Frank Verhulst (60) uit Sint-Eloois-Vijve werd vorige week gered door een AED-toestel. De man zakte vorige week donderdag na een hartfalen in elkaar op het einde van een minivoetbalwedstrijd in Sint-Baafs-Vijve (Wielsbeke). Jana, verpleegster en supporter van de tegenspeler, aarzelde niet en begon snel te handelen met het AED-toestel.
“Ik heb een goede engelbewaarder”, begint Frank. We bezochten hem dinsdag voor hij het ziekenhuis mocht verlaten.
Een van zijn drie kransslagaders was verstopt. “Dat kon ik zien op de beelden die de dokter me toonde.” Het klontertje werd doorgeblazen en er werden twee stents geplaatst. Deze moeten er samen met veel sporten voor zorgen dat de bloedvaten open blijven. “Ik dacht: ‘dokter, wat een geschenk dat je me nu geeft!’ Ik wou eigenlijk al meer sporten maar stelde dit telkens uit, nu moet ik het wel doen”, zegt Frank, die voor iedereen wil goed doen en het heel moeilijk heeft om ‘neen’ te zeggen.
Nu moet hij het nog wat rustig aan doen, maar hij gaf zich al op om binnen een maand in AZ Groeninge in Kortrijk het revalidatieprogramma mee te volgen. “Onder begeleiding van een kinesitherapeut doe je er oefeningen zodat je je basis weer kan opbouwen. Er wordt op toegezien dat je niet in het rood gaat.”
bezorgde ploegmakkers
Frank, die al 30 jaar bij MFC Bemok in Kortrijk werkt en er al 20 jaar hoofdopvoerder is, woont in Sint-Eloois-Vijve. Hij is gehuwd, heeft twee kinderen en vier kleinkinderen. Deze bezige bij is voorzitter van het wijkbestuur van Den Hoek, waar hij al zo’n 35 jaar in het bestuur zit.
“We hebben er een dulle kermesse“, vertelt Frank. Daarmee bedoelt hij dat de mensen er graag naar toe komen. “Het is volks, we maken boerenleute en houden de prijzen zo laag mogelijk.” Franks hart klopt voor de wijk. “We organiseren er naast de jaarlijkse kermis ook een Sinterklaasfeest, een nieuwjaarsreceptie en een aantal low profile activiteiten. Gewoon blijft het langst duren”, zegt Frank. Op Den Hoek startte Frank ook een minivoetbalploegje. Met dat ploegje speelde Frank donderdagavond een match in de sporthal van Sint-Baafs-Vijve. Op het einde van die match zakte hij echter in elkaar. “Ik heb nog de goal vastgepakt om me recht te houden, maar ik moet op mijn neus gevallen zijn. Het volgende moment dat ik mij herinner was dat er een ambulancier me vertelde dat ik eventjes weg geweest was. Ze zouden goed voor me zorgen. Daarna zag ik mijn bezorgde ploegmakkers. Hun gezichten spraken boekdelen.”
tweede kans
Door het vlugge handelen van supporter Jana, die het AED-toestel in de sporthal gebruikte, houdt Frank weinig of geen schade over aan de hartspier.
“Ik was blijkbaar aan het grollen, en dat zouden symptomen van een hartaanval zijn. Ze is me onmiddellijk beginnen reanimeren.”
“Ik raad iedereen aan om dat AED-toestel te leren gebruiken”, stelt Frank. “Reanimeren zou iedereen moeten leren. Als je het AED-toestel opent, begint het onmiddellijk te zeggen wat je moet doen. Ik ben er ook niet mee vertrouwd en wil het zeker leren. Je kan er anderen mee helpen. Het meisje redde mijn leven en verdient zeker nog een mooi boeket. Ze stuurde me al verschillende berichtjes om te weten hoe het met me gaat.”
Frank beseft nu ook goed dat je moet genieten van het leven. “Het kan plots gedaan zijn. Ik zal nu zeker luisteren naar mijn lichaam. Ik zie het als een tweede kans die ik krijg.”
Nazorg belangrijk
“Mijn vriendenkring was erg geschrokken”, reageert Frank. “De meesten willen nu zo snel mogelijk een cursus volgen om dat AED-toestel te leren gebruiken.”
Frank vertelt dat je niet weet hoe je reageert op iemand met een hartfalen. “Vrienden stonden verstijfd en mijn schoonzoon die ook in de ploeg speelt, was al aan het formuleren hoe hij de familie zou moeten vertellen dat ik er niet meer was. Ja, voor mijn ploegmakkers was dit meemaken intenser dan het voor mij was. In het ziekenhuis besefte ik pas dat ik door het oog van een naald gekropen was.”
Frank pleit voor meer nazorg voor mensen uit de omgeving die zoiets zien of meemaken. “Ik ken de remedie: er veel over babbelen.” Frank maakt er alvast werk van om mensen die hem een sms’je sturen ook zelf gerust te stellen. “Ik voel me 35 à 40 jaar”, zegt hij. Frank blijft positief ingesteld. “Wat voor een zin heeft het om te klagen en te zagen? Als je positief bent, verdrijf je het negatieve.”
Corner 5
Frank speelt met enkele vrienden ook in coverband Corner 5. Door het voorval, moesten ze een optreden annuleren.
“We zouden vrijdagavond optreden op het Bemok Feest! richting De Warmste Week in oc De Lange Munte. Ik zag het echt zitten, maar het heeft niet mogen zijn. Gelukkig waren er ook enkele dj’s. Deze hebben dan wat langer gespeeld”, vertelt hij.
(Els Deleu)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier