelt Francine. “Het is heel fijn om op deze manier anderen te kunnen helpen. Ook in het consultatiebureau van Kind & Gezin spring ik graag bij om het tekort aan vrijwilligers op te vangen.”

Tom Provoost (35) uit Ieper is chef-kok bij Hotel Ariane. Hij was één van de eerste vrijwilligers die zich aanmeldde via het #IeperHelpt. Hij kookte onder andere wekelijks voor verschillende leefgroepen in Ons Tehuis. “In het begin van de lockdown zag ik het totaal niet zitten om thuis te blijven zitten. Nadat ik het stadsbestuur contacteerde, kwam het voorstel om te koken voor Ons Tehuis. Ik mocht daarvoor de keuken en het materiaal gebruiken van Hotel Ariana, waar ik zeer dankbaar voor ben.”

Als teamcoach van Stuurkracht2 loodste Sylvianne Roetynck het arbeidszorgcentrum en zijn doelgroepmedewerkers veilig door de coronacrisis. “Met het team zijn we van het ene moment op het andere in chaos getuimeld. Voor mij kwam het er op aan om te organiseren, te coachen, mee te werken op de werkvloer en te plannen van dag tot dag, soms zelfs van uur tot uur. Onze wasserij kon of mocht niet sluiten, dus was het zelf handen uit de mouwen steken. Iedereen ging aan de slag.”

Robin Jonckheere (18) is gezegend met een gouden stem waarvan televisiekijkend Vlaanderen kon genieten tijdens The Voice Kids in 2017. Samen met Wannes Beernaert (foto), die met kwetsbare jongeren werkt bij de vzw Uit De Marge, hield hij concertjes voor die jongeren. “We vonden het allebei de max om te doen”, zegt Wannes. “De boodschap van ‘Oe Ist?’ vonden we belangrijk om te verspreiden. Door het nummer te spelen voor kwetsbare jongeren wilden we hen een hart onder de riem steken.”

Rosa Coulembier zet zich bij de voedselbedeling in voor het ophalen van de voeding, het poetsen van de winkel, het aan huis brengen van de pakketten… Zij lost alles op. “Omwille van medische redenen waren er vrijwilligers afgehaakt en dan ben ik gewoon ingesprongen waar nodig, dat is alles”, zegt Rosa Coulembier. “Het was wel zwaar, want op een bepaald moment was ik hier iedere dag van de week. Uiteindelijk is het een kwestie van teamwork. Als individu alleen kun je het niet.”

Marleen Dekeyne, Marja Supponen en Melissa Mommerency waren voor een aantal mensen van Trefpunt4 vzw de enige houvast in deze nare periode. Tussendoor werden ze ook ingeschakeld in de wasserij van het arbeidszorgcentrum Stuurkracht2, voor opleiding in hygiëne voor de doelgroepmedewerkers en om zelf de besmette was te doen. “Tijdens corona mochten de leden niet meer komen, dus hebben wij onze hand uitgestoken en geholpen met Stuurkracht2, waarmee we lokalen delen in de Haiglaan”, zegt Melissa. “De wasserij bleef immers draaien, maar de mensen die normaal in de wasserij werkten, mochten ook niet meer komen.”

“Daarnaast hebben wij ook telefonisch contact gehad met onze leden”, pikt Marja Supponen in. “Wij hebben ze dus wekenlang regelmatig opgebeld om te vragen hoe het gaat. Toen we terug openden, kregen we te horen dat dat voor hen een houvast was. Het was een moeilijke periode voor iedereen, maar voor onze kwetsbare doelgroep was het nog zwaarder.”