Geert Versteele trok van 24 oktober tot 4 november met de mountainbike door Burkina Faso. Hij steunde daarmee een project van Broederlijk Delen in het straatarme, West-Afrikaanse land. De tocht van het groene Zuiden naar het droge Noorden liet een onuitwisbare indruk op de Woumenaar na.
Dwars door Burkina Faso is een unieke fietstocht, die de twee kanten van het land laat zien: enerzijds het vruchtbare Zuiden en anderzijds de droge Sahel, waar elke vierkante meter vruchtbare grond ontzettend kostbaar is. De nadruk van de reis ligt op het contact met de lokale bevolking en het leven van de mensen in de dorpen. Broederlijk Delen werkt samen met El Camino Loco, die gespecialiseerd is in stevige mountainbikereizen. De fietstocht was meer dan 500 kilometer lang en liep over onverharde wegen door het authentieke Afrika.
Eerste keer in Afrika
“Mijn doel was drieledig: sportief plezier, kennismaken met een ander continent en de projecten van Broederlijk Delen steunen. Ik was nog nooit in Afrika, laat staan in een ontwikkelingsland geweest. Het leek me een sportieve uitdaging om dit avontuur samen met een groep geëngageerde fietsers aan te gaan”, vertelt Geert.
Technische assistentie
Bij aankomst wachtte de vijftien deelnemers eerst een 450 kilometer lange busrit vanuit de hoofdstad Ouagadougou naar de startplaats Banfora, in het zuiden van het land. “Het regenseizoen was net voorbij en alles stond mooi in het groen. Het was aangewezen om minstens met zijn tweeën samen te fietsen. Maar dan passeer je al eens een dorpje of hoor je muziek uit de velden opstijgen, en wijk je van het pad af om een kijkje te nemen. We beschikten over een gps-systeem en de jeep met begeleiders, die voor bevoorrading en technische assistentie zorgden, was nooit ver weg.”
“De cultuurschok was minder groot dan verwacht. Ik heb vooral een heel trots volk gezien”
“Van de politieke instabiliteit hebben we niet veel gemerkt. Het parcours werd in laatste instantie wel bijgestuurd omwille van de onzekere veiligheidssituatie in het noorden”, vertelt Geert. “Het is geen sinecure om elke dag 70 tot 100 kilometer te fietsen bij een temperatuur die vaak met 40°C flirt. We probeerden vroeg in de morgen te vertrekken om de grootste hitte te vermijden. Het parcours was hoofdzakelijk vlak, alleen de eerste dagen waren er wat hoogtemeters te overbruggen. Een goede basisconditie volstond om deze tocht aan te kunnen.”
Steun aan vrouwen
Iedere deelnemer moest minstens 1.000 euro steunfondsen voor Broederlijk Delen inzamelen. “Ik organiseerde een pop-upcafé in De Blankaart en kreeg heel wat steun van vrienden en kennissen. Uiteindelijk haalde ik 2.855 euro op, allemaal samen hebben we bijna 30.000 euro ingezameld. Broederlijk Delen gebruikt het geld om lokale vrouwengroepen te ondersteunen. De organisatie selecteert deze vrouwen in de armste regio’s van het land. Zo’n groep krijgt een startbedrag van 50.000 Burkinese frank, dat is zowat 75 euro. Onder begeleiding wordt een businessplan opgemaakt, dat hen toelaat om een handeltje op te starten. Sommigen brouwen een plaatselijk bier of verkopen vruchtensappen van zelfgekweekte bessen, anderen persen olie van pindanoten. Elke week komen ze samen, betalen ze hun lidgeld en moeten ze een deel van hun opbrengst aan een gemeenschappelijke spaarkas afstaan. Het project dat wij bezochten, draaide al drie jaar met succes. Een van de vrouwen had met de opbrengst van haar primitieve brouwerijtje een varkentje kunnen kopen om mee te kweken. Een bewijs dat Broederlijk Delen wel degelijk het verschil kan maken.”
“Een van de vrouwen had met de opbrengst van haar primitieve brouwerijtje een varkentje kunnen kopen om mee te kweken”
Geert ervoer de fietstocht als een fantastische belevenis, maar neemt het woord ‘cultuurschok’ niet direct in de mond. “Je ziet die schrijnende beelden op televisie, maar ter plaatse besef je pas echt hoe goed wij het hier hebben. Je wordt geconfronteerd met situaties die je 150 jaar terug in de tijd knallen. Vooral in het Noorden is de armoede groot. Als blanke fietser word je onderweg natuurlijk opgemerkt door vele kinderen, die zomaar uit de velden opduiken. Toch was de cultuurschok minder groot dan verwacht. Ik heb vooral een heel trots volk gezien.”
Zeker nog eens teruggaan
“Tijdens het slotfeest heb ik mijn fiets aan een lokale partnerorganisatie geschonken. Die kan er zeker iemand gelukkig mee maken. Een volgend project staat nog niet op mijn programma. Ik wil zeker nog eens naar Afrika teruggaan met mijn vrouw en kinderen, omdat ik vind dat zij ook die ‘andere wereld’ met eigen ogen moeten zien“, besluit Geert Versteele.
(Kurt Lapere)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier