Het wordt wennen aan nieuw gezicht, zowel voor Joeri zelf als voor zijn familie

Joeri Verbeeck uit Heule kan opnieuw met de fiets de baan op. De jonge Heulenaar kreeg een aangepaste driewieler die hij kan besturen met een hulpstuk aan zijn linkerhand. “Ik ben blij dat ik opnieuw kan fietsen”, vertelt Joeri, die op 25 mei een nieuwe zware operatie wacht. “In februari werd ik al een eerste keer aan mijn gezicht geopereerd, straks volgt de tweede fase.”

Op 23 april 2015 raakte Joeri Verbeeck (20) betrokken in een dodehoekongeval op de hoek van de Brugsesteenweg en R8 in Kuurne. Hij overleefde het accident, maar raakte wel zijn rechterarm kwijt, terwijl zowel zijn linkerarm als de linkerkant van zijn gezicht (hij verloor onder meer zijn oog, red.) verminkt werd. Goed drie jaar en een tientallen operaties later gaat het goed met Joeri. “Ik besef maar al te goed dat ik al een lange weg heb afgelegd“, vertelt hij. “Ik kan intussen zelfs weer fietsen.”

Kunstoog

“Joeri kreeg recent een aangepaste driewieler”, vult vader Tony aan. “Die fiets is wel erg duur (7.500 euro, red.), maar alles is geregeld via de verzekering. Joeri is er heel blij mee en dat is het belangrijkste. Hij is nu een stuk mobieler. De driewieler is op zijn maat gemaakt. Vertragen gebeurt via een terugtraprem en de fiets bestuurt hij met een hulpstuk aan zijn linkerarm. Het enige wat we nog moeten doen, is een stok met een vlagje aan de achterkant van het zadel bevestigen. Om de zichtbaarheid te vergroten. (intussen fietst Joeri in de straat) Je ziet dat hij het sturen al goed onder de knie heeft. Met het gezin maakten we al enkele uitstapjes met de fiets en dat was heel lang geleden.”

Ruim drie jaar na het ongeval blijft het wel vechten voor Joeri en zijn gezin. Want ook al heeft hij veel vooruitgang geboekt, er staat hem nog veel te wachten. “Op vrijdag 25 mei word ik in UZ Gent geopereerd aan mijn gezicht”, legt Joeri uit. “Voor de tweede keer dit jaar. Op 15 februari ging ik al onder het mes.”

“Die operatie is goed gelukt”, vertelt moeder Martine Demely. “Sindsdien krijgt Joeri driemaal per week een gezichtsmassage van de kinesist en is zijn gezicht al veel beter. Eind deze maand dan wordt die getransplanteerde huid als het ware bleker gemaakt, zodat het kleurverschil met de rest van Joeri’s gezicht weggewerkt wordt. Dokter Filip Stillaert zal ook de oogleden corrigeren en de linkerkant van zijn gezicht een beetje liften.” Eind dit jaar volgt nog een derde gezichtsoperatie. “Ik krijg dan een kunstoog”, glimlacht Joeri.

De Hoge Kouter

Normaal gezien hadden die gezichtsoperaties vorig jaar moeten gebeuren, maar dat ging uiteindelijk niet door. “Na beraad beslisten de dokters om voorrang te geven aan Joeri’s rechterarm”, legt Tony uit. “Joeri krijgt een bionische kunstarm. Die slimme armprothese zal hij kunnen aansturen met zijn gedachten. Daar is wel heel wat oefening voor nodig.”

“Ik heb ook een gewone armprothese gekregen”, aldus nog Joeri. “Als ik die bionische arm niet draag, kan ik die gebruiken. De ervaring leert dat als je naar buiten gaat en mensen zien dat je een arm mist, ze vaak blijven kijken. Door die armprothese gebeurt dat niet.”

Voor de revalidatie moet Joeri nog altijd driemaal per week naar UZ Gent. Martine: “Het gaat om drie halve dagen per week. Tijdens de dagen dat we niet naar Gent hoeven, loopt hij school aan De Hoge Kouter. Zo zijn zijn dagen goed gevuld.”

Bovendien werd het Heulse gezin een tijd gevolgd door een cameraploeg van één. Dat was in het kader van het programma Vandaag over een jaar. “In januari 2017 kregen we de tv-ploeg over de vloer“, zegt Tony. “Daarvoor hadden ze ons al gecontacteerd. Blijkbaar is de VRT Joeri na het ongeval vanop een afstand blijven volgen. In januari vorig jaar hebben ze foto’s gemaakt, ons geïnterviewd… De maanden nadien hebben we elkaar nog een aantal keer gezien. Op 18 januari 2018 werden we dan in de studio verwacht.”

Wilskracht

“Ik was toch wel nieuwsgierig. Je komt niet elke dag in een tv-studio terecht. (lachje) En zeker niet samen met Cath Luyten. Vooraf kreeg ik de vragen die de presentatrice zou stellen. Om alles vlot te laten verlopen heb ik de antwoorden erop uit het hoofd moeten leren. Dat was niet altijd evident”, besluit Joeri.

Een jongeman, het toonbeeld van mentale sterkte. Vader Tony: “Die wilskracht is heel belangrijk in het herstelproces. De rest van het gezin probeert ook altijd positief te zijn. Het voornaamste is dat hij er nog steeds is.”