Als schrijver van kinder- en jeugdboeken maakte ze destijds al furore en nu ze sinds enkele jaren op thrillers is overgeschakeld, worden haar boeken nog meer de hemel in geprezen. En toch overweegt Hilde Vandermeeren sterk om voorgoed een punt achter haar succesvolle schrijversloopbaan te zetten. “Het boek dat straks uitkomt, wordt mogelijk mijn laatste.”
Dat misschien definitieve sluitstuk van haar carrière als auteur verschijnt eind september: Meedogenloos, het derde en laatste misdaadboek uit de spannende en beklijvende trilogie die ze samen met de Antwerpse strafpleiter Walter Damen geschreven heeft. Sinds maart heeft ze haar zelfstandige statuut als auteur beëindigd en straks stapt ze als leerkracht weer in het onderwijs.
Boekenverkoop daalt
Niet dat Hilde haar gevulde boekenkast naar het recyclagepark wil brengen. “Integendeel, literatuur is heel belangrijk”, zegt ze. “Ik vind het voedsel voor de ziel. Tijdens het lezen kan je zó in een verhaal verdwijnen dat je even de wereld om je heen vergeet. Dat helpt om je batterijen op te laden en vervolgens met meer energie in de werkelijkheid te duiken.”
“Toen de coronacrisis nog niet uitgebroken was, had de boekensector het erg moeilijk. Er wordt steeds minder gelezen. Omdat ze meer tijd hadden, heeft de coronalockdown misschien mensen aan het lezen gezet, maar of er effectief ook meer boeken verkocht zijn? Ik zou het niet durven te zeggen. Elke creatieve sector heeft een economische kant. De helaas dalende trend in de boekenverkoop heeft niet alleen invloed op de auteurs, maar ook op de boekenwinkels, de uitgeverijen en alle freelancers die bij het boekenvak betrokken zijn. De culturele sector heeft het momenteel allesbehalve gemakkelijk. Zo gaat bijvoorbeeld de Antwerpse Boekenbeurs dit najaar niet door.”
Knokken als vrouw
“Mijn voorkeur voor thrillers is ontstaan in mijn jeugd. Als 13-jarige verslond ik de boeken van Agatha Christie en de korte verhalen van Roald Dahl. Ik denk dat ik toen gebeten ben door de thrillermicrobe. Intussen zijn er meer dan 50 boeken uit mijn pen gevloeid, vooral jeugdboeken, maar ook thrillers. Het klopt dat Meedogenloos, het sluitstuk van de trilogie in samenwerking met Walter Damen, mogelijk het definitieve sluitstuk van mijn carrière als auteur zal worden. In de Vlaamse thrillerwereld is het als vrouwelijke schrijver ongelofelijk hard knokken om erkenning en zichtbaarheid te krijgen. Vrijwel alles wordt bekeken door een uitsluitend mannelijke bril. Vooral de mannelijke misdaadauteurs krijgen een podium en media-aandacht, en dit nu al 20 jaar lang. Hoog tijd dat dit verandert.”
Bezorgd over het leven
“Als ik een toverstokje had, zou ik mezelf een grote portie relativeringsvermogen en positiviteit toezwaaien. Eerlijk? Ik kijk met enige bezorgdheid tegen het leven aan. Het moet tegenwoordig allemaal zo snel gaan en het wordt bovendien zo ingewikkeld gemaakt.”
“Daar bovenop is er nu nog de coronacrisis. Ik denk dat zelfs de grootste optimisten het momenteel al eens moeilijk hebben. Toch moeten we leren omgaan met wat we niet kunnen veranderen. Er zijn geen pasklare oplossingen. Iedereen moet voor zichzelf uitmaken waar hij of zij gelukkig van wordt. Zo kijk ik de laatste tijd bewust minder naar het nieuws en ben ik nog zelden met sociale media bezig. Van mijn hobby’s, gaande van sporten en lezen tot goede gesprekken voeren, lekker eten en met de hond wandelen, word ik wél gelukkig.”
Reizen hoeft niet per se
“Ik erger me aan opdringerigheid. Die vind je in vele vormen terug: bumperklevers in het verkeer, ongewenste telefoons en mails van mensen die je dingen willen aansmeren… Ook dat je tegenwoordig overal codes moet invoeren om in te loggen, vind ik vervelend, want die dingen vergeet je dan natuurlijk weer.”
“Af en toe denk ik: wat een vermoeide en vermoeiende samenleving is het geworden. Hoe moet dat zijn voor de meest kwetsbaren onder ons? En wat met het toekomstperspectief van jongeren? Toch mogen we met z’n allen de moed niet verliezen. Zorgzaamheid blijft het sleutelwoord.”
“Als je niet oppast, worden sommige dingen je zomaar opgedrongen. Droombestemmingen moeten hebben bijvoorbeeld. Waarom eigenlijk? Ik kan me thuis heel goed met van alles bezighouden. Dat geeft me rust en voldoening. Voor mij hoeft reizen niet per se. Ik weet dat sommigen dat vreemd vinden en het lijkt de norm om jaarlijks minstens een keer op reis te gaan, maar ik vind die drukte en overdaad aan prikkels eerder stresserend dan ontspannend. Als iemand graag op reis gaat, moet hij dat zeker doen. Maar voor mij is het absoluut geen must.”
Geen kookboek maken
“Of ik goed kan koken? Dat zou je eigenlijk aan mijn huisgenoten moeten vragen (lacht). Dat lukt me wel goed, denk ik. Samen met Patrick zorg ik ervoor dat er thuis elke dag een gezonde maaltijd op tafel staat. We werken beiden het liefst met verse en seizoensgebonden ingrediënten. Het hoeven zeker geen ingewikkelde bereidingen te zijn. Mijn lievelingsgerecht is zelfgemaakte pizza met veel groenten. En met een bodem gemaakt van eigen deeg. We hebben vegetariërs in huis, dus daar houden we rekening mee.”
“Een kookboek maken? Dat laat ik liever aan specialisten over. Dat is totaal anders dan thrillers schrijven. Schoenmaker, blijf bij uw leest. Moord in de keuken zou me veel beter liggen dan Koken met Hilde. Geen twijfel aan!” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier