Geert Vanblaere (64) lanceerde vorige week een oproep in onze krant nadat zijn poes Poema op een avond niet meer thuiskwam. Sinds maandag zijn Poema en zijn baasje herenigd. “Ik ben beginnen huilen van blijdschap.”
Hoe Geert en Poema bij elkaar kwamen, is op zich al een bijzonder verhaal. Geert, woonachtig in de Stuiverstraat, vond Poema tussen de struiken op amper twintig meter van zijn deur. “Ik herinner het me nog goed: het was op 4 november 2019”, zegt Geert. “Ik zag Poema blinken tussen de struiken. Hij leek doodsbang te zijn en ik vreesde voor zijn leven. Ik heb hem gelokt met eten en nam hem mee naar huis. Hij bleek niet gechipt te zijn en ik besloot de kat te houden. Later werd hij dan gechipt en behandeld door de dierenarts. Pas na een maand durfde ik Poema – genoemd naar het dier waar hij toch wat op lijkt – in de tuin laten. Gemakkelijk heeft Poema het me niet gemaakt. Ik had een klein katje geadopteerd van een oud vrouwtje. Die twee kwamen niet overeen. Ze lagen geregeld met elkaar in de clinch. Voor beide poezen was het geen leven. Daarom besloot ik om Poema toch te laten adopteren, maar niemand wilde een zwart katje. Toen ik een gezin vond waar het ander katje bij terechtkon, heb ik Poema uiteindelijk gehouden. Hem terug op straat zetten was geen optie. Het was met pijn in het hart, maar ik had alles geprobeerd om de twee van elkaar te scheiden binnenshuis.”
Camping
Poema en Geert werden een hecht team. Overal neemt Geert zijn kat mee naartoe. “We trekken geregeld samen naar het kerkhof aan de overkant”, vervolgt Geert. “Het gebeurt wel eens dat ik voor hem naar huis ga en dat hij dan enkele uren later naar huis komt. Hij heeft normaal ook een tracer waarop ik kan zien waar hij uithangt. Hij gaat trouwens geregeld mee met de mobilhome. We zoeken dan een camping uit waar hij veilig is.” Op de avond van 4 november brak een hevig onweer los boven Oostende. Ook dan was Poema buiten gebleven. “Hij kwam maar niet terug en had op dat moment zijn tracer niet aan. Waarschijnlijk is hij bang geworden van het onweer. Nachtenlang heb ik gezocht. Ik plaatste advertenties, waaronder in jullie krant. Dat leverde enkele tips op, maar die waren uiteindelijk onbruikbaar.”
“Waarschijnlijk is hij bang geworden van het onweer”
Vorig weekend kreeg Geert opeens een foto van iemand uit Oudenburg die een zwarte poes had opgemerkt. “De poes op de foto was veel magerder dan Poema, maar de gelijkenissen waren er wel. Ik vroeg de man om een nieuwe foto te nemen als hij de kans zou krijgen. Je moet weten dat Poema te herkennen is aan zijn gele ogen, witte haartjes op zijn borst en scheurtjes aan zijn oren. Twee dagen later kreeg ik het bericht van de man dat hij de kat gevangen had. Ik ben meteen naar daar gereden. Uiteindelijk bleek het om Poema te gaan. Ik ben beginnen huilen van blijdschap. Die kat is me zo dierbaar. Acht kilometer had Poema afgelegd. Ik ben die man ontzettend dankbaar, want hij kwam er niet zonder kleerscheuren vanaf. Poema takelde de man aardig toe. Een kat die bang is kan agressief uit de hoek komen. Ik ben blij dat alles uiteindelijk goed afgelopen is”, besluit Geert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
