Gewezen OCMW-voorzitter Arlette Nerinckx overleden

Wijlen Arlette Nerinckx tussen de boeken waar ze zo van hield. Ze is 85 geworden. © JS
Johan Sabbe

In de nacht van woensdag op donderdag is in het Sint-Rembertziekenhuis Arlette Nerinckx overleden. Ze is in Torhout twaalf jaar gemeenteraadslid geweest, waarvan zes jaar als OCMW-voorzitter. Ze stond bekend als een minzame vrouw en een culturele duizendpoot.

Arlette, die met haar man Piet Demanet (bijna 90) jarenlang in de Bruggestraat in Torhout heeft gewoond, is 85 jaar geworden. Toen hun huis daar te groot voor hen geworden was, verhuisden ze ongeveer tien jaar geleden naar een riant appartement in de ‘s Gravenwinkelstraat. Momenteel was Arlette, net als Piet trouwens, al een tijdje met haar gezondheid op de sukkel.

Menselijk gelaat voor het OCMW-beleid

Net als haar man was Arlette uit het verre Halle in Vlaams-Brabant afkomstig. In 1956 kwamen ze in Torhout wonen, waar Piet toen al twee jaar een carrière aan het uitbouwen was als docent lichamelijke opvoeding aan het regentaat (nu Vives). In 1966 verhuisden ze met hun kroostrijke gezin vanuit een huurhuis in de Rijselstraat naar hun ruime nieuwbouw in de Bruggestraat. Ze kregen vier kinderen: Kris, Gab, Mic en Marion. Er zijn ook zeven kleinkinderen en enkele achterkleinkinderen.

Arlette was heel bedrijvig in het verenigingsleven en werd door CVP (nu CD&V) gevraagd om in de politiek te stappen. Dat wou ze aanvankelijk niet, maar ze liet zich overhalen. In oktober 1976 stond ze voor het eerst op de lijst en meteen werd ze in de Torhoutse gemeenteraad verkozen. Haar partij belandde echter voor zes jaar in de oppositie. Dat veranderde na de verkiezingen van eind 1982, toen CVP onder aanvoering van wijlen Roger Windels de absolute meerderheid heroverde. Arlette werd OCMW-voorzitter, een functie die ze van 1983 tot en met 1988 vervulde.

Eigenlijk was ze liever schepen van Cultuur geworden, maar – zoals ze nadien vaak zei – ze kreeg geen keuze, het was het OCMW of niets. Ze kende van de OCMW-materie weinig af, maar werkte zich snel in. Het optrekken van de toenmalige RVT-nieuwbouw was volop aan de gang en zowat elke dag was ze in het Sint-Augustinusrusthuis present. Ze streefde ernaar om het beleid een menselijk gelaat te geven. Eind 1988 zette ze een punt achter haar politieke loopbaan.

Een bezige bij in het culturele leven

Arlette heeft in het lokale culturele leven tientallen jaren een rol van betekenis gespeeld. Ze had in haar jeugdjaren in Halle toneelgespeeld en begon dat ook in Torhout te doen, met name bij toneelkring Sint-Rembert. Ze acteerde in de pionierstijden vooral in komedies, geregisseerd door wijlen Remi Tanghe, maar ook in de zwaardere stukken met wijlen Guido Cafmeyer als regisseur. Uiteindelijk zou ze voorzitter van de genoemde toneelvereniging worden en dat vele jaren blijven. Ze maakte met Sint-Rembert diverse successen in het Koninklijk Landjuweel mee.

Toen het Sint-Pieterskoor, nu Lamidore, in 1969-1970 zich officieel structureerde en een eerste bestuur samenstelde, werd Arlette voorzitter. Ze bleef die taak opnemen tot in 1987. Net nu viert het koor, gestart in 1960, zijn diamanten jubileum.

Arlette is ook jarenlang voorzitter van de plaatselijke vrouwenvereniging CMBV geweest (intussen Markant). Voorts was ze tot voor kort lid van de raad van bestuur van het cultuurcentrum de Brouckere en van de raad van bestuur van de stedelijke bibliotheek.

Boeken waren haar grote liefde

Haar hele leven heeft Arlette van boeken gehouden. Toen ze een klein meisje was en nog in Halle woonde, zat ze ‘s avonds stiekem met een boek in bed. Ze vond lezen een verademing en was een grote fan van de Torhoutse bibliotheek. In de bib had ze niet alleen vele jaren zitting in de raad van bestuur, maar ontfermde ze zich ook over het project ‘Bib aan huis’. Ze kon moeilijk de bibliotheek binnenstappen zonder nieuwe titels uit te kiezen. Het was sterker dan haarzelf. Op latere leeftijd leerde ze de geheimen van de computer kennen, maar e-books waren niet aan haar besteed.

Bovenal was Arlette een zorgende echtgenote en een schat van een moeder, grootmoeder en overgrootmoeder. Ze zal door haar familie en vele vrienden hard gemist worden. De plechtige uitvaartdienst zou op donderdag 19 maart in de Torhoutse Sint-Pieterskerk plaatsvinden, maar als gevolg van de strenge maatregelen door de coronacrisis zal dat noodgedwongen in intieme kring gebeuren. De familie voorziet later op het jaar dan een publieke herdenkingsdienst. (Begr. Rommelaere).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier