Gouden huwelijksgeluk voor Roger en Bea

Op 6 februari 1971 stapten Roger Vancoillie en Bea Depaepe in het huwelijksbootje in Elsegem. Normaal zouden het koppel en familie op zondag 7 februari ontvangen worden in het gemeentehuis in Meulebeke om dit gouden jubileum officieel gestalte te geven. Dit werd nu uitgesteld.

Roger Vancoillie zag het levenslicht op 13 juli 1947 in Tielt. Hij was de vierde telg in de rij van zes kinderen van Achiel Vancoillie en Maria Farment. Achiel was steenbakker bij Ostyn in Marialoop. Moeder Maria ontfermde zich over haar kroost. Het gezin woonde diep in de Gentstraat waar Roger en Bea nu hun nieuwe woning opgetrokken hebben.

“Iedere dag trokken we in groep, met de kinderen uit de buurt, naar de Sint-Amandusschool”, begint Roger. “Na de lagere school ging het richting Tielt waar ik aan het VTI een opleiding houtbewerking volgde. Ik werkte daarna bij Eli Desimpelaere die een schrijnwerkerij had op de Paanders. In 1987 besloot ik, na overleg met mijn echtgenote Bea, zelfstandig met een schrijnwerkerij te beginnen. Ondertussen heeft mijn zoon Piet het bedrijf overgenomen en neergepoot in de Tieltstraat in Meulebeke.”

Op 60-jarige leeftijd ging Roger met pensioen. De grote moestuin, de schapen en de duiven zorgen voor het nodige thuiswerk, al gaat Roger nog dagelijks eens naar het atelier van zoon Piet om de geur van het gezaagde en geschaafde hout op te snuiven.

Passie voor zorg

Bea Depaepe werd op 5 juni 1946 geboren in Oudenaarde als dochter van Rafaël Depaepe en Augusta Thomaes. Samen met haar twee zussen groeide ze op in de drukkerij die haar vader runde. Na haar lagere school in Wortegem trok ze naar het pensionaat Sacré Coeur in Doornik. Daarna volgde ze verpleegkunde in Ronse. “Ik ben van mijn 12 jaar tot mijn 21ste intern geweest, en dat was niet altijd prettig”, vertelt Bea. “Eens afgestudeerd kon ik onmiddellijk aan de slag in het Sint-Maertens ziekenhuis in Kortrijk in de kinderafdeling. Ik heb er 37 jaar full time gewerkt, waarvan 33 jaar als hoofdverpleegster. In 2000 heb ik de fusie meegemaakt met het Sint-Niklaas ziekenhuis. Vier jaar later ben ik dan met pensioen gegaan.”

Verpleegkunde was echt de passie van Bea: “Jarenlang ben ik dan ook met Intersoc meegegaan als vrijwillige verpleegkundige en verleende ik ook mijn steun aan AEP (Aide aux enfants prisonniers). Nu doe ik het wat kalmer aan. We gaan heel graag op reis en ik neem ook het voorzitterschap waar van ons plaatselijk zangkoor Crescendo. Ik verricht ook nog vrijwilligerswerk bij het plaatselijk CAW (Centrum voor Algemeen Welzijnswerk), waar ik meewerk aan de crisisopvangmomenten.”

Verbrijzelde hiel

Hoe hebben de twee elkaar nu leren kennen? “Ik ontmoette Roger voor het eerst in The Golden River in Deerlijk”, begint Bea. “Daar trokken mijn zussen en ik naartoe om te dansen. Toen Roger me ten dans vroeg, werd ik zijn vaste danspartner voor die avond. Er volgde een nieuwe afspraak voor de volgende week. De derde week echter gaf Rogers broer me een brief waarin Roger me schreef dat hij na een werkongeval voor enkele maanden met een verbrijzelde hiel thuis vast gekluisterd zat. Ik ben in mijn wagen gesprongen en naar Meulebeke gereden. Dat was in maart 1970. Nog geen jaar later waren we getrouwd.” Het koppel heeft twee kinderen: Piet en Hilde en vijf kleinkinderen. (LB)