Zangeres Ida de Nijs woont in Schriek, een klein dorpje tussen Heist-op-den-Berg en Keerbergen. Of zoals ze het zelf zong op haar debuutalbum Tussen Amsterdam en Brussel. In het muziekcafé Den Toerist in Meulebeke stelde Ida de Nijs haar tweede album Zandloper voor met heel sterke songs, zoals De cirkel is rond, De liefde van je leven, Hou me eens vast… Ida de Nijs nam een cd op zodat haar kleinkinderen later zouden weten hoe goed hun oma wel kan zingen.
Toen ze jong was zong Ida de Nijs in een cabaretgroep. Ze zong ook wel eens in een studio, omdat ze werd gevraagd als achtergrondzangeres. Een man en drie kinderen later zong Ida enkel nog alleen bij het kampvuur op vakantie. De kinderen werden groot, het ging terug kriebelen. Ida leerde een nieuwe man kennen, trok naar een nieuwe omgeving en ze ging optreden voor sociaal zwakkeren in voornamelijk verzorgingstehuizen.
Een beetje in ‘t Engels, een beetje in ‘t Nederlands, het werd een leuke hobby. Stoemper Ive Rénaarts laat regelmatig bekende en minder bekende artiesten optreden in zijn schlagercafé De Kroon in Poederlee. Haar stem en haar aparte repertoirekeuze verbaasde hem, waarna hij Ida uitnodigde voor één van zijn kerstshows. Het viel mee, zodat haar partner Simon zich ook begon te moeien met haar muziekcarrière. Hij maakte een paar demo’s, trok ermee naar de ACE studio van Frank Van Bogaert en toen begon het al wat minder op een hobby te lijken.
Frank nodigde Marty Townsend uit, de Amerikaanse gitarist bij o.a. Dana Winner, Bart Herman… Marty vond Ida’s stem geweldig. Hij liet haar liedjes opschrijven die ze graag wilde zingen. Vanaf toen verliep alles heel vlug. Eén jaar lang duurden de opnames van maar liefst zeventien liedjes in haar moedertaal. Het album Tussen Amsterdam en Brussel is één jaar na release een groot succes. Een opvolger mocht dus niet uitblijven.
Je carrière is er precies één in twee delen. Lag je niet té lang stil?
“Ik had het thuis zo druk met de opvoeding van mijn kinderen. Op dat moment zong ik ook nog, maar dan vooral thuis. Ik volgde wel de Nederlandse showbizz verder.”
Je nieuwe partner Simon was de stuwende kracht om je carrière nieuw leven in te blazen. Had hij het moeilijk om je te overtuigen?
“Ik ben een onzeker mens. Ik dacht bij mezelf : ik ga dat niet kunnen realiseren. Dat lukt wel een Dana Winner, maar ik kan dat niet. Simon overtuigde mij om het toch te doen. Tijdens de opnames van het tweede album kreeg ik het gevoel dat ik het wel kon. Het klinkt raar, maar nu sta ik steviger in mijn schoenen. Wanneer je te onzeker bent, dan slaat dat automatisch over op je stem. Op zo’n momenten kan je niet bezig zijn met muziek.”
We dachten eerst dat de vader van Rob De Nijs een neef van mijn vader was.
Wat prijkt er allemaal op Zandloper?
“Bart Herman, Kees Koek en Maarten Peters schreven allemaal voor mijn nieuw album één nummer. Belinda Meuldijk schreef de tekst. Nu schreef ze toch weer voor een de Nijs, nà Rob. Ik nam ook een duet Amsterdam op, samen met Kris De Bruyne. Naast luistersongs staat er ook een countrylied De liefde van je leven van Bart Herman op.”
Je woont al zestien jaar in Vlaanderen. Treed je ook vaak op in Nederland? Is er een verschil?
“Dat weet ik niet, ik treed immers nooit op in Nederland. Ik was wel eens te gast tijdens een openluchtoptreden in Nederland, maar daar bleef het bij. Nederlanders zijn wel minder terughoudend. Belgen zullen eerst de kat uit de boom kijken. Wanneer Nederlanders het niet leuk vinden, dan zeggen ze dat ook direct dat het minder leuk is.”
Ben je van ver of toch dichtbij familielid van de Nederlandse zanger Rob De Nijs?
“We zochten het uit. We dachten eerst dat de vader van Rob een neef was van mijn vader. Dat was mogelijk geweest, want we komen allebei uit Noord-Holland. Een familielid van mij zocht het grondig uit en hij kwam tot de eindconclusie dat Rob De Nijs geen familie van mij is.”
Waar haalde je de titel Zandloper vandaan?
“Zandloper geeft een beetje de vergankelijkheid van de tijd mee, met de korreltjes zand die door het glaasje stromen. Ik ben ook een hardloopster, maar nu doe ik dat minder wegens mijn pijnlijke knie. Ik doe het echter nog heel graag en ‘t liefst aan het strand of in mijn geboortestad in Nederland.”
Staan er autobiografische liedjes op je nieuwe album of zijn het nummers uit ‘t leven gegrepen?
“De cirkel is rond gaat over mijn oudere zus. Mijn oudere zus en ik zijn de enige van ons gezin die nog in leven zijn. Mijn ouders zijn gestorven, mijn jongste zus en broer zijn eveneens al overleden. Dat was een heel zware periode in mijn leven. Het besef dat we maar met twee van dezelfde familie overblijven is heel raar. Ik dacht bij mezelf, wanneer ik iets over mezelf wil zingen dan moet het gaan over die gebeurtenissen, over die pijn die ik meemaakte, over mijn zus én ik die hier nu nog zijn. Kees Koek schreef het nummer voor mij.”
Hoe zie je uw muzikale carrière verder evolueren?
“Och, ik denk daar niet veel aan. Ik ben ook al 58 jaar, ik moet geen toekomst meer uitstippelen, ik zie wel waar het stopt. Moest ik niet zingen, dan zou ik ook al een mooi leven achter de rug hebben. Ik geniet van tuinieren, ga met de hondjes wandelen en doe aan hardlopen. Voor mijn knieblessure liep ik twee keren 10 km en één keer 5 km per week. Werkelijk zalig, echt ontspannend.”
Je woont in Schriek en toch kwam je naar Meulebeke om je nieuw album voor te stellen. Waarom die verre verplaatsing?
“Michael Lanzo en ik moesten ooit optreden in Spanje. We beleefden daar een mooie tijd. We vernamen dat Michael het muziekcafé Den Toerist in Meulebeke runt. We spraken met hem wat we hier konden doen. We kwamen tot een akkoord en zo verzeilden we in Meulebeke.”
(PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier