Gilbert (91) stopt na 75 jaar met het spelen met de duiven: “Hopelijk kan dit een volkssport blijven”

Gilbert Devriendt met duif Tarzan. Op maandag 12 oktober verkoopt hij al zijn duiven via de website Pigeon Paradise. © foto BC

Na 75 jaar zegt Gilbert Devriendt het duivenspel vaarwel. Al die jaren speelde hij als Decru-Devriendt, een naam als een klok in het milieu. “Zelf goed spelen, maar ook liefhebbers successen zien behalen met eigen kweek geeft enorm veel voldoening.”

Gilbert Devriendt, afkomstig uit Koekelare, is officier op rust bij het Belgische leger. Hij ruilde in 1961 zijn geliefde Koekelare in voor Sint-Michiels. Gilbert woont er met zijn echtgenote Lucienne op een boogscheut van het Jan Breydelstadion. Op 26 juli vierde hij zijn 91ste verjaardag. Een belangrijk levensjaar, want de Bruggeling heeft beslist om na 75 jaar afscheid te nemen van het duivenspel. Het voorbije speelweekend van 5 september was zijn laatste.

Hoe is dat laatste weekend verlopen?

“Ik ben heel tevreden, want twee liefhebbers behaalden de eerste en tweede plaats op Pontoise met zonen van onze duiven. Een ander liefhebber speelde zelfs een eerste plaats op Blois.”

Hoe is je liefde voor de duivensport destijds ontstaan?

“Ik werd opgekweekt tussen de duiven. Mijn vader Maurits, mijn nonkels… allemaal speelden ze met de duiven. Samen met buurman August Decru speelden we onder de naam Decru-Devriendt. We hebben heel grote successen geboekt. Op twee zondagen tijd hebben we eens met een en dezelfde duif 88.000 Belgische frank gespeeld, omgerekend 2.200 euro. Wat toentertijd, we spreken van 1987, veel geld was.”

Blauwe duiven krijgen blauwe jongen, zegt het spreekwoord. Heb je net zoals je vader je passie ook kunnen overbrengen naar je eigen kinderen?

“Mijn vrouw en ik hebben vijf kinderen, maar het is enkel onze zoon Dirk die ik kon begeesteren met het duivenspel. Hij is erin getuimeld door mij en hij is een formidabele hulp. We hebben altijd een heel goed team gevormd. Mijn extra jaren ervaring leidden er toe dat ik zelfs in het hok van andere duivenliefhebbers er telkens de beste duif kon uithalen.”

Je bereikte ondertussen een gezegende leeftijd en speelde liefst 75 jaar met de duiven. Hoe hou je het zo lang vol?

“De laatste jaren is dat vooral dankzij Dirk. Zonder hem zou ik al enkele jaar gestopt zijn. Hij gaat al drietal jaren alleen naar ‘t lokaal om in te korven. Vroeger deden we dat samen. Maar nu ik ermee ophoud, stopt hij ook. Het is mooi geweest voor ons allebei. De gezondheid van mijn echtgenote en mezelf laten het mij ook niet meer toe. Afgelopen zomer kreeg ik last van enorme vermoeidheid. De cardioloog stelde vast dat ik op een nacht een hartslag had van 32 in plaats van de gebruikelijke 60. Dat is echt héél weinig.”

“Wat zijn voorstel was? Afscheid nemen van mijn duiven, natuurlijk. Uiteraard heeft mijn gezondheid voorrang, maar het seizoen was door coronamaatregelen net begonnen. Dirk heeft toen nog meer het onderhoud van de duiven naar zich toe getrokken en we besloten om er nu mee te stoppen. We verkopen onze duiven op maandag 12 oktober via de website Pigeon Paradise of kortweg Pipa. Dit bedrijf uit Knesselare geniet internationale bekendheid.”

Je bleef al die jaren onder de naam ‘Decru-Devriendt’ spelen, een bewuste keuze?

“Zeker. Ten eerste omdat ik het zo beloofd heb aan wijlen August Decru en ik mijn belofte wou houden. De tweede reden is dat Decru-Devriendt een beroemde naam is in onze sport. Die naam betekent iets, dus waarom zou je die overboord gooien?”

Het is weinigen gegeven om 75 jaar gepassioneerd bezig te zijn met één en dezelfde hobby. Wat waren jouw drijfveren?

“De vele successen die we geboekt hebben. Niet alleen wijzelf met Decru-Devriendt, maar ook de mensen die succes hadden met onze duiven. Daarnaast heb ik al die jaren heel veel plezier uit het spel gehaald en vond ik het altijd heel spannend om een duif te zien thuiskomen in volle snelheid. Dat doet iets met een mens. Maar ook omgekeerd, als een duif niet meer naar huis komt, is dat natuurlijk geen goed nieuws…”

Hoe verklaar je jouw jarenlange successen in het duivenspel?

“Er zijn wel eens minder succesvolle vluchten geweest, maar die wegen niet op tegen de vele jaren vol hoogtepunten. Wij hebben altijd heel goede duiven gehad. We moeten dat niet onder stoelen of banken steken. En mochten wij elke week geld moeten toeleggen, hadden wij daar misschien anders moeten over denken.”

Het duivenwereldje is veel veranderd. Hoe heb jij dat ervaren?

“De duivensport is enorm veranderd, we moeten daar geen doekjes om winden. Het wereldje wordt steeds kleiner, de spelers steeds groter. Vroeger speelde 100 man elk met zes duiven. Vandaag is het omgekeerd en speelt bij wijze van spreken nog zes man met 100 duiven. Hun redenering is wellicht: hoe meer duiven, hoe groter je kansen op het vinden van een goede duif.”

In Ingelmunster werd vorig jaar een duif geveild voor 1.252.000 euro. Is er dan echt zo veel geld gemoeid met de duivensport?

“Deze van oorsprong oer-Vlaamse sport is vandaag bekend tot in China en is dus wereldvermaard. Er is soms (te) veel geld mee gemoeid en voor enkelingen is dit een bijna volwaardig beroep geworden. Maar zulke astronomische bedragen zijn de uitzondering en niet de regel. Hopelijk kan dit een volkssport blijven.”