Guy Opsomaer bekijkt cultuurlandschap vijf jaar na afscheid: “Een ramp voor cultuurcentra”

Het coronavirus teistert ook de cultuursector. Vorig jaar stelde De Schakel half mei zijn programmatie van het nieuwe seizoen voor, nu zal dat noodgedwongen veel later gebeuren. “Het is een ramp”, zegt Guy Opsomer, die vijf jaar geleden met pensioen ging als cultuurfunctionaris. “Het is voor niemand duidelijk wat er mogelijk zal zijn in het najaar.”

Guy Opsomer (68) is een van de sleutelfiguren in het succes van De Schakel. In de jaren 70 en 80 zette hij, samen met onder meer toenmalig directeur Ria Merlier, het cultuurcentrum mee op de rails. De laatste 25 jaar van zijn carrière tekende hij als programmator mee de lijnen uit. Vandaag blijft hij een regelmatig bezoeker van De Schakel en is hij aan de zijlijn nog altijd actief als secretaris van de cultuurraad in Waregem. De liefde voor De Schakel is intact gebleven, zo leert een gesprek met hem.

Enig idee hoe de sfeer nu is in De Schakel in deze onzekere tijden?

“Het is een regelrechte ramp. Normaal krijgt de programmatie van het nieuwe seizoen in december en januari al vorm, maar inmiddels is het onduidelijk hoe het allemaal verder moet. Het coronavirus en de bijhorende lockdown hebben een paar maanden geleden alles doen stilvallen en maken dat De Schakel al flink wat voorstellingen heeft moeten annuleren of doorschuiven naar volgend seizoen. Dat dit niet eenvoudig is, ligt voor de hand. Bovendien blijft de vraag hoe alles dan zal verlopen. Zal de zaal in september wel kunnen opengaan? Zal dat pas later het geval zijn? En hoeveel mensen gaan er dan binnen mogen? Het zijn allemaal vragen waarop momenteel geen antwoord te geven is. In die omstandigheden is het ook erg moeilijk om abonnementen te beginnen verkopen. Er zit dus niets anders op dan te wachten in de hoop dat de situatie over enkele maanden toch iets meer uitgeklaard is.”

Komt men op zulke momenten nog eens bij jou aankloppen voor goede raad?

“Neen dat gebeurt niet en dat is ook niet nodig. Ik ben er weg en dus is het aan anderen om alles te regelen. Tussen pot en pint hoor ik wel nog eens wat, maar daar stopt het ook.”

Je was van bij de start actief in De Schakel. Hoe kijk je terug op die periode?

“Ik hou er een goed gevoel aan over. De Schakel was een van de eerste cultuurcentra in Vlaanderen en ik ben blij dat ik er van in de beginperiode bij betrokken was. Dat was heel anders dan nu. Er was amper een personeelsploeg en ook de werking was nog niet bij decreet omschreven. Het draaide aanvankelijk ook meer rond het verenigingsleven. Toch zijn we vrij snel een cultuurcentrum met naam geworden en dat was voor een belangrijk stuk te danken aan de samenwerking met jeugd- en theatercentrum De Hoop. Bezieler Jan De Cock was erg vernieuwend in zijn programmatie en dat straalde mee af op De Schakel.”

Er zijn tal van vragen waarop momenteel geen antwoord mogelijk is

“Het was een mooie tijd, al kijk ik met evenveel plezier terug op de laatste tientallen jaren toen ik mee de programmatie verzorgde. Door ons prospectiewerk, dat ons zelfs naar Berlijn en Sevilla bracht, hebben we heel wat interessante artiesten naar Waregem kunnen halen. Het waren drukke tijden, maar ik deed het met plezier. De keerzijde was wel dat ik bijna nooit thuis was en de relatie met mijn echtgenote Mireille jammer genoeg op de klippen is gelopen. Toen ik twaalf jaar geleden mijn huidige vriendin Martine leerde kennen, heb ik me plechtig voorgenomen die fout niet meer te maken. In de zoektocht naar interessante, nieuwe voorstellingen zijn we daarom vaak samen op pad gegaan naar cultuurcentra overal te lande.”

Hou je aan die jaren in De Schakel contacten over met artiesten?

“Ja met mensen als Walter Baele, Han Coucke of Raf en Mich Walschaerts van Kommil Foo heb ik nog altijd een goede band. Het is niet zo dat we persoonlijke vrienden geworden zijn maar ik blijf hen volgen en als we mekaar terug zien, is dat altijd goed voor een leuke babbel.”

Reis je nu nog het land rond om optredens te zien?

“Dat is toch wel veel verminderd. Het voorbije jaar zijn we naar

Bear’s Den gaan kijken in Vorst Nationaal en naar Arsenal en Oscar & the Wolf op de Lokerse Feesten, maar meestal blijven we dichter bij huis. Naast de vijftien voorstellingen die geboekt waren in De Schakel, zijn we nog enkele dingen gaan bekijken in De Spil in Roeselare. Als bluesfanaat ga ik daarnaast wel nog altijd met plezier naar de Blues & Jazz Club Banana Peel in Ruiselede en de Missy Sippy Blues & Roots Club in Gent. Muziek is mijn leven.”

Wat doe je als je niet met cultuur bezig bent?

“Ik heb zes kleinkinderen en maak met veel plezier tijd voor hen vrij. Daarnaast ben ik ook bezig met fotografie, maak ik mijn stamboom op en schrijf ik af en toe een artikel voor de heemkundige kring. Bovendien heb ik nog altijd een jaarabonnement bij Zulte Waregem. Ik ben het levende bewijs dat je én van cultuur én van sport kan houden.” (lacht)

(Freddy Vermoere)