Diaken Edward Verhaeghe (65) op pensioen: “Mijn vrouw is altijd mijn grootste steun geweest”

Diaken op rust Edward Verhaeghe.©Kurt De Schuytener Kurt De Schuytener
Diaken op rust Edward Verhaeghe.©Kurt De Schuytener Kurt De Schuytener
Redactie KW

Na 24 jaar diaken, aanvankelijk op de Sint-Eutropiusparochie, later uitgebreid tot de Pastorale Eenheid Sint-Marcus Heule-Bissegem, is Edward Verhaeghe op pensioen. Zijn engagement zal echter blijven, want “diaken ben je voor het leven”, zegt hij.

Edward Verhaeghe (65) is gehuwd met Mieke Desmet en ze hebben samen drie zonen. Edward studeerde toegepaste economische wetenschappen aan de UFSIA (nu opgenomen in de Universiteit Antwerpen). Hij studeerde af als licentiaat economische wetenschappen en werkte eerst in het familiale decoratiebedrijf in Kuurne.

Van econoom tot diaken

In 1997 werd Edward gewijd tot diaken. Toen nog als vrijwilliger. Toen in 2000 zijn vader overleed, viel het doek over het familiebedrijf. “Het was voor mij moeilijk om een job te vinden in de economische wereld. Ik werkte vier jaar in de Sint Michiels beweging, stond even in het onderwijs en werd dan voltijds benoemd als diaken in de parochiepastoraal. Het doel was om als diaken iets in de economische wereld te bieden”, vertelt Edward. In 1997 stond hij aan de wieg van vzw Efrem, een pilootproject vanuit de diakengemeenschap Brugge die ondersteuning biedt aan zelfstandigen in financiële moeilijkheden. Dit was toen nog een taboe-onderwerp. Edward was tien jaar secretaris van de vzw. Een niet alledaagse carrièreswitch als je het zo kan noemen. “Voor mijn vrouw Mieke was het even schrikken toen ik aan het diaconaat begon te denken. We hebben veel gepraat alvorens de beslissing viel”, zegt Edward. “Mieke is voor mij de grootste steun geweest tijdens de weg naar het diakenschap.”

Edward was medeverantwoordelijke voor de parochiepastoraal van Sint-Eutropius tot Sint-Marcus. “Daarnaast had ik nog nevenbenoemingen: Efrem, Sint-Michielsbeweging, Welzijnszorg Brussel en secretaris diaconaat in het bisdom.”

Het wordt anders

“Ik zal meer tijd hebben voor mijn kleinkinderen. Ik richt ook mijn pijlen op reizen, kunst, cultuur, literatuur en ook kalligrafie. Als diaken zal ik me blijven inzetten, maar in andere domeinen zoals de vluchtelingenproblematiek. Ik ben er nog niet aan uit wat het uiteindelijk zal worden. Mijn engagement in de parochie blijft, maar nu als vrijwilliger. Diaken ben je tenslotte voor het leven”, besluit diaken Edward.

(Carlo Herpoel)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier