Gistels wzc leeft tussen hoop en vrees

© MVS
Redactie KW

In het woonzorgcentrum Sint Godelieve doen ze er alles aan om het de bewoners zo aangenaam mogelijk te maken en het coranavirus buiten te houden.

Directeur Luc De Jonghe (54) en zijn honderd medewerkers passen dan ook alle maatregelen die de overheid oplegt rigoreus toe. “Het is een enorme uitdaging maar ook wij gaan met zijn allen de strijd aan tegen een heel gevaarlijke vijand. Op vandaag 24 maart hebben we nog geen enkele besmetting vastgesteld bij de bewoners en de medewerkers. We hopen dat onze organisatie zal ontsnappen aan de verwachte piek van besmettingen.”

In het wzc verblijven 101 senioren, 3 mensen in kortverblijfkamers en 27 personen in de assistentiewoningen. Het dagcentrum voor niet-bewoners werd conform de uitgevaardigde maatregelen gesloten. “Sinds het uitbreken van corona hebben we de familieleden van de bewoners al driemaal formeel voorzien via een brief met algemene informatie. Daarin werd o.a. meegedeeld dat ze ons zo veel als ze willen kunnen opbellen omtrent de toestand van hun familielid.”

Brief

Dankzij de medewerking van de activiteitenbegeleiders is het woonzorgcentrum er in geslaagd om de bewoners regelmatig te laten telefoneren met hun familie. “De Facebookpagina wordt benut om zowel leuke als waardevolle info en beeldmateriaal door te sturen. Momenteel bekijken we of we personeel kunnen vrijmaken om via videogesprekken te communiceren“, vertelt Luc.

Net zoals in de andere rusthuizen is er een beperking van het bezoek, de verplichte handontsmetting, het veelvuldiger poetsen, het gebruik van mondmaskers maar gaat er ook extra aandacht naar het afwassen van bestek zowel van bewoners als personeel. “Aan de medewerkers werd uitdrukkelijk gevraagd om in hun privétijd zo weinig mogelijk sociale contacten te hebben en weg te blijven van anderen. Binnen onze groep van honderd medewerkers zijn er uiteraard altijd enkele personeelsleden afwezig. Dit is momenteel ook het geval maar niet meer dan anders. Iedereen verwacht echter nog een piek in het aantal besmettingen. Het blijft dus leven tussen hoop en vrees.”

Isolement

Het verzorgend personeel probeert ondertussen alle contacten met de bewoners optimaal te verzorgen. “Bij de ene bewoner valt het sociale isolement zwaarder dan bij de andere. Het wordt een uitdaging om de bewoners blijvend positief te laten denken. Velen vinden het verschrikkelijk om hun kinderen niet meer te zien. Grote activiteiten kan het woonzorgcentrum niet langer organiseren. Het contact met de bewoners gebeurt nu meestal individueel via een personeelslid of soms in een heel kleine groep. Vanaf deze week wordt voor wie het wenst een aperitiefmoment ingelast. We ervaren nu nog meer dan ooit wat onze cafetaria voor veel bewoners betekent.”

Wat met bewoners die zich in een palliatieve toestand bevinden? “Zij kunnen hun familielid bezoeken dit echter wel beperkt maar in overleg met de familie komen we meestal tot een haalbare regeling.”

Bemoedigende woorden

Bang is het personeel niet. Ze weten dat ook niet-verzorgden in een eventuele crisissituatie zullen bijspringen. Ze waarderen vooral de vele bemoedigende woorden van de families van de bewoners maar ook van de bevolking.

Vorige week ontvingen we van twee bloemenzaken een groot pakket bloemen. Het overhandigen van deze bloemen op de kamers was voor de bewoners een momentje van aandacht en geluk. Ons huis zag er plots erg fleurig uit en met een beetje zon, een surplus aan licht en kleur, maakt dit alle problemen wat lichter”, besluit directeur Luc De Jonghe. (MVS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier