Het bizarre jaar van Chantal Vande Vyvere: “Nu begrijp ik de oppositie”

Chantal Vande Vyvere: beloond door de kiezer, gedumpt binnen de partij. (foto JC)
Redactie KW

Voor Chantal Vande Vyvere is 2019 het jaar van de ommezwaai geworden. Het politiek rustige Ardooie werd omgeploegd tot een politiek mijnenveld. Ongewild kreeg Chantal Vande Vyvere daarin een hoofdrol.

Voor de ex-schepen zag het er nochtans na de verkiezingen van oktober 2018 veelbelovend uit. In tegenstelling tot de meeste medekandidaten krikte ze haar stemmenaantal op van 1.179 naar 1.476. Maar de beloning die de kiezer haar wilde geven, werd niet in een verlenging van haar schepenmandaat omgezet. “Ik werd door enkele partijmensen gedumpt. Mijn leven is plots helemaal anders geworden”, aldus Chantal Vande Vyvere.

Het is opvallend dat Groep 82 zijn stemmenkanon aan de kant schuif. Wat zit daar achter?

“Ik was geen ja-knikker binnen het schepencollege. Was ik te veel de luis in de pels van de partijtop? In elk geval ben ik altijd opgekomen voor de verzuchtingen van de bevolking. Terechte opmerkingen rond het beleid die ik opving bij mijn contacten of in de raden waarin ik zetelde, bracht ik naar voren. Dit werd me blijkbaar niet altijd in dank afgenomen.”

Wanneer kreeg je het vermoeden dat je naast de prijzen zou grijpen?

“Het was vreemd dat ik bij de lijstvorming de tweede plaats niet kreeg. De burgemeester wilde Katleen Verhelle achter zich, niettegenstaande het groot verschil in voorkeurstemmen. Toch heb ik mij voor 100 procent ingezet in de campagne. Maar toen volgde de ontnuchtering.”

“Was ik te veel de luis in de pels van de partijtop?”

Hoe heb je de klap verwerkt?

“De ontgoocheling is bijzonder groot. Ik heb verschillende keren foert willen zeggen aan de politiek waar de stem van de burger blijkbaar niet telt. Maar telkens overhaalden vrienden mij om verder te doen.”

Hoe is je leven veranderd?

“Mensen spreken me nog altijd aan met voorstellen en vragen. Maar ik heb geen schepencollege meer op maandag. En ik hol niet meer van receptie naar festiviteit. Daardoor is er meer tijd voor ontspanning en voor mijn gezin. Sport is ook altijd mijn ding geweest en ik kan nu een tandje bijsteken. Een marathon lopen ligt in mijn mogelijkheden. En elke tocht naar Halle is een voorbeeld van samenhorigheid en elkaar ondersteunen op weg. Dat is wat anders dan in de politiek waar er te veel eigenbelang speelt.”

Je zit nu al een jaar in de oppositie, hoe voelt dat?

“Het blijft wennen. Nu snap ik dat de oppositie zich ergert aan het feit dat ze overal opzij wordt geschoven. Maar ik laat van me horen in de gemeenteraad. Het positieve is dat ik nu ongezouten mijn mening mag zeggen, wat de jongste jaren bij Groep 82 niet mogelijk was.”

Hoe zie je je politieke toekomst?

“2024 is nog even afwachten. Al heb ik nog veel moeilijke dagen, opgeven staat niet in mijn woordenboek. Een terugkeer naar Groep 82 is uitgesloten al krijg ik stiekem van ex-partijgenoten wel eens een deugddoend schouderklopje.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier