Van de 4.200 voordeuren die Hooglede en Gits tellen, zal burgemeester Rita Demaré er in totaal aan de helft aangebeld hebben. Sinds eind juli is ze haast dagelijks op pad om ‘haar’ inwoners thuis aan te spreken. Wij trokken mee van deur tot deur.
Rita Demaré (55) durft met het hand op het hart zeggen dat ze Hooglede en Gits tot in de kleinste details kent. Al sinds 24 juli is de CD&V-burgemeester op pad om zoveel mogelijk inwoners bij hen thuis te begroeten. “Mijn doel is net als zes jaar geleden om alle gezinnen van onze gemeente te bezoeken”, zegt ze. “Maar dat is zo goed als onhaalbaar. We tellen 4.200 ‘brievenbussen’ en bij de helft daarvan bel ik ook daadwerkelijk aan. Nog eens de helft van die 2.100 is thuis.”
Die huisbezoeken legt Rita altijd per twee af. “Er gaat telkens een andere kandidaat van onze lijst mee. Met twee sta je sterker en je kan elkaar ook aanvullen. Onderweg kan ik zoals vandaag met onze jongste kandidaat Stien Gevaert (23) mijn ervaring als politica ook wat doorgeven.”
We vergezellen Rita en Stien in de Gudrunstraat in Gits en al snel wordt duidelijk waarom slechts een vierde van de bewoners de deur opent. “Veel mensen zijn gewoon niet thuis”, zegt Rita. “We plannen onze bezoeken ‘s voormiddags of in de latere namiddag in, want ‘s avonds willen we de mensen niet storen.”
Rita Demaré is niet meer aan haar proefstuk toe. Ze nam in 1994 voor het eerst deel aan de gemeenteraadsverkiezingen en na twaalf jaar oppositie voeren, mocht ze op 1 januari 2013 de burgemeesterssjerp omgorden. “Maar het niet omdat ik zes jaar burgemeester ben geweest, dat ik het nu kalmer aan doe.”
Geen evidentie
Toch is deze marathon aan huisbezoeken geen evidentie voor Rita. Eind 2017 werd bij haar borstkanker vastgesteld, maar ze bleef als burgemeester aan de slag.
“Tijdens sommige bezoeken ontmoet ik mensen die ook met kanker zijn geconfronteerd. Daar heb ik ook als mens veel deugd van”
“Een bewuste keuze”, zegt ze daarover. “Het hielp me ook tijdens de strijd tegen de ziekte. Ondertussen heb ik het hele proces achter de rug. Operatie, bestralingen, chemotherapie… Ik heb wel gewacht tot ik me weer goed voelde om mijn huisbezoeken op te starten. Ik word ook vaak over de voorbije periode aangesproken. Soms ontmoet je lotgenoten, mensen met een gelijkaardig verhaal. De strijd tegen kanker treft erg veel mensen, maar heel vaak blijven die verhalen achter gesloten deuren. Het is al gebeurd dat een huisbezoek dat normaal enkele minuten in beslag neemt, is uitgelopen tot een half uur. Omdat onze persoonlijke verhalen elkaar vonden. Dan heb ik daar ook als mens erg veel deugd van.”
Na enkele onbeantwoorde aanbelrondes stoten we op landbouwer Gerard Leenknecht (69). Iets verderop in zijn weide sleutelt hij aan zijn tractor. “Wat ik van die huisbezoeken vind? Positief. De meeste politici ken je enkel van in de krant. Ik vind het wel leuk dat sommigen de moeite doen om zich ook persoonlijk te komen voorstellen. Dat kan handig zijn als we ze ooit eens nodig hebben”, grijnst hij. “Van mijn part mogen alle kandidaten van Hooglede en Gits zich presenteren aan mijn deur. De koffie zal klaar staan.”
Eens de voordeur open zwaait, ben je als politicus een luisterend oor, zegt Rita. “Het is de perfecte manier om te weten te komen wat er bij de mensen leeft. Ik heb altijd een notitieboekje bij. Ik noteer wat de mensen me vertellen en ga daar mee aan de slag. Dringende zaken probeer ik meteen aan te pakken, andere items komen na de verkiezingen aan bod.”
Kritiek
Tijdens huisbezoeken moet je als politicus ook voorbereid zijn op wat kritiek. “Dat hoort er bij. Horen dat je met je ploeg goed bezig bent, is leuk, maar een kritische noot kunnen aanvaarden is ook een must. In elk geval zijn huisbezoeken een directe vorm van interactie. Ik zie ze zelfs als de kern van lokale politiek. Tijdens je tocht doorheen de gemeente leer je elk hoekje en kantje kennen. Je ziet de mooie zaken, maar ook de mindere kanten worden belicht. Verdoken armoede, bijvoorbeeld. Of mensen die in eenzaamheid leven. Daar schrik ik soms wel van. Ik probeer die mensen ook altijd te helpen en naar de juiste diensten door te verwijzen. Alleen tijdens huisbezoeken kom je zo’n zaken te weten.”
Na een wandeling van een kleine kilometer hebben we tien verschillende deurbellen ingeduwd. Vier van hen zijn thuis en luisteren al dan niet met het nodige enthousiasme naar wat Rita en Stien te vertellen hebben. “Af en toe is dat wel grappig”, lacht Rita. “Vooral tijdens de zomer waren de mensen nog niet bezig met de verkiezingen en vielen ze echt uit de lucht toen ik voor hun deur stond.”
21 uur per week
Carine Vanderper (55) is wél op de hoogte van wat er op 14 oktober te gebeuren staat. “Echt wakker lig ik er niet van, maar dat iemand de moeite doet om tot hier te komen, is mooi. Rita is de eerste die ik aan mijn voordeur zie, ik hoop dat er nog anderen volgen. Opdringerig is dit niet. Ik vind het zelfs leuk.” Rita knikt. “We gaan ook bijna nooit binnen bij de mensen. We voeren ons gesprekje aan de deur en nemen beleefd afscheid. Enkel wanneer men ons uitdrukkelijk uitnodigt en daar een goede reden voor is, een van de bewoners die bijvoorbeeld bedlegerig is, stappen we verder dan de voordeur.”
Af en toe vangt Rita ook bot. “Dan krijg je de spreekwoordelijke deur tegen de neus”, glimlacht ze. “Dat kan ik wel relativeren, want ook dat hoort bij de politiek. Maar zelfs uit zo’n ontmoetingen put ik de nodige energie.”
Tijdrovend zijn huisbezoeken wel. “Wekelijks spendeer ik er toch zo’n 21 uur aan. Ik ga door tot woensdag 10 oktober, vier dagen voor de verkiezingen. Op de vooravond van de stembusslag ergens aanbellen, vind ik niet gepast. Het is een erg intensieve tak van de lokale politiek, maar het werpt zeker vruchten af.”
Gemeenteraadsverkiezingen 2018
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier