Vier weken nadat Ellen Marvellie (37) uit Koekelare zware oogschade opliep bij een ongeval aan het schietkraam op de kermis heeft ze thuisverpleegkundige Heidi Kerkhove, die haar meteen te hulp kwam, ontmoet. Dat gebeurde na een oproep die honderden keren gedeeld werd. “Ik deed enkel wat ik kon, het zit in ons instinct om te helpen waar we kunnen”, zegt Heidi (39).
Het ongeval aan het schietkraam, uitgebaat door mensen uit Sint-Laureins, gebeurde bij de opening van de kermis op 3 september in Koekelare. Het was die vrijdagavond erg druk. Ellen haar zoontje Alexander (9) was aan het schieten aan het schietkraam. Mama Ellen stond achter hem en voelde plots een stekende pijn. Ze zakte voorover met haar handen in haar gezicht en leed veel pijn. Ondanks de drukte ontfermde haast niemand zich om haar. Wie dat wel deed, was thuisverpleegkundige Heidi Kerkhove, die even verder in Leke woont.
Instinctief handelen
“Ik stond zelf met mijn twee zonen aan het kraam terwijl ze schoten”, vertelt Heidi. “Ik zag Ellen plots achteruit stappen met haar hoofd naar beneden en zag dat ze zo bleef staan. Heel wat mensen stonden rond haar maar reageerden niet. Daarop stapte ik meteen op haar toe en vroeg wat er scheelde. Ik vermoed dat het in het instinct zit van een verpleegkundige om te helpen waar je kan en niet af te wachten. Eigenlijk antwoordde ze niet meteen, ze was wat versuft door de impact vermoed ik. Toen ik zei dat ik verpleegkundige was en even wou kijken zei ze dat ze zeer moeilijk haar oog kon openen. Maar toch was het meteen duidelijk dat het ernstig was. Er was een kleine vlek te zien op haar oogbol en heel haar oog was wazig. Haar zoontje was heel erg in paniek en huilde. Intussen had de foorkramer zijn vrouw gebeld om Ellen naar het ziekenhuis te brengen zodat ik eerst haar zoontje kon kalmeren. Nadien zijn ze dan samen vertrokken.”
Blijvende oogschade
Ellen was op zoek naar Heidi om haar te bedanken voor haar hulp. Na een oproep hebben de twee elkaar ontmoet en werd Heidi nog bedankt. Dat beiden verpleegkundigen zijn, Ellen werkt immers op de radiologie in het Serruys in Oostende, schiep meteen een band. “Het is fijn te weten dat mensen als Heidi niet twijfelen en meteen doen wat ze kunnen”, zegt Ellen. “Intussen gaat het echter niet zo goed met mijn oog. Bij een nieuwe controle werd vastgesteld dat er intussen littekenweefsel is. De schade zal dus blijven en wellicht nooit meer verbeteren. Ik zie amper 4 op 10 met mijn linkeroog. Veel dingen zie ik wat wazig of lichtschijnsel als kegels. Zelfs een operatie zal niet lukken, het risico op extra schade is te groot. Mogelijk zal enkel een speciale bril of een lens wat kunnen helpen. Ik vrees dat ik er mee zal moeten leren leven en hopen dat de impact op mijn dagelijks leven beperkt blijft”, zucht Ellen. (JH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier