Gwen Deprez: “Toneel is mijn veeleisende minnaar, poëzie mijn moeilijk lief”

Gwen Deprez uit Leffinge is druk in de weer met de voorbereiding van de monoloog ‘Ge moogt er nie mee lachen!’. Deze veelzijdige actrice heeft al 93 stukken, goed voor 330 opvoeringen, op haar conto staan waarin ze ofwel zelf meespeelde of regisseerde. Ze is nog lang niet van plan om er mee op te houden.

Gwen was pas 14 toen ze de toneelmicrobe te pakken kreeg op school. Na school- en studententoneel stond ze in 1975, ze was toen net 20, voor het eerst op het podium voor een volavondstuk bij de toneelkring ‘Nut en Vermaak’. Het verhaal van een dame die er een rijk gevulde loopbaan als actrice op heeft zitten, maar ook bezeten is van poëzie. “Toneel is mijn veeleisende minnaar, poëzie mijn moeilijk lief”, zo verwoordt ze het zelf.

“Ik was nog een tiener, ik denk 14 jaar, toen ik mijn eerste toneelvoorstelling bijwoonde met school. Poëzie en toneel waren vreemd voor mij, maar die opvoering oefende een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit. Ik ervoer het theater als een van de meest opwindende plekken ter wereld en ik had de wens om er zelf ook deel van uit te kunnen maken. Dat gevoel en die wens hebben me nooit meer los gelaten”, begint Gwen Deprez haar verhaal.

Ze had er meteen een nieuwe hobby bij, maar het was allemaal niet zo evident als het leek. “Weet je, het was een hele uitdaging voor mij, ik was een schuchter meisje dat bovendien stotterde en dan zal je maar een zus hebben die Ca-Ca-Caroline heet, dat zorgde soms wel voor hilariteit binnen de familie. Ik wilde er echter voor gaan en de scène bleek algauw mijn natuurlijke biotoop te zullen worden. Ik overwon mijn stotterprobleem en mijn zelfvertrouwen groeide: ik zou actrice worden”, geeft Gwen mee. Het duurde tot ze 20 was, we schrijven 1975, tot ze echt deel ging uitmaken van toneelkring ‘Nut & Vermaak’.

Besmet

Na wat kleinere opvoeringen kwam ze voor het eerst uit in een volavondstuk en van dan af was er geen houden meer aan.

In dat eerste jaar was Gwen te zien in drie stukken. “Ik was voor het leven besmet”, lacht ze. “Toneel werd mijn uitlaatklep, mijn noodluik om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen. Als ik een rol speel kom ik los van mezelf en neemt het personage mij over. Het echte toneelwerk begint volgens mij dan ook als je jezelf in een blanco toestand kunt brengen, een soort nulpunt waarbij je alles vergeet wat je ooit hebt gezien en vanuit je middenrif het nieuwe personage gaat spelen.”

Als ik alles optel, dan sta ik al zeven jaar aan een stuk op de planken

Gwen is niet alleen actrice, maar ze regisseert ook. “Ik heb eens de rekening gemaakt: de 93 stukken die ik op mijn actief staan heb zijn goed voor 360 opvoeringen. Als ik daar mijn vertelbeurten bijtel komt dat op meer dan een jaar op de planken staan. Als ik het anders bekijk en voor die 93 producties een gemiddelde van 30 repetities per stuk tel, komt dat op 2.790 repetitieavonden, goed voor meer dan zeven jaar”, lacht Gwen.

Naast toneel spelen en vertellen schrijft Gwen ook poëzie, ze debuteerde in 1983 en heel wat werk van haar werd opgenomen in bloemlezingen. Sommige van haar gedichten werden ook bekroond. Zo kreeg ze de Strellus poëzieprijs in 2004 en de Concept poëzieprijs in 2007. Haar poëzie werd ook opgenomen in Meulenhoff’s dagkalender van Nederlandse poëzie. De monoloog ‘Ge moogt er nie mee lachen’ van Ignace Goethals brengt ze met Theater Magie. Tijdens de voorbereidingen kan ze rekenen op Marjan Deschacht. “Marjan voelt me perfect aan en we hebben hetzelfde toneel-DNA. Zij wijst me er telkens weer op als ik passages te vlak breng” aldus Gwen.