Gunther Desaever (43) uit Zandvoorde bij Oostende woont en werkt sinds 2000 in Toscane, Italië. Hij geniet er van het leven met zijn Italiaanse echtgenote Eva (41) en hun zoontje Enrico (6).
Je woont en werkt al sinds 2000 in Toscane. Waar precies?
“Tot 2010 heb ik in een ingenieurs- en architectenbureau gewerkt, in Firenze. Dan heb ik mijn bureau opgestart, thuis in Castelfranco Piandisco, gelegen net op de grens tussen de regio’s Firenze en Arezzo. Onze woning is een zogenaamde ‘porzione di una casa colonica’, zeg maar ‘een stuk van een oude rustieke boerenwoning’. We wonen op het platteland, op zo’n kilometer van het dorp en op zes kilometer van de stadjes San Giovanni Valdarno en Figline Valdarno.”
Hoe ben je er toen terecht gekomen?
“Na zo’n vijf jaren in het centrum van Firenze te hebben gewoond, hebben we in 2007 onze eigen woning aangekocht. Mijn vrouw had immers een job gevonden in het ziekenhuis hier in de buurt.”
Je werkt er als zelfstandig industrieel ingenieur en helpt mensen uit het buitenland bij de aanschaf of renovatie van Italiaanse panden. Wat houdt dat concreet in?
“Ik help hen voornamelijk op technisch gebied. Ik ga op plaatsbezoek, maak een raming van de renovatiekosten, doe de controle bij de technische diensten met betrekking tot de bouwvergunningen. Na de aankoop stel ik het bouwdossier voor hen op, vraag de juiste bouwvergunningen aan, bereken de kostprijs, zoek de goeie aannemers, volg de werken op en stel vorderingsstaten op. Kortom: de renovatie van begin tot einde. Meestal, aangezien niet iedereen Italiaans spreekt of de lokale gebruiken al kent, help ik hen ook bij het uitvoeren van betalingen van pakweg gas, elektriciteit of belastingen.”
Hoe ben je op het idee gekomen om een soort schakel tussen ‘klant’ en ‘markt’ te worden?
“Feitelijk is dat een beetje vanzelf gekomen. Doordat Belgen – of in het algemeen buitenlanders – de taal, gewoontes, normen en regels niet kennen, werd al vlug duidelijk dat een vertrouwenspersoon die ze van begin tot einde helpt en begeleidt noodzakelijk is.”
Het voordeel is, zo zeg je, dat jij de regio kent en dus makkelijker de verborgen gebreken kunt detecteren. Maar je kunt toch niet elke straat en elke wijk van Italië door en door kennen?
“Neen, dat klopt. Daarom probeer ik me zo veel mogelijk te beperken tot Toscane. Maar zelfs in Toscane heeft elke gemeente zijn eigen bouwreglement, wat dan ook nogal eens erg multi-interpretabel is. Het is goed mogelijk dat in gemeente A een zwembad zonder problemen mag worden aangelegd, terwijl dat in gemeente B niet mag, hoewel de woning en de omgeving prakisch identiek zijn. Ik raad potentiële kopers altijd aan om eerst met de technische dienst te gaan praten om info in te winnen.”
Toscane staat voor veel mensen gelijk aan een stukje paradijs op aarde. Is het er echt zo heerlijk leven, of verwatert dat waw-gevoel eens je er ook echt moet werken en een dagelijks huishouden te runnen hebt?
“Voor wie er op vakantie komt en/of een tweede woning heeft en dus niet werkt, is het inderdaad het paradijs. Werk je er op zelfstandige basis, zoals ikzelf dus, dan word je bijna dagelijks geconfronteerd met de talloze problemen van corruptie, slechte organisatie, bureaucratie en wanpolitiek. De laatste jaren nemen die stelselmatig nog toe.”
Ze lijken graag druk te doen, vinden uiterlijk vertoon ook erg belangrijk én dragen familie hoog in het vaandel. Houd je van de stijl van de Italianen?
“Ik houd van de gastvrijheid en in beperkte mate van de relatie met familie. Ik houd dan weer niet van hun oppervlakkigheid en opdringerigheid, en dat ze zichzelf altijd belangrijker vinden dan de anderen.”
In ons land wordt er de laatste jaren aardig wat gefoeterd op beslissingen van de regering, maar Italië lijkt op dat vlak ook niet meteen het beloofde land. Hoe ervaar jij de situatie daar?
“In het begin kon ik mij er zo in opwinden dat mensen op rechts konden stemmen. Dat stond voor mij gelijk aan eigenbelang en corruptie. Na enkele jaren wist ik wel beter: zowel links als rechts doen maar weinig aan politiek en zullen er nooit in slagen om het land te veranderen. Ze doen er ook geen moeite voor. Het land zit zodanig vastgeroest in een systeem van eigenbelang, zakkenvullerij en smeergeldaffaires waar geen uitweg voor bestaat. Volgens mij heeft de jarenlange politiek van Berlusconi dit systeem alleen maar gebracht tot de normaliteit. Met andere woorden: de mentaliteit van ‘ieder voor zich’ wordt intussen als normaal beschouwd.”
Nog even een blik clichés opentrekken: Italië staat gelijk aan pasta en ijsjes. Héérlijk, maar steekt het nooit eens tegen?
“De Italiaanse keuken is inderdaad heerlijk en voorlopig steekt het niet tegen. De laatste jaren zijn er naast de Italiaanse restaurants ook veel Chinese, Japanse en Arabische restaurants bijgekomen. Het aanbod is nu veel gevarieerder dan pakweg vijf jaar geleden. Ook in de supermarkten zijn er veel internationale producten bijgekomen. Onlangs is er zelfs in Arezzo en Firenze een frietkot geopend – weliswaar waren het Nederlanders die met de eer zijn gaan lopen.”
Zie je jezelf nog terugkeren naar België, of wil je gerust in Toscane oud worden?
“Met de huidige aanhoudende crisis zie ik mezelf inderdaad nog terugkeren, mocht er geen verandering in komen en het land economisch verder blijven achteruitgaan. De toekomst zal het uitwijzen.”
Voor wie supporterde je op het EK in de eerste wedstrijd van de Rode Duivels? België of Italië?
“Voor de Rode Duivels natuurlijk. Ik zat in de zetel met mijn Belgische vlag en mijn zoontje met zijn Italiaanse vlag…”
Als onze lezers in jouw regio op reis willen, welke tip zou je hen dan als ‘echte local’ geven?
“Moeilijke vraag… Trek minstens 10 dagen uit om de streek te bezoeken. Dan heb je voldoende tijd om naast de toeristische plaatsen Firenze, Pisa, Siena en San Gimignano ook minder bekende plaatsen te bezoeken zoals Lucca, Arezzo en enkele pittoreske dorpjes. Die worden aangeduid met ‘i borghi pù belli dell’Italia’.”
“Vermijd restaurants nabij de belangrijkste monumenten, verkies een restaurantje met de naam ‘osteria’ of ‘trattoria’, waar je de typische Italiaanse sfeer kunt opsnuiven. Wil je het echte volkse Toscane leren kennen, dan moet je zeker naar een ‘sagra’, waar je in open lucht aan lange tafels eet. Heb je haast, eet dan een broodje met één van de Toscaanse specialiteiten aan één van de kraampjes die je overal in de stad of langs een invalsweg terugvindt. Ook een aanrader zijn de gratis warmwaterbronnen van Saturnia, een stukje paradijs op aarde.”
“Om landgenoten ook zo veel mogelijk te helpen in hun keuze tussen bezienswaardigheden, evenementen en streekgerechten, ben ik enkele jaren geleden ook gestart met een website over Toscane. Die kan je vinden op opvakantienaartoscane.info.”
(Frederik Jaques)
Reis rond de wereld - 2016
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier