Omer Van Autrève uit Tielt blaast 100 kaarsjes uit: “Mijn geheim? Geen baldadigheden doen”

Marie-Louise De Deurwaerder en Omer Van Autrève in hun kamer in woon- en zorgcentrum Sint-Andries. © Foto Wouter Meeus
Redactie KW

Op dinsdag 27 november viert Omer Van Autrève zijn honderdste verjaardag. Samen met zijn vrouw Marie-Louise De Deurwaerder (96) nodigt hij familie uit om dat te vieren in de grote zaal van woon- en zorgcentrum Sint-Andries in Tielt. “Mijn geheim? Alle dagen op het gemak leven en geen baldadigheden doen.”

Omer Van Autrève werd samen met zijn tweelingbroer Albert geboren op 27 november 1918. “Ik ben de langstlevende uit een gezin met zeven jongens en vier meisjes. Mijn tweelingbroer Albert is begin dit jaar overleden. We leken als twee druppels water op elkaar en waren onafscheidelijk”, vertelt Omer.

Als kind woonde Omer in de Wielmakerstraat in Tielt. “Ik ging naar de Sint-Godelieveschool tot mijn 14de en mocht daarna nog drie jaar naar de vakschool om de stiel van timmerman en meubelmaker te leren. Dat werk heb ik heel mijn leven gedaan, behalve toen ik in de Tweede Wereldoorlog naar Duitsland moest en toen ik rond mijn 50ste door rugklachten 18 maanden niet kon werken.”

Aarde en zand eten

Zijn vrouw Marie-Louise (96) is ook een rasechte Tieltse. “Geboren op 13 juli 1922 woonde ik met mijn ouders in de Sint-Michielstraat. We verhuisden naar de Kortrijkstraat, waar mijn moeder herberg De Spiegel opende. Later kwam daar de Dzing’s. Toen ik 14 jaar was, beviel mijn moeder van mijn tweede zus en moest ik mijn studies aan de Appostelienen opgeven om in de zaak te werken. Er kwam nog een broertje ook, maar hij is overleden toen hij 13 maanden was. Het had fleuris en stierf terwijl de dokter de inspuitingen gaf.”

Marie-Louise De Deurwaerder.
Marie-Louise De Deurwaerder.© Foto WME

Het koppel ontmoette elkaar na de Tweede Wereldoorlog. “Ik moest in Duitsland in de walserij gaan werken. Het was zwaar werk en we kregen niet veel eten. Ik ben op 16 april 1945 teruggekomen. Het was mijn moeders verjaardag. Ze wilde me verwennen met verse worteltjes, maar ik kon er geen meer zien want ik had er zoveel moeten eten in Duitsland. Ze werden van straat geschept en zonder wassen of schillen gekookt. We aten meer aarde en zand dan wortel. Ik zou er een boek over kunnen schrijven, maar ik spreek er liever niet meer over.”

“Tijdens een daguitstap naar Gent kwam Omer lief vragen of hij naast mij op de bus mocht zitten. Zo is ons leven samen begonnen” – Marie-Louise De Deurwaerder

Marie-Louise gaf de Spiegel op. Ze had geen diploma en Omer had vast werk. “We zijn elkaar toevallig tegengekomen. Waarschijnlijk is hij eens binnengekomen in de Spiegel met zijn kameraden. Mijn vader hield veel van muziek en had een spaarkas opgericht. We organiseerden een daguitstap naar Gent. De operette Walsdroom van Johann Strauss stond op het programma. Omer en zijn maten gingen ook mee en Omer kwam lief vragen of hij naast mij op de bus mocht zitten. Zo is ons leven samen begonnen”, gaat Marie-Louise verder.

Kruidenierswinkel

Het paar huwde op 1 december 1951 en ging in de Beneluxlaan wonen. “Omer wilde een huis bouwen, maar toen ik aan de kosten dacht, deed ik geen oog meer dicht. Uiteindelijk zijn we er toch in geslaagd. We kochten een ruwbouw en Omer deed de volledige afwerking van het huis. Ik heb er 20 jaar een kruidenierswinkel kunnen openhouden. Omer had een grote toog gemaakt met daarin een groot glas, waarachter ik alle mooie koopwaar kon etaleren. We hadden een vast cliënteel en stelden het goed.”

Omer Van Autrève.
Omer Van Autrève.© Foto WME

In 1952 zag zoon Norbert het levenslicht en Mia kwam een jaar later. “Onze twee kinderen zijn verpleger en verpleegster geworden. Ondertussen zijn ze met pensioen. Norbert woont in Nederland. Zijn dochter Grietje woont bij Antwerpen. Kobe is de zoon van Grietje en is anderhalf jaar oud. Anneke, de zus van Grietje, is enkele jaren geleden overleden. Mia is getrouwd met de zoon van drukkerij Baert uit de Stationstraat. Jo Baert werkt sinds 1988 bij de Raad van State. Jo gaat elke dag naar Brussel om er te werken, maar komt ook elke dag terug naar Tielt om er te wonen. Mia en Jo hebben een zoon Thomas die bij drukkerij Die Keure in Brugge werkt. Hun dochter Sofie heeft een schoonheidsinstituut in Waregem en is mama van Eleonore die in het eerste leerjaar zit.”

Geen grote ziektes

Omer en Marie-Louise verblijven ondertussen bijna twee jaar in woon- en zorgcentrum Sint-Andries. “Op een nacht wilde ik naar het toilet gaan en viel ik in de badkamer. Omer kon mij niet opheffen, dus zijn we naar hier moeten komen. Door cataract zie ik niets meer door één oog. Het andere is erg aan het verslechteren door vlekken die ervoor komen. Mijn gehoor is slecht en daardoor moet ik steeds aan Omer vragen om luid te herhalen wat hij vertelt. We hebben echter geen grote ziektes gehad en zijn dus altijd gezond geweest.”

Etentje met familie

Voor zijn 100ste verjaardag mag Omer de grote zaal van het woon- en zorgcentrum gebruiken. “Onze dochter Mia heeft dat geregeld en er komt een traiteur. We kijken uit naar het bezoek van de burgemeester. We geven een receptie en gaan gezellig eten met de familie. We zijn blij dat ze geregeld op bezoek komen. We kijken tevreden terug op ons leven en zouden niets anders doen, mochten we het nog eens mogen herbeleven. Mijn geheim? Alle dagen op het gemak leven en geen baldadigheden doen”, besluit Omer glunderend.

(Vicky Van Compernolle)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier