“Het moeilijk hebben met doodgewone zaken, is echt niet evident”

De Vlaamse Week van de Geletterheid vestigt van 8 tot en met 14 september de aandacht op problemen met lezen, schrijven, rekenen en digitale vaardigheden. Open School Kortrijk aan de Sint-Elooisdreef biedt op regelmatige basis verschillende opleidingen aan om iedereen de kans te geven al zijn of haar troeven uit te spelen. Tamara Pattyn (41) uit Wevelgem is een van de vele cursisten. “Iedereen heeft zijn of haar verhaal, maar de stap kunnen en durven zetten, is zo belangrijk.”

“Ik was een jonge twintiger en zat met mijn man bij de notaris om ons huis te kopen. ‘Teken maar’, zei hij, maar ik begreep amper wat er voor me lag. Op dat moment besefte ik dat ik iets moest ondernemen.” Dik 20 jaar later staat Tamara niet alleen een stuk verder, maar vooral veel zelfverzekerder in het leven. “En daar ben ik de Open School heel dankbaar voor.”

Na een resem gezondheidsproblemen als kind en een hoog opgelopen leerachterstand, verliet ze op haar achttiende het reguliere onderwijs zonder de nodige lees-, schrijf- en rekenvaardigheden. “Ik heb van thuis uit altijd alle steun die je kan wensen, gekregen”, vertelt ze vandaag. “Maar op school ging het niet gewoon goed genoeg. Ik volgde buitengewoon onderwijs, maar kwam in een grote klas terecht. De iets intensievere begeleiding die ik toen nodig had, bleek jammer genoeg onmogelijk.”

“Mensen moeten weten dat ze er nooit – echt nooit – alleen voor staan”

“Na mijn schoolcarrière ben ik eigenlijk meteen beginnen werken, maar na enkele jaren had ik door dat ik veel basiszaken begon te vergeten. Als je iets niet onderhoudt, vervaagt dat snel. Die noodzakelijke continuïteit, die miste ik. Ik ben naar de bibliotheek in Kortrijk gestapt, heb een foldertje gevonden en me ingeschreven voor een cursus.”

Kookboeken

Tamara begon aan Open School met opleidingen rekenen en Nederlands lezen en schrijven. “Ik had daar echt nood aan. Zeker toen men de euro invoerde, wist ik bij momenten niet hoeveel geld ik in mijn handen had of hoeveel ik terug moest krijgen. Velen staan daar niet bij stil, maar het moeilijk hebben met dergelijke dagdagelijkse zaken is verre van evident.”

Ondertussen werkt de 41-jarige Wevelgemse mee in het onderhoud en functioneert ze als hulpkok in de keuken van een woonzorgcentrum. “Daar moet je – zeker in het weekend – zelf je plan kunnen trekken. Denk maar aan recepten in een kookboek bijvoorbeeld. De termen en de zinsconstructies die daar soms instaan moet je ten eerste al kunnen lezen en begrijpen. En dan moet je nog rekening kunnen houden met hoeveelheden. Soms wordt het uitgedrukt in aantal gram, dan weer in aantal koffielepels. Vandaag lukt dat, maar het was zeker niet gemakkelijk. Open School heeft daar voor mij een belangrijke rol in gespeeld.”

“De stap naar hulp kunnen en durven zetten, is zo belangrijk”

Tamara hield het trouwens niet bij Nederlands en rekenen. De voorbije jaren volgde ze een opleiding Fransen leerde ze efficiënt omgaan met de computer en internet. Vandaag volgt ze de cursus digitale teksten. “Daarin leren we hoe teksten te lezen en vooral te analyseren die je op een computerscherm of tablet leest. Het verschil met papier of een krant is er wel, maar ik ben er goed mee weg. Die computer is wel mijn ding“, lacht ze.

“Je bent nooit alleen”

“Kijk, volgens mij is alles onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als je over die noodzakelijke troeven beschikt, word je niet alleen slimmer. De kans dat je beter en sneller werk vindt, neemt enorm toe en het loon ligt meestal ook een stuk hoger. Daarnaast breid je ook veel gemakkelijker je sociaal netwerk uit, ben je sneller op de hoogte en kan je zoveel meer zelf regelen. Dat geeft je zelfvertrouwen een stevige boost. Ik weet dat iedereen zijn of haar eigen verhaal heeft en uiteindelijk moet je het altijd zelf doen. Maar de stap naar hulp kunnen en durven zetten, is zo belangrijk.”

Tamara vertelt het verhaal van een medecursist, die vier jaar lang met het telefoonnummer van Open School in zijn broekzak liep, maar niet durfde bellen. “Sommigen zijn bang of beschaamd voor hun eigen situatie, terwijl dat volgens mij helemaal nergens voor nodig is. Je komt hier bij mensen met gelijkaardige problemen, de begeleiders kennen en begrijpen je. Open School voelt soms echt aan als een tweede thuis. Mensen moeten weten dat je er nooit – echt nooit – alleen voor staat. Ik wil vrienden, familieleden, buren, werkgevers dan ook vragen: ken je iemand die problemen heeft met taal, met rekenen,… Verwijs hen door naar de oplossing. Je kan er iemands leven zoveel mooier mee maken.”