Het leven zoals het plots is: een roadtrip door een verstild West-Vlaanderen

Met de auto, te voet, op de fiets en in de kusttram. De hele provincie door. Onze fotograaf Christophe De Muynck trok de voorbije dagen op pad door West-Vlaanderen. Een roadtrip van een kleine 1.000 kilometer langs lege snelwegen, eenzame wandelaars, verlaten stranden en een pakkende Last Post. “De leegte die me vooraf enorm interessant leek, voelde toch vooral heel bevreemdend aan.”

“Dit was mijn allereerste Last Post ooit. Ik wilde het al jaren eens meemaken, maar het kwam er nooit van. Nu dus wel. Heel impressionant. Eén blazer, twee verantwoordelijken die de Menenpoort afsluiten en ik als enige getuige. De eenzaamheid én de kracht die van die man uitgaat, pakten me echt.”

“Het strand van Nieuwpoort, gefotografeerd vanaf het staketsel. Net toen ik ‘s avonds eigenlijk wat teleurgesteld naar huis wilde vertrekken, kroop de zon tussen de wolken. Heel raar maar het moment voelde prachtig aan. De kust is sowieso al een plek waar kalmte en leegte kan overheersen, maar nu was toch nog net anders. Lopers kom je wel nog tegen, de mensen willen blijkbaar blijven sporten.”

“Op weg van Gent naar Kortrijk viel het mij op hoe leeg de E17 was. Een autoloze zondag is mij natuurlijk niet vreemd, maar dan heb je tenminste nog wat fietsers en spelende kinderen. Nu was er, rond 17-18 uur, letterlijk niemand.”

“Dit beeld is gemaakt in Blankenberge, op de dijk. Ik vond het vooral een grappig zicht. Het zitbankje is afgesloten, maar je ziet meteen hoe creatief mensen daarmee omgaan. Op een of andere manier zoeken mensen toch oplossingen om buiten te komen en contact te vinden met elkaar. En ook al houden ze perfect rekening met de voorgeschreven maatregelen, genieten van het zonnetje pakt zelfs corona hen niet af.”

“Voor deze foto ben ik heel vroeg opgestaan. (lacht) Ik wilde de Markt in Brugge zonder toeristen vatten, toen ik op dit koppel stootte. De vrouw, wiens kleren op de voorgrond verstopt liggen, poseert in een lingeriepakje voor het Belfort. Toen ik hen aansprak, zeiden ze dat ze deze unieke mogelijkheid op een bijzonder beeld niet wilden laten schieten. Gelijk hebben ze. De komende decennia zal je dit niet meer meemaken. Dat hoop ik althans.”

“Aan de grens tussen Knokke-Heist en Nederland verspert deze feloranje container de weg. Met de auto is er geen doorkomen aan, fietsers en wandelaars vinden er wel iets op. Dat heb ik gemerkt, ook al staan er boetes op. Ik moest bij die container meteen denken aan de VTM-serie Cordon. Dat was fictie, maar als je dit ziet, lijkt het allemaal werkelijkheid geworden.”

“De dochter van een koppel restauranthouders in Brugge speelt met haar verzameling dino’s op straat. Ze hebben geen tuintje, dus wordt het boomperkje de perfecte locatie om buiten te spelen. De moeder zat in het zonnetje te genieten van een boek. Heerlijk. Op straat spelen gebeurde vroeger veel frequenter, maar in een stad als Brugge is dat in normale omstandigheden niet haalbaar. Nu dus wel.”

“Overal waar je komt, zie je afgesloten speelpleintjes. Kinderen zie je amper. Deze jongen zat aan de basketbalring in Heule gewoon te wachten. Of er iemand zou komen, weet ik eigenlijk zelfs niet. Ik denk dat jongere mensen zich meer bewust zijn van de noodzaak om binnen te blijven. Dat merk ik toch bij mijn eigen kinderen.”

“Dit vond ik wel een grappig tafereel, aan de Colruyt in Bredene. De rijen aan de supermarkten zie je wel vaker opduiken, maar hier had ik het geluk om net een meisje van Chinese origine mét een mondmasker te kunnen fotograferen. Misschien is het wat te voor de hand liggend, maar ik vond het wel een goede samenvatting van de situatie in de winkels.”