Henk Dewitte en Leen De Vuyst verwarmen zich rond een brandend vuurtje in een stuk bos in Merkenveld in Zedelgem. Het koppel werkt al 20 jaar samen en heeft een praktijkruimte in Oostkamp, waar ze mensen ontvangen voor therapie volgens de pijlers van natuur, beweging, ceremonie en creativiteit.
“Ons verhaal begon in de Westhoek, waar we een boerderij hadden en biologische groenten kweekten. Er was ook al een opleidingscentrum waar we cursussen organiseerden. Leen gaf vooral dans en ikzelf shiatsu, natuurvoeding en zweethutten,” vertelt Henk. “Ik ben ergotherapeut van opleiding en heb ook in het onderwijs gewerkt, ik wou altijd werken met kinderen en jongeren. Vanuit een gemis en mijn persoonlijk proces, heb ik bijkomende opleidingen gevolgd en zo ben ik gaandeweg zelf mensen beginnen begeleiden.”
Leen vertelt hoe Hejoka verder ontstaan is: “Het stukje bos hebben we kunnen kopen en de bedoeling was om hier zweethutten te kunnen geven. Op dat moment hadden we onze woning in Oostkamp gekocht, waar we terecht gekomen zijn omdat we een Freinetschool zochten voor onze kinderen. Tot vandaag wonen we daar nog altijd.”
De praktijk evolueerde de laatste jaren hoe langer hoe meer naar buitenwerk, vanuit de natuur. Op het domein van Hejoka vinden geregeld kampen plaats, waar jongeren uit hun comfortzone komen en uitgedaagd worden om te groeien.
Kampen organiseren
“Oorspronkelijk organiseerden we vooral kampen voor kinderen en jongeren met focus op de lagere school en dit was een succes. Er kwam vraag van de ouders om hier zelf ook te kunnen verblijven en zo begon ik vader – zoonweekends te organiseren,” zegt Henk. “Ik merk dat er te weinig tijd gaat naar die relatie en in onze maatschappij ontmoeten jongens in heel wat functies bijna enkel vrouwen, zoals ondermeer leerkrachten, zorgend personeel, psychologen, logopedisten…”
“Mijn bedoeling is dan ook om hen via de aanwezigheid van de vaders met verschillende facetten van het man-zijn in contact te brengen. Na het volgen van zo’n kamp, kunnen de jongens zich ontplooien in leiderschap en zelf uitgroeien tot begeleider. Later kwam de vraag ook van meisjes en hebben we ook vader-dochter weekends georganiseerd. Ook moeder-zoon en moeder-dochterweekends komen intussen aan bod.”
Overgangsriten
Leen is aanwezig als vrouwelijke kracht en vertrouwt heel sterk in de essentie die in de natuur te vinden is. “Opnieuw verbinden via de natuur helpt verstillen en vertragen. In die weekenden wordt ook ingezet op elkaar echt zien, appreciatie leren uitspreken en ook mee groeien. Het is als ouder belangrijk om samen met je kind die stap te zetten en niet voor altijd in de zorgende rol te blijven. Vandaar hechten we belang aan overgangsriten, die duidelijk aangeven aan de omgeving dat een jongen veranderd is en zo gezien mag worden. De fasen van verandering die we als individu doormaken, zien we nu ook in de wereld uitvergroot: vergelijkbaar met de evolutie van een rups tot vlinder. In de tussenperiode, waarin we in de cocon zitten, is er veel angst en onzekerheid omdat niemand weet waartoe de verandering zal leiden.”
Dat er in deze tijd nog meer nood is aan oefening in verbondenheid, merken ook Henk en Leen in hun praktijk sinds de lockdown in maart. “Zeker nu hebben jongeren het moeilijk. Vroeger werkten we vooral met kinderen, maar nu krijgen we veel vraag van adolescenten die vastlopen en handvaten zoeken om te kunnen omgaan met wat er in de wereld gebeurt. Ouders staan zelf meer onder spanning en daardoor wordt ook van de jongeren een grotere verantwoordelijkheid gevraagd. Het is essentieel dat ze kunnen blijven dromen en perspectieven zien, voorbij de beperkende omstandigheden die natuurlijk ook reëel zijn. De noodzaak van ouders die thuis werken en jongeren die niet naar school konden, was voor velen een conflictsituatie met de vraag ‘hoe moeten we hiermee omgaan en hoe kunnen we respectvol in verbinding blijven?’ Mensen kunnen ook individueel of met hun gezin met die hulpvraag komen bij ons.”
The making of men
“Emoties als verdriet, angst of woede zijn allemaal welkom, jongens mogen hier zijn zoals ze zijn,” legt Henk zijn visie uit, “Ik ben in 2017 ook naar Australië geweest om daar te bekijken hoe ze het ritueel van ‘the making of men’ doen. De verdieping daar is dat het echt als een overgangsmoment wordt gezien, waarbij we als ouder erkenning geven aan de unieke kwaliteiten van zoon of dochter.” Het weekend ‘The making of men’ was gepland van 31 oktober tot 3 november, maar kon niet doorgaan. Wie interesse heeft, kan de website in de gaten houden voor de nieuwe data in het voorjaar. (LS)
Welkom bij Hejoka!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier