Het nieuws dat de kraamkliniek in Tielt misschien dicht zou moeten, sloeg in als een bom. Zover komt het wellicht niet, maar ook gynaecologe Griet Hoste voelde meteen de bezorgdheid bij haar patiënten. “Ik heb in Nederland ervaren hoe groot het belang van een kraamkliniek in de buurt is.”
Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg had uitgerekend dat een kraamkliniek 557 bevallingen per jaar moest hebben om rendabel te zijn. Alle kraamklinieken die dat niet haalden en waar binnen een aanrijtijd van 30 minuten een ander ziekenhuis is, zouden moeten verdwijnen. Ook het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt stond op dat lijstje. Algemeen directeur Peter Lauwyck verdedigt nog steeds de keuze voor een eigen kraamkliniek in Tielt. In de eerste plaats omdat er volgens de studie geen kwaliteitsverschillen zijn tussen kleine en grote materniteiten. De door de studie aangehaalde verliezen van kleinere materniteiten worden bovendien door het ziekenhuis zelf gedragen en niet door de overheid. Ondanks dat verlies blijft het Sint-Andriesziekenhuis trouwens positieve cijfers voorleggen waardoor het de keuze van het ziekenhuis is om bevallen in Tielt mogelijk te houden.
In Tielt vonden de jongste jaren 502 (2016), 470 (2017), 454 (2018) en 469 (2019) bevallingen plaats. Hoe de politieke beslissing in deze ook zal luiden, wij wilden eens van iemand uit de buik van het ziekenhuis horen wat daar leeft. En zo maakten we aangenaam kennis met dokter Griet Hoste (32). Ze is afkomstig uit Ruddervoorde en woont met haar man Steven De Jaeghere (afkomstig uit Pittem) in de Fonteinestraat, vlakbij de Ringlaan. Als we woensdag om 10 uur afspraak hadden, kwam ze net aangespurt. “Ik heb net een bevalling gehad. Even voor 9 uur kreeg ik een telefoontje, ik heb de baan maar over te steken en ben in het ziekenhuis. Alles is goed verlopen”, benadrukt ze.
Band opbouwen
Griet Hoste studeerde af in 2018 als gynaecoloog aan de Katholieke Universiteit Leuven. Zij volgde haar opleiding in UZ Gasthuisberg Leuven, AZ Sint-Jan Brugge en Medisch Spectrum in Twente. Sinds september 2018 werkt zij in het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt. Ze is zelf ook mama geworden van de Marie-Alix, ondertussen al negen maanden. “Mijn dochter is hier geboren, ik zou het ook niet anders willen. Mijn collega dokter Katrien Devolder is mijn gynaecologe en tijdens de bevalling, die best van lange duur was, had ik een fantastische team van collega’s dat klaar stond en voor mij supporterde.”
Het feit dat ouders met een gynaecoloog een band opbouwen, ziet dokter Hoste ook als een pleidooi voor de iets kleinere ziekenhuizen.
“Vroeger waren de mannelijke gynaecologen in de meerderheid, nu zijn dat al de vrouwen. Veel dames voelen zich ook meer op hun gemak bij een vrouw, het gaat ook om intieme zaken. En hoe kies je meestal een gynaecoloog? Vaak is dat van moeder op dochter. Er komen hier al meisjes van 12 jaar bij mij op consultatie, dat zijn vaak dochters van patiëntes. Je verandert ook niet zomaar van gynaecoloog. En je wil het liefst met je eigen gynaecoloog bevallen, in het ziekenhuis dicht bij huis.”
Risico’s
In het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt zijn vijf gynaecologen actief, ook 23 gemotiveerde vroedvrouwen staan klaar. Zelf houdt dokter Hoste consultaties in het ziekenhuis, maar ook bij haar thuis. Zwangere dames bouwen ook een goed contact op met de vroedvrouwen, want er is een traject voorzien van drie consultaties met hen. “Na tien weken leggen de vroedvrouwen uit hoe je als zwangere vrouw best je levensstijl en voeding aanpast. Na 24 weken krijg je een praktische uitleg over de keuze tussen borst- of flessenvoeding. En in week 35 van de zwangerschap krijg je nog wat geruststellende uitleg over de bevalling zelf en het gebruik van pijnstilling.”
Dokter Hoste deed ook stage in Nederland, waar thuisbevallingen veel vaker voorkomen, en zag daar hoe het verkeerd kan lopen. “Het is daar ook zo dat ziekenhuizen vaak iets verder af liggen en niet binnen het half uur bereikbaar zijn. Vroedvrouwen handelen daar alle bevallingen af, behalve de risicogevallen komen bij een gynaecoloog terecht. En ook als het dreigt mis te lopen bij een thuisbevalling. En ja, het is gebeurd dat iemand naar het ziekenhuis in Twente op weg was en wij daar enkel konden vaststellen dat het hartje van het kindje gestopt was met kloppen. Op die momenten telt iedere seconde. Niet enkel voor het kind, maar ook voor de mama. Dat zijn risico’s die ik mijn patiënten liever niet zie nemen. Mocht Tielt verdwijnen – maar daar gaan wij niet van uit – dan is Roeselare wellicht het dichtste alternatief. Maar – zeker op het spitsuur – sta je niet op een half uur in Roeselare.”
Eerste contact
Het nieuws over het mogelijk verdwijnen van de kraamklinieken deed vorige week al duchtig de ronde, ook in de wachtkamers van de ziekenhuizen. “Uiteraard zijn mijn patiënten bezorgd. Dat zijn koppels waar je een band mee opbouwt, zij willen hun kindje in Tielt geboren zien worden. Waar je geboren bent, legt ook je roots bloot. Bovendien kunnen wij hier door onze kleinschaligheid ook een persoonlijke aanpak garanderen.”
“Kraamkliniek is de navelstreng van het ziekenhuis”
De geboorte is ook het eerste contact van een kind met een ziekenhuis. “Maar tegelijk is een kraamkliniek ook de navelstreng van een ziekenhuis. Neem dat weg en niet enkele gynaecologen en vroedvrouwen verdwijnen, maar in hun zog ook kinderartsen, diëtisten, kinesisten… Een kraamkliniek is nodig om een ziekenhuis levendig te houden.”
Dokter Griet Hoste stelt haar patiënten dan ook gerust. “De directie van het ziekenhuis wil de kraamkliniek hier houden en ook politiek zie ik gewoon geen meerderheid om die cijfermatige beslissing door te voeren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier