Amper 370 inwoners, maar toch een dorp uit de duizend. Dat is Hoogstade voor Steven Thieren (37), Veerle Calcoen (37) en hun kinderen Frauke en Kasper. “Ik zie mezelf hier wel oud worden”, zegt Steven. Het koppel woont pal naast de drukke N8, maar dat is geen frustratie.
Veerle Calcoen is afkomstig van De Panne en administratief bediende op het stadhuis van Koksijde. Echtgenoot Steven Thieren groeide op in Avekapelle; hij werkt in een renovatiebedrijf in Veurne. “Net als heel wat koppels hebben wij eerst een tijdje gehuurd vooraleer we zijn beginnen uitkijken naar een eigen woning”, vertelt Veerle.
“Steven is een handige man. Daarom ging onze voorkeur uit naar bouwen. Initieel hebben we in Veurne rondgekeken. Bouwgrond bleek er vrij duur en eerder schaars. Op een dag zijn we dan toch in Lo een kant-en-klare woning gaan bezichtigen. Onderweg zagen we net buiten de dorpskern van Hoogstade een bordje ‘Bouwgrond te koop’. Pal naast de drukke N8. Toen was er nog sprake van een ringweg rond Hoogstade met plaatselijk verkeer. Elf jaar geleden kostte bouwgrond in Veurne al een goeie 250 euro per vierkante meter, in Hoogstade betaalden wij ongeveer 83 euro. Voor ons was dat betaalbaar omdat we wisten dat Steven veel zelf zou kunnen doen. Mijn vader is elektricien van opleiding, maar hij kan ook sanitair installeren. Dat alles maakte bouwen haalbaar en betaalbaar voor ons. We hebben toegehapt en wonen hier ondertussen bijna negen jaar.”
Niet naar school
Het gezin Thieren heeft zich ondertussen goed gesetteld in Alveringem, al gaan de kinderen er niet naar school. “Ik werk in Koksijde en neem ze mee”, vertelt Veerle. “Dat is voor ons het gemakkelijkste. Toch kennen ze heel wat kinderen uit Alveringem. Kasper zit er in het voetbal en Frauke gaat naar de zwemclub in Veurne waar heel wat Alveringemse kinderen ook lid van zijn. Ik ben een jaar lid geweest van de Landelijke Gilde in Hoogstade maar ik ben daarmee gestopt”, komt Steven tussen. “De bijeenkomsten zijn vaak op vrijdagavond en dan rijden we rond voor de hobby’s van de kinderen. Wel ga ik de laatste vrijdag van de maand graag naar ’t Ateljeetje waar er dan telkens café gehouden wordt. Dat begint maar om 22 uur en tegen dan liggen de kinderen stilaan in bed.”
“Ik ben ook ooit gevraagd voor het feestcomité, maar dat heb ik geweigerd. Als je voor kinderen kiest, moet je ook aanwezige ouders zijn, vind ik. En dat proberen wij zoveel mogelijk te zijn. De keren dat wij een babysit hebben gevraagd om zelf weg te gaan, kunnen we wellicht op één hand tellen.”
Fijne buren
Veerle en Steven zien veel meer positieve elementen aan hun woonplaats dan negatieve. Hun fijne buren om er maar een op te noemen. Tom en Shirline die vanuit de tuin een babbeltje slaan. Hun nieuwe buren Ellen en Philip die in november aankwamen en aan wie ze wel eens iets uitlenen, omdat nog niet alles verhuisd is. Of buurman Noël Louwagie die zijn overschot aan zelfgekweekte groenten komt aanbieden. De aanwezigheid van de drukke N8 zonder veilig fietspad leent zich niet om jonge kinderen alleen op pad te laten gaan, dat is een beperking.
“Ik ben opgegroeid langs de treinsporen”, vertelt Steven. “Uiteindelijk hoor je de trein niet meer. Hier is dat hetzelfde. Je hoort het verkeer nog wel, maar het stoort ons niet. Onze kinderen zijn al wat groter nu”, voegt Veerle toe. “Maar uiteraard is het opletten geblazen met kleuters als je naast zo’n drukke baan woont. Eén keer zijn we onze dochter op de parking vooraan heel kort uit het oog verloren. Dat was schrikken! Toen hebben we wel beslist om een automatische poort te installeren. Frauke is ondertussen 11 en toen onze buurvrouw hier wat verderop recent een broodjeszaak opende, wilde ze graag een keer alleen met de fiets om brood. Ik heb dat toegestaan, maar het was wel met een bang hartje. De opluchting was groot toen ik haar de parking zag oprijden!”
“Met de fiets ergens naartoe gaan, zit er op deze locatie voor de kinderen niet in. Je hebt twee auto’s nodig en het is veel rondrijden. Een grootwarenhuis is er hier ook niet. Maar dat is allemaal geen frustratie. Als Veerle dat ziet zitten, blijven we hier tot onze oude dag”, glimlacht Steven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
