Hond krijgt nieuwe thuis in Torhout dankzij corona

Kim Ramon en Iris Goddyn met hun dochters Anaïs (10), Florence (13) en de tweeling Louisa en Zoë (16). En Elyas. © foto JS
Johan Sabbe

Corona heeft dan toch mooie kanten, hoe schaars die ook zijn. Mama Iris Goddyn en haar vier dochters Zoë, Louisa, Florence en Anaïs hadden de hoop allang opgegeven om hun droom in vervulling te zien gaan, met name een hond in huis halen. Want papa Kim Ramon was onverzettelijk op dat vlak. Maar zie, Covid-19 deed hem overstag gaan.

Bijgevolg heeft het gezin Ramon, dat in de Oostendestraat woont, er een zevende gezinslid bij: de hond Elyas (10), een kruising van een Pyrenese berghond en een labrador retriever. Het dier leefde tot voor kort op een kaasboerderij in Aalter, maar toen zijn baasje naar een serviceflat verhuisde, had de hond een nieuwe thuis nodig. Al 20 jaar drong Iris (42) er bij haar man Kim (41) op aan om een hond te nemen, maar Kim liet zich niet vermurwen. Door corona veranderde hij van mening.

Ooit gebeten in de pols

“Momenteel is het nog veel moeilijker dan anders om honden een nieuw onderkomen te geven”, aldus Iris. “Plus: toen ik de schermtijd en de mateloze verveling tijdens het verlengde thuis zijn bij onze kinderen schrikwekkend zag toenemen, zei ik Kim: Het is nu of nooit. Red een hond en laat onze vier dochters ermee spelen.”

De vier kinderen van Kim en Iris zijn de tweeling Zoë en Louisa (16), Florence (13) en Anaïs (10). Allen zijn net als mama Iris al jarenlang dol op een hond. Maar daar stak papa Kim dus een stokje voor. Op basis van wat hij zo’n 20 jaar geleden bij Iris, die toen nog in Gits woonde, meemaakte.

“Zij had een labrador en ik werd door dat dier gebeten”, doet Kim het verhaal. “Een beet in de pols. De hond klemde me misschien maar vijf seconden in zijn muil vast, maar het leek wel een eeuwigheid. Dat trauma is me vanaf toen blijven achtervolgen. En dus had ik gezworen dat er nooit een hond in ons gezin zou komen. Maar je ziet: zeg nooit nooit.”

Via een Facebookgroep

“Toen de kogel door de kerk was en ik ja had gezegd voor een hond, heb ik informatie ingewonnen over welk dier er bij ons zou passen”, vervolgt Kim, die leraar wetenschappen is aan het Torhoutse GO!-atheneum Eureka. “Een Pyrenese berghond leek ideaal te zijn. We gingen bij een fokker in Kasterlee langs, maar we liepen er allesbehalve warm voor de aanpak door die zaak.”

“Uiteindelijk stootten we op een Facebookgroep voor het herplaatsen van onder meer Sint-Bernards en Pyrenese berghonden. Zo kwamen we bij de man terecht die zowel zijn Sint-Bernard Toby als zijn tweede hond Elyas, een kruising van een Pyrenese berghond met een labrador retriever, een nieuwe thuis wou geven. We reden erheen om de Sint-Bernard te bekijken, maar kwamen nog dezelfde avond terug met… Elyas. Die stal meteen onze harten.”

Onmisbaar gezinslid

Elyas heeft tot grote vreugde van zijn vroegere eigenaar dus een gouden mand gevonden, zoals dat heet. “Even hebben we overwogen om er ook de Sint-Bernard Toby bij te nemen, maar toen we Elyas herconfronteerden met zijn vroegere metgezel, was het contact niet echt hartelijk”, zegt Iris. “Intussen heeft ook Toby een nieuwe baas gevonden. We hebben een grote tuin, maar plots twéé honden zou sowieso van het goede te veel zijn. Iedereen hier is blij met Elyas, ook Kim.”

Dochter Zoë (16): “Toen ik van het plan hoorde om een hond in huis te halen, kon ik maar niet geloven dat papa daarmee instemde. Al 20 jaar wou hij van geen hond weten. En door corona nu plots wel. Hij had ons al zo vaak gezegd dat we er maar ene moesten nemen als we later alleen woonden. Ik was wel wat ongerust toen ik hoorde dat het om een grote hond ging, want zo’n omvangrijk dier boezemt een beetje angst in. Maar niet Elyas. Zijn energie werkt aanstekelijk. Ik zou hem niet meer kunnen missen. Hij is intussen een onmisbaar gezinslid geworden.”

Hond die melk drinkt

Dochter Louisa (16): “Ik dacht eerst dat dit één grote, gemene grap was, want sinds papa ooit door mama’s lievelingshond gebeten werd, wou hij geen dieren in huis. Jarenlang hebben we hem willen overtuigen om een hond te nemen, maar hij reageerde telkens: nooit van mijn leven komt er zo’n dier in huis of ik ben weg! Maar hij is gebleven (lacht). Elyas brengt weer het kind in onze ouders naar boven. Leuk om zien.”

Dochter Florence (13): “Als Elyas passeert, is de verleiding erg groot om hem te knuffelen. Hij is dol op spelen, ook al geeft hij de bal nooit af als je het probeert. Slechter verging het onze kippen. Die heeft hij al spelend doodgebeten. We vergeven het hem. Door hem voelt ons gezin compleet aan.”

Dochter Anaïs (10): “Elyas is superlief. Een grote loebas, mijn beste knuffelvriend. Het is moeilijk om aan hem te weerstaan. Hij is de vriend van iedereen.”

Opvallend: Elyas is opgegroeid op een melkveebedrijf en daardoor is hij dol op wat niet typisch is voor een hond. Als de ijskast opengaat, laat hij blijken wat hij wil: melk!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier