Eindelijk erkenning voor long-covidpatiënten: “Sommigen vroegen of ik de klachten niet droomde”

Giani uit Ardooie raakte eind oktober besmet, maanden later ondervindt hij nog de gevolgen van covid-19.© Olaf Verhaeghe
Giani uit Ardooie raakte eind oktober besmet, maanden later ondervindt hij nog de gevolgen van covid-19.© Olaf Verhaeghe
Olaf Verhaeghe

Eindelijk echt erkenning. Met de goedkeuring van een resolutie geeft de Kamer volgende week een niet te missen voorzet tot een concreet plan van aanpak. Het is een lichtpuntje voor de vele honderden coronapatiënten die maanden na hun besmetting de gevolgen van covid-19 moeten blijven dragen. Zo ook de 34-jarige Giani Willaert. “Op de duur vraag je je af of het niet tussen je oren zit.”

“Een op de vijf covid-patiënten heeft langdurige gezondheidsklachten, zo bleek uit Brits onderzoek. Vaak langer dan een jaar. Eigenlijk kan er geen discussie meer zijn: long covid bestaat. De vraag is nu: wat gaan we in ons land doen om die grote en groeiende groep patiënten te ondersteunen en begeleiden.”

Ardooienaar Giani Willaert (34) weet waarover Ann Li, trekker van de post-covidgemeenschap, spreekt. Zes maanden na zijn coronabesmetting is hij nog altijd niet de oude. Het gaat beter, dat zeker, maar opnieuw voltijds aan de slag gaan als opvoeder bij mensen met een beperking? Dat is nog te vroeg.

“Ik herinner me dat beruchte weekend in oktober nog goed. Een wat mottig gevoel op zaterdagavond. Barslecht opgestaan op zondag. Van de ene op de andere dag was ik bij wijze van spreken niets meer waard. Huisarts gebeld en een coronatest laten afnemen. Resultaat: positief met een heel hoge virale lading.”

Zweetaanvallen

De dagen die volgden, ging het enkel maar bergaf, zo schetst Giani. Hoge koorts die langer dan een week bleef hangen, een immense vermoeidheid, verlies van reuk en smaak… Alle typische symptomen passeerden de revue. “Maar ook mijn zicht werd wazig en een niet te vatten duizeligheid. Alsof ik constant door mijn benen zou zakken. En in een week tijd was ik zo’n elf kilogram vermagerd.”

In het ziekenhuis blijken Giani’s zuurstofwaarden wel nog voldoende hoog en dus is een opname niet nodig. Maar echt herstellen zit er niet meteen in. “De koorts zakte wel wat, maar die vermoeidheid, die duizeligheid, dat verminderd zicht bleef allemaal. Ik kreeg ook te kampen met enorme zweetaanvallen. Mijn huisarts merkte wel dat ik niet beter werd, maar ik was de enige in zijn praktijk die zo lang met die gevolgen bleef zitten. Van de ene specialist ging ik naar het andere onderzoek, maar nergens werden echt afwijkingen gevonden.”

 © Olaf Verhaeghe
© Olaf Verhaeghe

“Ik heb kracht gehaald uit de verhalen van lotgenoten” – Giani Willaert, lijdt aan long covid

De vele vragen en het feit dat de klachten bleven, deden Giani twijfelen. Ook aan zichzelf. “Mentaal was het niet makkelijk, neen. Ik zakte dieper en dieper weg. Op de duur vraag je je af of het niet tussen je twee oren zit. En ik begon me zorgen te maken of ik wel weer de oude zou worden. We waren drie, vier maanden later maar ik voelde weinig vooruitgang. Ik kende bovendien niemand die zo lang last had na corona. En er was ook wel wat onbegrip. Er zijn mensen die me vlakaf vroegen of ik niet aan het dromen was, toen ik het hen vertelde. In mijn dichte omgeving had ik gelukkig niet het gevoel dat mensen mij niet geloofden, maar niemand leek te weten wat te zeggen of te doen.”

long covid

Pas als Giani online op de post-covidgemeenschap botst, merkt hij dat hij niet alleen is. “Het belangrijkste voor mij was dat anderen over hun ervaringen vertelden. Dat mensen aangeven dat er wél beterschap komt, stap per stap. Daar heb ik wel kracht en energie uit kunnen halen. Het vervelende en het lastige aan long covid is die onzekerheid. Uit de objectieve en klinische testen ziet men weinig tot niets, maar toch voel je aan je lichaam dat er iets scheelt. Ook dat je onmogelijk kan weten wat de verdere langetermijneffecten zijn, vreet. Ik mag het niet gedroomd hebben, mocht binnen vijf jaar blijken dat ik nu een verhoogd risico op Parkinson zou hebben bijvoorbeeld. Net daarom is verder onderzoek op alle mogelijke domeinen zo belangrijk.”

erkenning

Net daar wil de resolutie die in de Commissie Volksgezondheid unaniem werd goedgekeurd en volgende week in de Kamer voorligt, mee een antwoord op bieden. Het is een erkenning voor de vele patiënten die maanden later nog altijd gezondheidsklachten hebben. Het is de start van uitgebreid onderzoek in ons land. Maar het is vooral ook een baken van hoop voor de long-covidpatiënten zelf.

“Het enige wat ik de laatste zes maanden had, zijn vraagtekens. Nu durf ik stilletjes hopen op wat antwoorden. Ik heb ook wel beseft dat ik zal moeten luisteren naar mijn lichaam. Deze periode zal ongetwijfeld een keerpunt zijn in mijn leven. Ik sta op een andere manier in het leven en kan nu enorm genieten van de kleine, simpele dingen. Ik ben nog niet de Giani van voor corona, maar ik heb wel vertrouwen dat die kan terugkeren.”