De familie Martin-Strosse vierde de 100ste verjaardag van Lia Strosse. De kranige dame woont nog altijd zelfstandig in haar woning in de Karel Van Manderstraat in Meulebeke.
Lia Strosse werd geboren op 29 oktober 1918 in de kelder van de ouderlijke woning in de Kasteelstraat. Het einde van WO I was in zicht, maar de Duitse soldaten waren nog niet uit het Meulebeekse straatbeeld verdwenen.
Ze groeide op in een gezin van elf kinderen. Vader Eduard was een Fransman. Hij werkte in de cichoreiteelt en in de asten in Noord-Frankrijk. Later kon hij dichter bij huis aan de slag bij brouwer Goethals. Moeder Pharailde Biebauw had de handen vol met haar kroost. Lia liep tot haar 14de school en was daarna heel actief bij de kajotters.
Echte kapoenen
Ze huwde met Robert Martin en het echtpaar kreeg vijf kinderen: Raf (+2000), Marie-Claire, Paul, Geert en Tony. “Ik had de handen vol met mijn kinderen. Het waren echte kapoenen, die soms wel eens deugnietstreken durfden uit te halen“, lacht Lia. “Zo gingen de jongens eens naar het plaatselijke café ‘t Kelderke in plaats van naar de zondagsmis. Of die keer dat Geert niet naar de koers mocht gaan, maar ‘s anderendaags naast de winnaar op de foto pronkte in de krant. Toch zag ik ze alle vijf even graag.”
“Mijn vijf kinderen durfden wel eens deugnietstreken uit te halen”
Haar echtgenoot Robert werkte bij een aardappelhandelaar, eerst bij Baekeland in Tielt en daarna bij Demeyere in Meulebeke. Op het einde van zijn actieve loopbaan was hij aan de slag bij Emiel Devriese in Meulebeke. In 1979 verhuisde het gezin naar de Karel van Manderstraat.
Op 1 oktober 1984 verloor Lia haar echtgenoot. Toch gaf ze de moed niet op en bleef ze zich vol levensvreugde, gesterkt door een geloof in de Heilige Antonius en de Heilige Rita, inzetten voor haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Haar familie is haar heiligdom. Ze is een echte moederkloek die alle verjaardagen van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen kent en hen dan steeds met een persoonlijk kaartje feliciteert.
Eigen gedicht
Lia volgt nog dagelijks het journaal op tv. Ze kijkt graag naar Blokken en ze is tuk op de serie Midsomer Murders. Lia is een enorm sterke vrouw, die zich nog altijd zelfstandig weet te beredderen in haar woning. Ze is in de ban van poëzie en schrijft zelf nog heel wat verzen bijeen. Naar aanleiding van haar 100ste verjaardag pende ze volgend gedicht neer:
‘mijn spiegelbeeld
verouderd, vergrijsd, getekend door de jaren
soms moe en stijf, mijn ledematen
en tegen sleet
noch poedertjes, noch pilletjes die baten
en nu ik in de spiegel kijk
denk ik bij mezelf,
waar is dat frisse ding
dat altijd aan moeders rokken hing
het meisje met de lange vlechten
mijn jeugd, mijn vreugd, mijn houwen, mijn trouwen,
lief en leed samen gedeeld
alles is vervlogen tijd
en ik kijk, en ik zie, en ik zeg tegen mezelf
dag oude vrouw
tegen mijn spiegelbeeld’.
(LB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier