Huisarts Johan Soens: “Ik een held? Bijlange niet. Het front lag elders”

De Desselgemse huisdokter Johan Soens (57) zag zijn groepspraktijk Liebaard in volle coronastrijd naar eigen zeggen veranderen in een callcenter. Nu het virus vrij goed onder controle lijkt, keert de normale gang van zaken stilaan terug.

“Al heeft het toch lang geduurd bij veel patiënten. De schrik zat er bij sommigen echt wel nog in. Het is pas de laatste twee weken dat we weer op 90 à 95 procent van het normale aantal patiënten zitten. Die terugkeer verliep echt met mondjesmaat.”

Dertig jaar is hij ondertussen aan de slag als huisarts, maar een periode als de laatste drie maanden maakte hij nooit eerder mee. “Het waren vreemde tijden, dat is zeker. Maar vraag het aan eender welke huisarts, ook iemand die al zestig jaar bezig is, en je zal hetzelfde antwoord krijgen. Niemand heeft dit al meegemaakt. Je hele geneeskunde moet plots op een totaal andere manier gebeuren. Alles via de telefoon, amper klinisch onderzoek… Dat is geen evidentie.”

“Druk op de borst kan wijzen op covid-19, maar evengoed is die persoon getroffen door een infarct. Net als koorts en buikloop evenzeer symptomen van iets helemaal anders dan corona kunnen zijn. Die inschatting maken op basis van een telefoongesprek is aartsmoeilijk. Je kan het eigenlijk bijna vergelijken met internetgeneeskunde. Als huisdokter moet je toch vragen stellen, zelf onderzoeken en eventueel iets technisch erbij nemen om alles goed te kunnen checken. Dat kon door al die omstandigheden amper tot niet.”

“We gaan op reis, maar niet met het vliegtuig. Daar waag ik me nog niet aan”

Ruimtepak

Net als tal van andere collega-artsen sprong ook dokter Johan bij in een triagecentrum. Eerst in Deerlijk, later in Waregem. “Hoe dat voelt? Je zit in een ruimtepak, hé. (lacht) Het was uiteraard wennen, en bij momenten ook bijzonder druk. Elke dag veranderden de richtlijnen bij wijze van spreken, het was voortdurend aanpassen. Het triagecentrum in Waregem is nog altijd open en ik denk dat dat wel de hele zomer zo zal zijn. Maar – hout vasthouden – er zijn sinds 25 mei geen positieve besmettingen meer opgedoken. Laat ons hopen dat het zo kan blijven.”

Angst om zelf ziek te worden, heeft Johan nooit gevoeld. “We hebben alle veiligheidsmaatregelen goed opgevolgd. Uitsluiten kan je het nooit natuurlijk, maar evengoed bracht een van mijn kinderen het virus binnen nadat ze met hun vrienden gingen sporten bijvoorbeeld. Ik kon gelukkig ook goed blijven ontspannen. Een tochtje fietsen met de Kortrijkse Mountainbikers – eerst met twee, later in groep – deed me wel deugd. Dat helpt om de drukte te plaatsen.”

Bedanking bij buren

Respect voor zijn werk als huisdokter voelt hij absoluut. “Mijn buren hebben aan hun raam een gepersonaliseerde bedanking uitgehangen. Dat doet wel iets. Maar een held van de zorg? Ik? Bijlange niet. Ik stond niet in het heetst van de strijd. Mensen in woon-zorgcentra, artsen en verpleegkundigen op de spoeddiensten, zij die werken op covidafdelingen: dát zijn de helden. De frontlinie tegen covid-19 lag niet in onze praktijk.”

En nu? Wat brengt de zomer? “We hebben vorig jaar een grote reis gemaakt, samen met mijn vrouw Patricia en de drie kinderen Fien (25), Felix (23) en Leo (20). Eigenlijk waren we voor deze zomer nog niet echt iets van plan. Het zal zeker geen vliegtuigreis worden, daar waag ik me voorlopig nog niet aan. Een autoreis, naar Frankrijk, Spanje of Italië, met de fietsen mee. Meer hoeft dat niet te zijn.”