Blijf in uw kot, luidt het tegenwoordig. Maar wat als je geen kot hebt? Honderden vluchtelingen, onder wie kinderen en zwangere vrouwen, worden aan hun lot overgelaten in de kampen van Duinkerke. Een huisarts uit Poperinge probeert hulp te bieden, ook al moet ze daarvoor de gesloten grens over.
Stephanie De Maesschalck (46) uit Poperinge is huisarts in eerstelijnsgezondheidszorgcentrum De Piramide vzw in Menen. Naast het verlenen van zorg in eigen streek en het – in deze coronatijden digitaal – opleiden van artsen aan UGent heeft zij ook oog voor kwetsbare mensen, die niét in hun kot kunnen blijven omdat ze geen kot hebben.
Inzameling van medische middelen
Afgelopen zondag trok ze met enkele andere hulpverleners en een voorraad voeding en verzorgingsmateriaal de – gesloten – Franse grens over richting de vluchtelingenkampen van Duinkerke. “Ik ging nooit eerder als dokter. De voorbije maandelijkse bezoekjes stonden in het teken van het aanbieden van voeding, kleren en tenten en sanitaire hulp, zoals het wassen en knippen van haar. Omdat alle organisaties, die normaal medische en andere hulp verlenen, de kampen sinds enkele weken niet meer bezoeken door de coronadreiging, begon ik met collega-hulpverleners medische middelen in te zamelen.”
Ik weet dat ik de wet overtreed, maar ik kan niét niet gaan
Afgelopen vrijdag sloten de grenzen, maar dat hield Stephanie en haar collega’s niet tegen.
“We twijfelden even, maar de berichten uit het kamp waren té verontrustend. Op zondag probeerden we de grens over te steken met drie wagens vol voeding en medisch materiaal. De kampen liggen normaal op 25 minuten rijden van mijn deur, maar nu deden we er anderhalf uur over via kleine wegen. We konden Duinkerke bereiken zonder politiecontrole. Ter plaatse was het meteen duidelijk dat de spanningen stegen door de grote noden, de vele politieraids, die persoonlijke bezittingen vernielden, en extreem natte wintermaanden. De lokale gemeenschap bracht elke ochtend een grote container met water, dat niet drinkbaar is. Toch drinken ze ervan”, zegt Stephanie.
Allerlei medische klachten
“Tot 600 mensen, onder wie ook kinderen en zwangere vrouwen, verzamelden zich rond ons. De voeding was in minder dan 10 minuten uitgedeeld. De angst rond het coronavirus is groot: iedereen probeert zijn neus en mond te bedenken met een sjaal. Wij beschermden ons onder meer met mondmaskers terwijl we overrompeld werden met allerlei medische klachten: ademhalingsmoeilijkheden, hoest, hoofdpijn, koorts, diarree, schurft, allergieën, brandwonden, roestige nagels in een geïnfecteerde voet en zelfs een zwangere vrouw met een nierontsteking”, klinkt het.
“Enkele mensen werden de voorbije weken al opgenomen in de lokale ziekenhuizen met vermoeden van COVID-19-infectie. Veel meer dan luisteren en af en toe wat oppervlakkig onderzoek konden we niet doen. Ze leven in open lucht op een vuilnisbelt. Probeer daar maar eens de voorgeschreven hygiëneregels op de affiches rond het kamp te volgen”, getuigt Stephanie.
Onmenselijke situatie
“Dit zijn nochtans ook mensen, met recht op gezondheidszorg. We schreven enkele doorverwijsbrieven naar het lokale kleine ziekenhuis. Daar probeert men te helpen, maar ze kunnen het niet aan. Zeker niet in deze coronacrisis. Ik was het de voorbije maanden gewoon om de kampen te bezoeken, maar nooit eerder zag ik zo’n onmenselijke situatie. Terwijl heel Europa deze pandemie onder controle probeert te krijgen, worden de meest kwetsbare mensen vergeten. Of ik nog terugga? Ik weet dat ik de wet overtreed wanneer ik de grens oversteek, maar ik kan niét niet gaan.”
(TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier