Gilbert Decock en zijn vrouw Jeannine trotseren de wind om ons de honderden molens in hun tuin te tonen. Een uit de hand gelopen hobby van de oud-buschauffeur.
Als het stormt, dan loopt de 79-jarige Gilbert Decock uit Oostnieuwkerke met een ei in de broek. De gepensioneerde buschauffeur vond zijn liefhebberij in het bouwen van windmolens en windrozen. In zijn tuin op de hoek van de Brabandstaart en de Vlasstraat staan er een paar honderd. En een storm als Evert doet die allemaal draaien als gek. “Op zo’n dagen hou ik mijn hart vast”, zegt Decock.
Ook donderdag, toen storm Evert over West-Vlaanderen raasde, zat hij met enige angst in zijn ogen door het raam naar de tuin te kijken. “Als het echt heel zwaar stormt, dan heb ik daar als hartpatiënt geen deugd van. Sommige windmolens gaan dan stuk en dat is natuurlijk niet leuk. Ja, ik zie graag dat ze draaien, maar nu draaien ze te veel in het rond.”
Oude wasmachine
Decock was jarenlang buschauffeur, maar moest toen hij tweeënvijftig was noodgedwongen stoppen wegens hartproblemen. De Merkemnaar zocht iets om zich bezig te houden en begon met het maken van windmolens en windrozen. “Van eentje kwamen er twee, van twee drie en toen we van Merkem naar Oostnieuwkerke verhuisd zijn, is het helemaal uit de hand gelopen”, geeft Gilbert toe.
Passioneel vertelt hij over hoe hij uren zoet is met het maken van een nieuwe windmolen of windroos. Zijn molens hebben de meest uiteenlopende vormen: duiven, vrouwen, paarden, oldtimers, noem maar op. “Vooral van die oldtimer ben ik erg tevreden. Daar heb ik uren aan gewerkt om de juiste vorm te vinden.”
De molens en windhanen maakt Gilbert met oud ijzer dat hij zowat overal vandaan haalt. Onder andere de motor van een wasmachine, onderdelen van fietsen en pollepels werden inmiddels als windmolen gerecupereerd. “Ik besef maar al te goed dat het een heel rare hobby is, maar voor mij is het een leuke manier om me bezig te houden. Ik kan moeilijk stilzitten en dit kan ik doen als het mij uitkomt, zonder me op te jagen. Soms werk ik er een week niet aan om dan opnieuw te beginnen. Ik ga dit doen tot ik sterf.”
Onbetaalbaar
De vele molens in de tuin van Gilbert kun je zien van op straat. Regelmatig belt een voorbijganger aan om te vragen of de molens en windrozen te koop zijn. “Mensen maken wandelingen en houden hier dan even halt om foto’s te maken. De vele molens zijn echter niet te koop. Ze zijn onbetaalbaar, ik heb er echt veel tijd in gestoken.”
Gilbert en zijn vrouw wonen op de grens van Roeselare met Oostnieuwkerke. “Gelukkig wonen we niet in een woonwijk en hebben we goede buren. De windmolens en windhanen maken behoorlijk wat lawaai als het hevig waait.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
