Grafsteen die als terrastafel gebruikt werd krijgt definitieve rustplaats in Veurne

José Clauw (secretaris Ghesellen), Wim Hollevoet (voorzitter Ghesellen), Gilbert Jansseune (ontdekker van de grafsteen), Boudewijn Meesschaert (voorzitter Kerkfabriek Sint-Niklaas) en Louis Verbeke (ere-consul van Spanje en Officier in de Kroonorde). © MVO
Myriam Van den Putte
Myriam Van den Putte Journaliste Het Wekelijks Nieuws

Na eeuwenlange omzwervingen werd een belangrijk deel van de grafsteen van Norbertijner-kanunnik Jacobus Clou (1582-1648) teruggevonden. Dankzij de samenwerking tussen de Ghesellen van de Kastelnij Veurne, de Sodaliteit van den Gekruisten Zaligmaker (die Jacob Clou stichtte in 1637), de Kerkfabriek en Stad Veurne kreeg hij zijn definitieve rustplaats in de Sint-Niklaaskerk.

Toen Gilbert Jansseune in 1985 na een dag opgravingen in het Groot-Tempelhof in Slijpe zich neervlijde op een terras aan café Oud-Ambacht langs het kanaal Plassendale-Nieuwpoort ontdekte hij dat zijn tafel een molensteen in afgesleten arduin was. Hij merkte daarop enkele lijnen en een stuk tekst: ‘Jaco(b) (C)lou’ en wist dat het om de stichter van de Boetprocessie van Veurne ging. Bij Ronald Van Belle, specialist in het ontcijferen van grafzerken, kreeg hij de bevestiging dat zijn vermoedens klopten… En zo ging de molensteen aan het rollen. Gilbert Vanlerberghe, prefect van de Sodaliteit, kwam met Ronald Van Belle in contact na een radio-uitzending waarin de grafsteen van Jacob Clou ter sprake kwam.

Verdwenen tijdens Franse Revolutie?

“Alle pogingen om de steen te verwerven en te repatriëren naar Veurne waren tevergeefs tot ik ten einde raad contact nam met toenmalig voorzitter Johan Vanmarcke van de Ghesellen van de Kastelnij Veurne”, vertelt Vanlerberghe. “Zij slaagden er wel in en in de zomer van 2019 was de grafsteen of wat ervan restte terug in Veurne. Hoe die ooit op het terras in Nieuwpoort is beland, intrigeerde ons. Na zijn dood in 1648 werd Jacobus Clou bijgezet in de crypte van het Kapucienenklooster in de Noordstraat. Misschien verdween de grafsteen toen het klooster tijdens de Franse Revolutie rond 1800 werd afgebroken? Of werd hij versleept naar de Sint-Walburgakerk waar hij in 1907 verdween bij de verbouwingswerken? In zijn ‘Geschiedenis van Veurne’ uit 1875 schrijft auteur F. Depotter: ‘Verder vindt men nog in de (Sinte Walburga)kerk zerkstenen met de volgende opschriften’ en daar citeert hij de volledige Latijnse tekst die in de grafsteen stond gebeiteld. Pas een eeuw later duikt de grafsteen op in Ramskapelle. Enkele jaren voor het uitbreken van WOI kocht de familie Vergauwe een molen uit Zarren. Deze molen werd uitgerust met één, misschien twee molenstenen, ‘gesneden’ uit de grafsteen van J. Clou. De molen werd in 1914 vernield en in de jaren 1950 haalde een schroothandelaar de molensteen uit het puin en gebruikte hem als terrastafel.”

Ereplaats geven

“Wij hebben goed samengewerkt om de grafsteen terug naar Veurne te halen, met als gemeenschappelijke visie om dit stuk waardevol erfgoed opnieuw een ereplaats te geven, zoals Jacob Clou 374 jaar geleden had gekregen in het toenmalige klooster hier niet ver vandaan”, vat Ghesel José Clauw het verhaal samen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier