Nadat hij half juni op een springbal net de Tourmalet had opgestuiterd, keek Glenn Valentin alweer vooruit naar zijn volgende stunt: in een maand tijd de GR10 afstappen. De GR10 is een route dwars door de Pyreneeën, goed voor 900 km en 55.000 hoogtemeters tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. De 29-jarige Ieperling begon op 18 augustus aan zijn tocht en is bijna halverwege.
Een maand lang wandelen en klimmen door het Franse hooggebergte, het klinkt verschrikkelijk lastig en ook een beetje eenzaam. Daarom besloot Glenn om zijn tocht niet alleen af te werken. Onderweg heeft hij het gezelschap van Géraldine, een eenhoorn die hij heeft opgevangen, en zijn hond Chopko. Althans, dat was de bedoeling….
Glenn: “Normaal is Chopko gewend van lange wandelingen af te leggen, maar vorige week ging het echt niet goed met hem. Hij kon nauwelijks op zijn poot steunen! Via Facebook heb ik een oproep gelanceerd om Chopko op te vangen en zo kwam ik terecht bij de vriendin van een ex-collega. Ik heb hem naar haar gebracht en zij zag er de perfecte gastvrouw uit. Ze stuurt elke dag foto’s van hem en hij is weer helemaal de oude.”
Op schema
Glenn: “Ik zit ondertussen in Les Hautes-Pyrénées en lig nog steeds op het vooropgestelde schema van 30 km/dag. Al beginnen de tochten toch een pak lastiger te worden. Met veel rotsen en een pak hoogtemeters. Dat maakt het behoorlijk technisch waardoor je soms maar twee kilometer in een uur kan overwinnen. Fysiek was dinsdag misschien wel de zwaarste dag tot nu toe, maar het was wel de moeite waard. Het uitzicht is gewoon prachtig en ik ben al veel verschillende dieren tegen gekomen. Ik heb me mijn onderneming nog niet beklaagd, laat dat duidelijk zijn.”
Glenn: “Fysiek voel ik me nog vrij goed. Ik heb alleszins niet het gevoel dat ik aan het verzwakken ben. Mijn rug is een pak beter dan in het begin en van mijn blaren heb ik bijna geen last meer. Het blijft natuurlijk wel afzien. Zo slaap ik verschrikkelijk slecht en lijkt het wel of ik elke dag ergens anders pijn heb (lacht). Het waren al eens mijn quadriceps, een keer mijn voetzolen, mijn linkerknie,…. De kwaaltjes verschuiven een beetje, maar het is nooit iets dat me constant hindert. Ik kan nog wel een tijdje doorgaan.”
Glenn: “Onderweg heb je veel tijd om na te denken en ondertussen heb ik al heel wat over mezelf geleerd. Dat ik dit echt graag doe bijvoorbeeld. En dat ik best competitief ingesteld ben. Misschien moet ik eens iets ondernemen met mensen die sterker zijn dan ik om te weten waar mijn limieten liggen. En dan is er de voorbije week nog iets grappigs gebeurd. Ik kwam plots een man tegen die wist wie ik was (lacht). Blijkbaar ben ik met mijn eenhoorn in het Franse nieuws gekomen en ook mijn springbaltocht kon hij zich herinneren. Ik heb dus toch al enige bekendheid vergaard met mijn avonturen.”
Association Petits Princes
Glenn: “Een andere reden waarom ik dit doe, is natuurlijk om Les Petits Princes in de kijker te brengen. En ik moet zeggen dat het echt wel helpt om Géraldine bij me te hebben. Soms zie ik mensen kijken en sla ik een babbeltje met hen. Dan leg ik hen uit waarom ik dit doe, dat ik geld inzamel voor Les Petits Princes en dan geef ik hen een eenhoorn-sleutelhanger. De meeste mensen vinden dat fantastisch. Dat is ook iets dat me motiveert om door te gaan.”
Géraldine: “Zeeeg, Glenn! Dat moet hier niet allemaal over jou gaan hé! Chopko en ik zijn er ook nog!”
Glenn: “Géraldine, Chopko is al een paar dagen weer thuis.”
Géraldine: “Waaaat!!!! Dus ik ben helemaal alleen met jou op pad? Oh my god! Dit wordt echt de hel!”
Glenn: “Zo’n slecht gezelschap zal ik wel niet zijn zeker? En is nog maar een goeie twee weken.” (lacht)
(BVS)
Wie Glenn wil volgen in zijn onderneming, moet zeker eens een kijkje nemen op zijn instagram: https://www.instagram.com/smileplaygive/. En wie een donatie wil doen, kan dit via www.alvarum.com/glennvalentin
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier