Een goeie vijf maanden nadat zijn zaak grotendeels instortte, kan Eric Ameloot van Den Gouden Karpel op de Vismarkt eindelijk uitkijken naar de heropening. “Zowel voor mijn vrouw en ik als voor onze zes medewerkers is het tijd om terug wat geld te verdienen”, zegt Eric.
17 januari 2019 is een dag die Eric Ameloot, zijn vrouw Ann Devriendt en het hele team van Den Gouden Karpel niet vlug zullen vergeten. Het is de dag waarop een levenswerk voor een groot stuk in elkaar stortte.
Tijdens verbouwingswerken in de vishandel/traiteurzaak/restaurant kwamen de bovenverdiepingen plots naar beneden, met een ongeziene ravage en enorm veel schade tot gevolg. Na vele maanden zwoegen schijnt er voor Eric en zijn team nu toch licht aan het einde van de tunnel. “We naderen de volledige afwerking en het is de bedoeling om in de eerste week van juli te kunnen heropenen. Geen dag te vroeg want zowel voor mijn vrouw en ik als voor onze zes medewerkers, die al die tijd op werkloosheid staan maar ons gelukkig zijn trouw gebleven, is het tijd om terug wat geld te gaan verdienen.”
We keren met Eric nog eens terug naar die noodlottige 17 januari. “We hadden al enige tijd plannen om te verbouwen. Na de altijd drukke eindejaarsperiode hebben we de zaak in januari dan ook gesloten om daar werk te kunnen van maken”, vertelt Eric. “Bedoeling was en is om de ruimte wat open te trekken, om de toonbank meer centraal en in het zicht van de passanten op het plein te situeren. We wilden ook één geheel maken van het tot dan min of meer gescheiden gedeelte van de fish bar voor de kleinere hapjes en lunch en het restaurantgedeelte. De eetgewoonten van de mensen wijzigen en we willen daar in volgen.”
Lopen! Nu!
“In ieder geval volgde ik gergeld de werkzaamheden ter plaatse op en dus ook die bewuste dag. De aannemer en zijn medewerkers gingen naar het einde van de werkdag toe. Ze waren een laatste stuk aan het openmaken. Op een bepaald moment hoorde ik de zoon van de aannemer luid roepen. Lopen! Naar buiten! Nu, klonk het. Hij had gehoord of gemerkt dat er een groot stuk naar beneden kwam en ik zag toen ook het volledige plafond naar beneden komen. Ik stond op de plaats waar zich de bar bevond en ben zo vlug als ik kon naar buiten gelopen, naar de uitgang. Gelukkig raakte iedereen ongedeerd buiten. Door de enorme wolk van stof van het neervallende puin, waren we bijna niet meer herkenbaar. Zo’n beetje zoals de mensen in New York toen de Twin Towers instortten.”
Was mijn vrouw niet vroeger naar huis gegaan, dan had ze het misschien niet overleefd
De ravage in de zaak was enorm. “Op de bovenste verdieping was een tussengevel naar beneden gekomen en die had alles wat eronder lag meegesleurd. Ik mag er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn als mijn vrouw aanwezig geweest was op dat moment. Zij werkt immers geregeld in het kantoor van onze zaak op de verdieping. Dat was ook die dag het geval. Maar omdat ze last had van hoofdpijn, onder meer door het lawaai van de verbouwingswerken, is ze zo’n 20 minuten voor de instorting naar huis vertrokken. Anders dan wij, die beneden waren, had zij immers niet kunnen wegvluchten daar op de verdieping. Als ze niet kort voordien was vertrokken, zou ze ofwel gestorven ofwel zeer zwaar gewond geweest zijn…”
Het was voor Eric en zijn echtgenote het begin van een erg moeilijke en frustrerende periode. Een periode van veel wachten, van weinig kunnen doen. “We hebben hier maar liefst acht weken niets kunnen en mogen doen omdat allerhande experts van de verzekeringen moesten kunnen onderzoeken wat er precies was gebeurd. En we moesten ook de aanbevelingen van de stad Brugge volgen, want dit betreft een zeer oud historisch pand in een beschermd stadszicht. Er mochten enkel wat stabiliteitswerken aan de voorgevel aan de Eiermarkt uitgevoerd worden want het gevaar bestond dat die ook zou doorzakken onder alle druk”, weet Eric. “Je moet ook weten dat dit pand onze eigendom niet is. Het is al drie generaties in handen van dezelfde familie en ook deze mensen zijn dus betrokken en hebben een verzekeraar.”
Rompslomp
“Die eerste weken en maanden zijn we vooral bezig geweest met allerlei administratie die gepaard ging met dit spijtige incident. Mijn vrouw heeft dit voor een groot stuk op zich genomen. Ik was wel tevreden toen we eindelijk konden beginnen met puin ruimen. Daar is een gespecialiseerde firma mee bezig geweest die echt wel heel mooi werk heeft geleverd. Dit was immers geen eenvoudig werk want ze moesten goed opletten dat er niet nog van alles zou instorten bij het weg halen van bepaalde brokstukken. Ik heb hen zelf ook geholpen waar ik kon.”
Intussen is het puin geruimd én de oorspronkelijk geplande verbouwingswerken zijn ook al heel ver gevorderd. “Wat nu precies de oorzaak was voor de instorting, kan ik eigenlijk nog altijd niet met zekerheid zeggen. Ik moet ook voorzichtig zijn met daar uitspraken over te doen want er lopen nog procedures. Maar goed. Ik denk het dat het mooi zal worden en kijk bijzonder uit naar de heropening.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier