Basketbalclub SKT Ieper geeft reanimatielessen aan jeugdspelers: “Het is zoals een verzekering”

Een cursus volgen die je hoopt nooit nodig te hebben, dat is wat alle 180 spelers ouder dan 12 jaar van basketclub SKT Ieper doen, inclusief coaches en ploegafgevaardigden. Elke groep offert een trainingssessie op voor een workshop ‘reanimatietechnieken’, inclusief een demo van het gebruik van een AED-toestel.
Wij volgden de cursus van de meisjesploeg U14 en zagen heel gemotiveerde meiden, die eerst een serieuze maar begrijpbare brok theorie omtrent reanimatie voorgeschoteld kregen. Dat is ook nodig, want daarna moesten ze zelf aan de slag om het uit te proberen op oefenpoppen. Rode Kruislesgevers van dienst zijn Frans Dezeure en dochter Ulrike. “We doen dit op vraag van het bestuur van de basketclub”, vertellen zij. “De club beseft de noodzaak, omdat er in het voetbal al spelers hartfalen hadden op het veld. Voor zover ik weet kwam dit nog niet voor tijdens basketmatchen en door deze cursus reanimatietechnieken te volgen zijn ze gewapend mocht dit toch voorvallen. Uiteraard kunnen ze het ook buiten de basket gebruiken in het dagelijkse leven. In het Brussels gewest kun je bijvoorbeeld zelfs geen rijbewijs meer behalen zonder een EHBO-cursus gevolgd te hebben. Hopelijk zal Vlaanderen snel dit voorbeeld volgen.”
Vervolgcursus
Na de theorie over de dertig borstcompressies – met een ritme van 100 tot 120 compressies per minuut –, gevolgd door de twee mond-op-mondbeademingen, en dit blijven herhalen tot er weer leven zit in het slachtoffer, volgde de praktijk op de twee aanwezige oefenpoppen. Voor speelster Marie Dambre (met rode trui op de foto, red.), die les volgt in het tweede Moderne Talen van het Lyceum, is dit haar eerste keer.
“Door de goeie uitleg durf ik het hier nu ook met onze groep uitproberen op deze poppen. Of ik het in het echt ook zou aandurven, weet ik niet meteen. Thuis zeker wel, maar in het openbaar zou ik misschien verstijven. Nu ik dit hier gevolgd heb overweeg ik om misschien een vervolgcursus bij het Rode Kruis te volgen om me hierover te zetten. Ik zou immers graag een job in de zorg doen, misschien een beetje naar het voorbeeld van mijn mama die bij Eerstelijnszone Westhoek werkt. Door het overlijden van mijn oma (geëmotioneerd) ben ik wel al met de dood geconfronteerd geweest. Dit zal me helpen als ik eventueel reanimatietechnieken moet toepassen op iemand die daar nood aan heeft.”
Duidelijke uitleg
Coach Jochen Dedeurwaerder kon er door jobverplichtingen niet bij zijn, maar ploegafgevaardigde Lien Vandeweghe wel en ze zag dat de speelsters heel aandachtig waren en met volle inzet participeerden. “Ik zag geen verschil in vergelijking met een training, die normaal op dit moment plaatsvindt. Dit initiatief vind ik heel goed van het bestuur van onze basketploeg. Het is zoals een verzekering: je hoopt die nooit nodig te hebben, maar het is goed dat je ze hebt. Voor mij was het een mooie opfrissing van wat ik zoveel jaar geleden in de turnles heb meegekregen. Gelukkig heb ik dit nog nooit hoeven te gebruiken. Ik denk dat ik de reanimatietechnieken zou durven toe te passen, maar als ik alleen zou zijn dan zou korte paniek me misschien eerst heel even uit het lood kunnen slaan. De heel duidelijke uitleg en het oefenmoment zijn echt op maat van onze speelsters. Ik zou het begrijpen dat ze in zo’n situatie niet durven in te grijpen, maar ze kregen mee dat je door 112 te bellen ook al een groot verschil kan maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier