Hij was in de wieg gelegd om politicus te worden. Hij komt uit een door en door politiek nest en behoorde ooit met Jean-Luc Dehaene en Wilfried Martens tot het ‘beruchte’ Wonderbureau van de Jong-CVP, maar toch is Hugo Verhenne aan de zijlijn van de politiek blijven staan. Zijn hart klopte te veel voor het onderwijs. Hij werd algemeen directeur van de VTI-scholen in de regio Kortrijk. Op 26 februari wordt hij 80.
Hoe Hugo Verhenne nu zijn dagen vult? Het antwoord komt snel: lectuur. “Ik ben 43 jaar stichtend lid van de leesclub van de parochie Sint-Pius X. Ik lees vooral internationale romans, soms twee of zelfs drie tegelijk. Mijn boekenkasten puilen uit. Ik ben stilaan boeken aan het weggeven: liever aan iemand die ze apprecieert dan op de rommelmarkt.”
1940
Hugo is geboren in 1940. Enkele maanden later zou de oorlog uitbreken. “We woonden in de Antoon Van Dycklaan, waar ik zelf nu ook bijna 50 jaar woon, maar wat verderop. In 1944 waren er de zware bombardementen op Kortrijk. In dat van 26 maart ‘s avonds werd mijn kleuterschool gebombardeerd. Negen zusters stierven. Mijn zuster-kleuterjuf overleefde het. Bij het grote bombardement van 21 juli zaten we in de kelder. Zo’n 15 kelders in onze straat waren toen met elkaar verbonden.”
1950-1960
Hugo volgde lager en middelbaar onderwijs in het Sint-Amandscollege. Het was thuis allemaal politiek dat de klok sloeg. Zijn vader Pol Verhenne was 25 jaar CVP-gemeenteraadslid in Kortrijk en ook OCMW-voorzitter. Later zou Franceska als enige van Hugo’s vijf kinderen ook in de politiek gaan; ze werd ook OCMW-voorzitter in Kortrijk. “Toen ik 18 was, werd mijn vader parlementslid. Ik ben dan ook in Leuven politieke en sociale wetenschappen gaan studeren. Daarna heb ik nog de kandidaturen rechten gedaan. Uiteindelijk heb ik gekozen voor het onderwijs.”
1960-1970
In 1963 is Hugo begonnen als leraar, eerst aan de hotelschool in Koksijde, waar hij sociale vakken gaf, daarna ook aan de sociale hogeschool Ipsoc in Kortrijk. Tot hij in 1964 in het Kortrijkse VTI aan de slag kon, maar ook in Ipsoc bleef hij lesgeven. In 1965 is hij getrouwd met Marie-Roos Heyse. Ze komt uit een Stasegems middenstandsgezin, Hugo uit een ACW-gezin. Toch heeft zij 23 jaar in de Kortrijkse gemeenteraad gezeteld voor het ACW. “Ja, ik heb mij aangepast, de liefde, hé!” lacht Marie-Roos, die later dit jaar ook 80 wordt. Ze waren net terug van huwelijksreis toen Hugo vernam dat hij per 1 september voltijds aan het VTI kon lesgeven, maar hij heeft dat nog jaren gecombineerd met Ipsoc – intussen opgegaan in Vives. In 1977 werd Hugo adjunct-directeur van het VTI.
1980-1990
In 1987 werd hij benoemd tot directeur van de VTI’s Kortrijk en Harelbeke, nadien tot algemeen directeur van een koepel met ook buitengewoon onderwijs, op zeker ogenblik goed voor 4.000 leerlingen.
1990-2010
In 1998 is Hugo Verhenne als schooldirecteur met pensioen gegaan: “Ik heb mij in mijn functie van directeur 30 jaar heel goed gevoeld”, blikt hij terug. “Ik heb ook 30 jaar gevochten voor de erkenning van het technisch onderwijs. Het is verbeterd maar het is nog niet zoals het zou moeten zijn. Tot veel ouders dringt het nog altijd niet door dat velen het veel verder zouden brengen met technisch dan met algemeen onderwijs, wat trouwens overvloedig bewezen wordt.”
“Ik ben er ook trots op dat wij als eersten OKAN-klassen voor anderstalige nieuwkomers hebben ingevoerd, met steun van minister Paula D’Hondt. De eerste waren vier Vietnamese bootvluchtelingen.”
Er zouden meer senioren in het parlement moeten zetelen
Hugo was bij zijn pensioen nog geen 58 maar vervelen hoefde hij zich allerminst. Hij werd nationaal voorzitter van de ACW-seniorenorganisatie Okra (toen nog Katholieke Bond van Gepensioneerden). Hij is het trouwens die de nieuwe naam Okra – die staat voor Open, Kristelijk, Respectvol en Actief – lanceerde. “De naam raakte verrassend snel ingeburgerd. Dat werd voor mij tien jaar lang een even drukke ‘job’ als in het VTI. Ik moest veel naar Brussel en heb welgeteld 801 afdelingen bezocht! Zoals voor het technisch onderwijs heb ik bij Okra gevochten voor erkenning van de senioren in de politiek. Er zouden meer senioren in het parlement moeten zetelen. Ze zouden een verrijking zijn, want nu weten ze niet wat het is senior te zijn, en zeker niet om 80 te zijn… Maar het moet zeker geen conflict oud-jong zijn.”
Hugo is ook voorzitter geweest van de Kortrijkse Pleinscholen en zetelde tien jaar in de raad van bestuur van de Kulak. Hij zag zijn vele engagement bekroond met het ridderschap in de Leopoldsorde en hij is ook Officier in de orde van Leopold II.
2010-2020
Na een uiterst druk leven houdt Hugo om z’n 80ste nog maar enkele engagementen over. Hij is lector in de kerk en lid van de parochieraad van Sint-Pius X. Regionaal is hij bij Okra nog actief bij de werkgroep zingeving. Hij is en blijft overtuigd gelovig: “Ik ben een trouwe kerkganger. De toekomstige bestemming van onze Sint-Pius X-kerk is nog een vraagteken. Dat wordt samen met de school bekeken. De kerk blijft in elk geval tot 2022 en daarna ook nog gedeeltelijk.”
80 jaar politieke dynastie Verhenne
De familie Verhenne mag in Kortrijk gerust een politieke dynastie genoemd worden. Van 1939 tot 2018 zat er onafgebroken een familielid in de gemeenteraad.
Leopold (Pol) Verhenne, Hugo’s vader, begon als vrijgestelde van de KAJ, was nadien gewestelijk secretaris van het ACW en was van 1939 tot 1965 gemeenteraadslid in Kortrijk. Hij was ook 30 jaar OCMW-voorzitter, van 1947 tot 1977. Van 1958 tot 1974 was hij CVP-volksvertegenwoordiger.
Na hem was zijn broer Carlos Verhenne (ook bekend van De Spatjes) van 1965 tot 1976 gemeenteraadslid en de laatste zes jaar ook schepen. Na de fusie was het Hugo’s echtgenote Marie-Roos Heyse die de familietraditie voortzette. Zij was 23 jaar gemeenteraadslid, van 1977 tot 2000 en schepen van 1995 tot 1998. Dan was dochter Franceska Verhenne aan de beurt. Zij zetelde in de gemeenteraad van 2001 tot 2018 en werd net als haar grootvader ook OCMW-voorzitter (2004-2012).
In 2018 kwam Franceska niet meer op. Dochter Sien Vandevelde nam toen haar plaats in. Zij werd niet verkozen, is nu eerste opvolger en blijft wel bezeten door de politiek. Ze is nu parlementair medewerker van de Waregemse burgemeester Kurt Vanryckeghem die ook Vlaams Parlementslid is.
Zelf heeft Hugo Verhenne nooit in de politiek willen stappen: “Ik ben te zachtaardig voor die harde wereld en mijn roeping lag in het onderwijs. Ik ben eind jaren zestig nochtans lid geweest van wat men het ‘wonderbureau’ van de CVP-jongeren noemde, met Jean-Luc Dehaene, Wilfried Martens en Miet Smet. Wel ben ik ACW-voorzitter geweest en heb ik twee keer op een onverkiesbare plaats op een lijst gestaan.”
Hugo heeft vier dochters en een zoon. Behalve Francesca laten Nathalie, Petra en Barbara de politiek voor wat hij is. In 1981 kwam er ook nog een Congolese adoptiezoon, Nsongo. “Nee, niet omdat we na vier dochters een zoon wilden – ik had genoeg jongens gehad in het VTI – maar eerder toevallig, via Leonard Heyse, mijn schoonbroer, die in Congo missionaris was. Nsongo is nu 43, woont nu met zijn gezin in Essen en besteedt al zijn vrije tijd als predikant voor een christelijk-evangelische Kerk.”
(NOM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier